Προκαθορισμός συμφωνημένης κυβερνητικής πολιτικής και η επιλογή του υποψηφίου
Η αντιπολίτευση, μέσα από κομματικές διακηρύξεις, αποβλέπει να επιφέρει αλλαγή στη διακυβέρνηση του τόπου. Επιδιώκει να μην επιτύχει ο ΔΗΣΥ να εκλέξει για μιαν ακόμη προεδρική θητεία τον εκλεκτό του. Έθεσε, δε, στο επίπεδο τουλάχιστον ΑΚΕΛ και ΔΗΚΟ, ως κύριο στόχο, τον καθορισμό του πλαισίου αρχών και πολιτικής που θα δικαιολογεί την ανάγκη αλλαγής στη διακυβέρνηση.
Προφανώς μια τέτοια προσπάθεια προϋποθέτει συμφωνία των δύο (ή περισσότερων) κομμάτων της αντιπολίτευσης επί ενός ελάχιστου αριθμού ζητημάτων, που επιθυμούν ως διεκδίκηση αναγκαίας αλλαγής πολιτικής. Η επίτευξη του σκοπού αυτού είναι δυνατό να πραγματωθεί μέσα από υπερβάσεις και υποχωρήσεις εκατέρωθεν, ώστε, όταν επιτευχθεί τούτο, τότε, θα πρέπει να προβλεφθεί και το πρόσωπο εκείνο, που θα ηγηθεί της συγκροτημένης προσπάθειας για αλλαγή.
Έχουμε δηλαδή μια κομματική «συμμαχία» που προκαθορίζει το πλαίσιο των στόχων και επιδιώξεων του νέου Προέδρου, τον οποίον και θα αναζητήσει η κομματική αυτή συμμαχία, μεταξύ εκείνων που κατέδειξαν το ενδιαφέρον τους για τέτοια προσφορά ή θα προταθεί από τα Κόμματα. Διαδικασία ανορθόδοξη, αφού ο υποψήφιος Πρόεδρος θα πρέπει απλώς να δηλώσει ότι συμφωνεί στο προσυμφωνηθέν, σε επίπεδο κομμάτων, πλαίσιο διακυβέρνησης και αλλαγής, χωρίς να έχει σημασία η δική του, προσωπική, από χρόνια άποψη και δημόσια παρέμβαση.
Όμως, το Σύνταγμα και βέβαια η δημοκρατική αρχή, θέλει ως υποψήφιο έναν ηγέτη που ο ίδιος, εάν εκλεγεί, θα καθοδηγεί και να κατευθύνει την όποια γενική πολιτική και εξυπηρέτηση των αναγκών του κυρίαρχου λαού, σε σχέση με την πορεία προς το μέλλον.
Όλες οι προβλεπόμενες εξουσίες υπέρ του Προέδρου της Δημοκρατίας, αφορούν χωρίς καμίαν ανάμειξη άλλων, τον ίδιο εκάστοτε εκλεγέντα Πρόεδρο για ολόκληρη τη θητεία, όπου η αποφασιστική δράση του Προέδρου είναι υπεράνω των όποιων κομματικών επιθυμιών.
Η ατομική επιθυμία να είναι κάποιος υποψήφιος, έτσι και η υποψηφιότητα εκείνου που θα αποφασίσουν τα κόμματα συμπολίτευσης και της αντιπολίτευσης, δεν θα έχει την απόλυτη ελευθερία στη λήψη αποφάσεων. Οφείλουν όλοι (υποψήφιοι και υποστηρικτές τους), πριν και μετά την εκλογή Προέδρου, σεβασμό στο Σύνταγμα και στους Νόμους.
Η κοινωνία των πολιτών δεν αποδέχεται, πλέον, δέσμια τις κομματικές επιλογές. Αντίθετα, αναμένει να ακούσει από τον υποψήφιο Πρόεδρο την πολιτική που θα προωθήσει ο ίδιος, εάν εκλεγεί με τη βοήθεια του Υπουργικού Συμβουλίου. Θα ήταν δε πολύ πιο πειστικός, εάν από τώρα ένας υποψήφιος Πρόεδρος παρουσίαζε τα ονόματα των πέντε τουλάχιστον στενότερων συνεργατών του, που προορίζει να τους ορίσει Υπουργούς σε περίπτωση επιλογής του προς εκπλήρωση των προεκλογικών εξαγγελιών.
Η εποχή των γραφικών υποψηφίων του παρελθόντος έχει ξεπεραστεί οριστικά. Η εισβολή, ο εποικισμός, το δύσκολο και συνεχώς μεταβαλλόμενο διεθνές περιβάλλον και οι υποχρεώσεις/δικαιώματα από τη συμμετοχή μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, απαιτούν σοβαρότητα, οργάνωση και πολλή προετοιμασία. Ιδιαίτερα όταν, ως Κράτος, έχουμε υποστεί σαφέστατη υπόσκαψη του κύρους μας, ως Κράτους ΜΗ δικαίου, από πράξεις διαπλοκής.
