Από καθηγητής Χημείας στα σχολεία, Αρχιεπίσκοπος Κύπρου
Το προφίλ του νέου Αρχιεπισκόπου - Οι σπουδές και η πορεία του στον κλήρο - Οι προτεραιότητες ως Προκαθημένου της Εκκλησίας της Κύπρου

Αν και πολύς κόσμος αναπαρήγαγε τις τελευταίες ημέρες ότι «πάντα ο Αρχιεπίσκοπος είναι Παφίτης», θέλοντας να τοποθετηθεί έτσι στην άτυπη «παράσταση νίκης» των Αρχιεπισκοπικών Εκλογών και δίνοντας προβάδισμα στον Πάφου Γεώργιο, η αλήθεια είναι πως αν και ο νέος Αρχιεπίσκοπος προέρχεται από τη Μητρόπολη Πάφου, η καταγωγή του είναι από αλλού.
Ο Γεώργιος γεννήθηκε στην Αθηένου στις 25 Μαΐου του 1949 και το κατά κόσμον όνομά του είναι Γεώργιος Παπαχρυσοστόμου. Μεγάλωσε στο χωριό του και αποφοίτησε από το Παγκύπριο Γυμνάσιο το 1967 και αμέσως πήγε στην Αθήνα για πανεπιστημιακές σπουδές.
Το 1968 μπήκε στο Χημικό του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου, από το οποίο αποφοίτησε τέσσερα χρόνια μετά, το 1972.
Μερικά χρόνια αφού ολοκλήρωσε τις σπουδές του στη Χημεία, ξεκίνησε να σπουδάζει Θεολογία επίσης στο Εθνικό Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο της Αθήνας, λαμβάνοντας το δεύτερό του πτυχίο το 1980. Με την ολοκλήρωση των σπουδών του στη Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, μετέβη στην Αγγλία για μεταπτυχιακές σπουδές στη Χημεία και στη Θεολογία.
Στον κλήρο από το 1984 και παράλληλα καθηγητής σε σχολεία
Με το πέρας και των μεταπτυχιακών του σπουδών επέστρεψε στην Κύπρο και αποφάσισε να ακολουθήσει τον δρόμο του κλήρου. Χειροτονήθηκε Διάκονος το 1984 και έναν χρόνο μετά ο Αρχιεπίσκοπος Χρυσόστομος Α’ τον χειροτόνησε Πρεσβύτερο.
Παράλληλα με την πορεία του ως κληρικός, εργαζόταν σε σχολεία της Μέσης Εκπαίδευσης ως καθηγητής Χημείας για πάνω από μια δεκαετία, μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του ’90.
Στην Ιερά Σύνοδο από το 1994
Ο Γεώργιος, λόγω των σημαντικών του σπουδών και της ζύμωσής του μέσα στο σύστημα Εκπαίδευσης, θεωρήθηκε από τον τότε Αρχιεπίσκοπο Χρυσόστομο Α’ και τους υπόλοιπους Συνοδικούς ως ο καταλληλότερος για να αναλάβει χρέη Γραμματέα της Ιεράς Συνόδου το 1994.
Η πρώτη του Επισκοπική Έδρα ήταν αυτή της Αρσινόης, στην οποία έλαβε Χειροτονία το 1996. Ως Επίσκοπος Αρσινόης ήταν και Βοηθός του Μητροπολίτη Πάφου, που τότε ήταν ο Χρυσόστομος Β’, ο οποίος εξελέγη Αρχιεπίσκοπος Κύπρου το 2006, αφήνοντας έτσι κενή τη Μητροπολιτική Έδρα της Πάφου.
Μητροπολίτης Πάφου ακριβώς 16 χρόνια
Ο Γεώργιος εξελέγη Μητροπολίτης Πάφου στις 29 Δεκεμβρίου του 2006. Η εκλογή του έγινε παμψηφεί από την εκλογική συνέλευση. Ως Μητροπολίτης Πάφου επιτέλεσε σημαντικό εκκλησιαστικό, κοινωνικό και φιλανθρωπικό έργο, συνεχίζοντας την παρακαταθήκη του Αρχιεπισκόπου Χρυσοστόμου του Β’.
Ο εκλεκτός του Χρυσοστόμου Β’
Είναι γνωστό πως ο Γεώργιος διατηρούσε άριστες σχέσεις με τον Μακαριστό Αρχιεπίσκοπο Χρυσόστομο Β’. Ο Χρυσόστομος, εξάλλου, σύμφωνα με αρκετούς ανθρώπους που γνωρίζουν καλά τα εκκλησιαστικά ζητήματα, ήθελε ως διάδοχό του τον Γεώργιο.
Μιλώντας στη «Σημερινή» στις 20 Νοεμβρίου 2022, ο Γεώργιος όταν ερωτήθηκε για το όραμα που έχει για την Εκκλησία της Κύπρου και για το ποιες θα είναι οι προτεραιότητές του αν εκλεγεί Αρχιεπίσκοπος, σημείωσε πως «το όραμά μου συνίσταται στη συνέχιση και επέκταση του οράματος του Μακαριστού Αρχιεπισκόπου Χρυσοστόμου Β’».
Το Ουκρανικό και οι προτεραιότητες για τη νέα γενιά
Ένα από τα σημαντικότερα ζητήματα που απασχόλησαν τα προηγούμενα χρόνια την Εκκλησία της Κύπρου και καθόρισαν σε κάποιο βαθμό τη στάση του κόσμου έναντι των διεκδικητών του Αρχιεπισκοπικού Θρόνου, ήταν το ζήτημα της Αυτοκεφαλίας της Ουκρανικής Εκκλησίας.
Ο Γεώργιος τάχθηκε μαζί με τον Χρυσόστομο Β’ υπέρ της Αυτοκεφαλίας της Ουκρανικής Εκκλησίας και τόνισε εξάλλου πως αυτό «δεν πρόκειται να αλλάξει».
Επιπλέον, στις προτεραιότητές του και το «στίγμα» του που θα χαράξει ως Αρχιεπίσκοπος, διεμήνυσε πως είναι το ευρύτατο φιλανθρωπικό έργο του Χρυσοστόμου Β’, να συνεχιστεί και να επεκταθεί περαιτέρω.
Επ’ αυτού, εξάλλου, σε δημόσιες τοποθετήσεις του αποκάλυψε κάποιες από τις φιλοδοξίες του, που αφορούν σχεδιασμό και δημιουργία φοιτητικών εστιών αντίστοιχων με αυτές που έγιναν στη Λεμεσό και σε άλλες πόλεις με Πανεπιστήμια.
Πέρα από τις εστίες, οι προτεραιότητές του για βοήθεια σε άπορους φοιτητές αφορούν και αύξηση του κονδυλίου των φοιτητικών υποτροφιών.
«Θα εγκύψω στη νέα γενιά, που φαίνεται λίγο απομακρυσμένη και από τη γλώσσα αλλά και από τη λατρεία της Εκκλησίας μας, και θα εκφράσω μέσα από νέους όρους το ίδιο μήνυμα το οποίο λέει η Αγία Γραφή. Θα δώσουμε απαντήσεις μέσα από την Αγία Γραφή για προβλήματα της σύγχρονης κοινωνίας, όπως παραδείγματος χάριν την κλωνοποίηση, τις μεταμοσχεύσεις, την τεχνητή γονιμοποίηση κ.λπ.», σημείωνε στη «Σημερινή» στις 20 Νοεμβρίου.
Ο «πολιτικός» Γεώργιος – «Πολέμιος» του σχεδίου Ανάν
Ο Γεώργιος, για πολλούς αναλυτές των Αρχιεπισκοπικών Εκλογών, εθεωρείτο ως ο πιο «πολιτικός» απ’ όλους τους διεκδικητές του Αρχιεπισκοπικού Θρόνου. Οι θέσεις του στο Κυπριακό είναι ξεκάθαρες και δεν τις έκρυψε ποτέ. Ήταν εναντίον του σχεδίου Ανάν και εργάστηκε προκειμένου ο κυπριακός Λαός να πει «Όχι» στο δημοψήφισμα της 24ης Απριλίου του 2004.
Τόνισε πολλές φορές στις προηγούμενες μέρες πως η Εκκλησία οφείλει να έχει λόγο στο εθνικό ζήτημα και να τον εκφράζει ανοιχτά.
Κεντρικό στοιχείο στις ομιλίες του διαχρονικά είναι η υπεράσπιση της ελληνικότητας της Κύπρου και ειδικότερα του ρόλου της Εκκλησίας ως προς αυτήν την αποστολή.
Απαντώντας σε ερώτηση της «Σημερινής» για το αν η Εκκλησία θεωρεί πως είναι καλό να έχει θέση στο εθνικό μας ζήτημα και αν ναι, ποια είναι η δική του θέση, σημείωσε πως:
«Η Εκκλησία της Κύπρου είναι εθναρχούσα Εκκλησία και να μην ξεχνούμε ότι, τους τελευταίους οκτώ αιώνες της δουλείας, η Εκκλησία ως ο μόνος θεσμικός ελληνικός φορέας είχε την ευθύνη και της παιδείας και της εθνικής αυτοσυνειδησίας του λαού. Αυτή κράτησε τον Ελληνισμό στα τόσα χρόνια σ’ αυτόν τον τόπο και επομένως τώρα που ακόμα δεν αποκαταστάθηκαν τα ανθρώπινα δικαιώματά μας, που η μισή πατρίδα μας είναι υπό κατοχήν, οφείλουμε να εκφέρουμε τον ορθό λόγο απέναντι στο εθνικό μας θέμα. Και θα πρέπει η Κυβέρνηση να μας ακούει και να ζητά η ίδια τη συμβουλή μας. Δεν έχουμε εκτελεστική εξουσία, αλλά μπορούμε να καλέσουμε τον λαό να ακούσει και τις δικές μας απόψεις, όπως παραδείγματος χάριν ο Μακαριστός ηγήθηκε της εκστρατείας εναντίον του σχεδίου Ανάν και πέτυχε να συσπειρώσει τον λαό και να βοηθήσει την κατάσταση».