Τα ΜΟΕ, η κατοχή, ο αποικισμός και η Κερύνεια
Η Τουρκία παραμένει αμετακίνητη στις αυθαίρετες διεκδικήσεις της και η πλευρά μας προωθεί ΜΟΕ για να επιβεβαιώσει για μιαν ακόμη φορά ότι, δυστυχώς, η τακτική του καλού παιδιού συντελεί διαχρονικά, ώστε να είμαστε, ως πολιτική εξουσία και Κράτος, έτοιμοι για νέες υποχωρήσεις, όποτε μας ζητηθούν. Γιατί ξεχάστηκε η δικαστική κρίση του ΕΔΑΔ για την τέταρτη διακριτική προσφυγή της Κυπριακής Δημοκρατίας κατά την Τουρκίας; Μια ολόκληρη επαρχία και άλλες πέριξ αυτής υπό κατοχήν περιοχές, θα παραμείνουν ως τραγικό σκηνικό στα χέρια των παράνομων σφετεριστών του δικαιώματος επί της περιουσίας σε συνδυασμό με την παραβίαση του δικαιώματος επιστροφής.
Ήδη η τουρκικής έμπνευσης (και αποδεχτή) διζωνική - δικοινοτική Ομοσπονδία, που απορρίφθηκε ως μορφή λύσης με δημοψήφισμα από τον κυρίαρχο λαό το 2004, έχει μειώσει οριστικά το ξεκάθαρο δικαίωμά μας για διεκδίκηση λύσης σύμφωνης κατά το διεθνές δίκαιο. Κατάσταση που επέτρεψε στην ανενόχλητη Τουρκία να προχωρήσει στην προώθηση λύσης δύο κρατών. Μέχρι να το επιτύχει τούτο η Τουρκία, εμείς φροντίσαμε και εγκαταλείψαμε τη δυνατότητα επιβολής από την Ευρωπαϊκή Ένωση συνεπειών στην Τουρκία, γιατί απλώς τώρα προτείνουμε λύση για λειτουργία του λιμανιού της Αμμοχώστου και του παράνομου αεροδρομίου της Τύμπου υπό τη διοίκηση του ΟΗΕ (που με λίγη, αυθαίρετη, πίεση εκ μέρους του τουρκικού στρατού θα τα παραδώσουν κάποια στιγμή στον ισχυρό).
Σ’ αυτό το εξαιρετικά δυσοίωνο περιβάλλον δεν υπάρχει μια πολιτική προσωπικότητα που να αποτελέσει την αδιαμφισβήτητη και αναγκαία μορφή του Ηγέτη που με τον δημόσιο λόγο του, τις διαχρονικές του θέσεις και το γνωστό του ήθος θα μπορέσει να επιφέρει αγωνιστική ανάταση και παράλληλα να επιτύχει την αναγκαία ενότητα για μιαν από κοινού διεκδίκηση του δικαίου. Μάλιστα, τα κόμματα στη Κύπρο επιτείνουν τις όσες τους χωρίζουν διαφορές, για να επιτύχουν με αφορμή τις προεδρικές εκλογές άνοδο κομματικών ποσοστών σε μια σύγκρουση της αντιπολίτευσης με τη συμπολίτευση και διατήρηση της εσωτερικής αντιπαλότητας.
Οι υποψήφιοι και όσοι αναμένουν μήπως και κληθούν για να είναι ο αποδεκτός υποψήφιος από την αντιπολίτευση πρέπει να έχουν θέση όχι με αόριστες φραστικές αναφορές, περί του δικαιώματος επιστροφής και για το ότι δεν θα δεχθούν λύση με χαμένες εστίες, θυσίες και μνήμες. Κάποιοι ίσως πιστεύουν ότι δεν χάθηκαν όλα όσα σήμερα βρίσκονται υπό τουρκική κατοχή, ή ότι απλώς αγωνίζονται να διασώσουν το μισό της Κύπρου, το οποίο η Τουρκία θέλει να θέσει υπό την πλήρη κυριαρχία της. Μήπως μια κατηγορία πολιτών πίστεψε, ήδη, ακούγοντας τις θέσεις των κομμάτων, ότι δεν έχουμε καμία δυνατότητα για λύση λειτουργική και βιώσιμη;
Αν δεν δικαιωθεί και η Κερύνεια, η οποιαδήποτε λύση, τελική ή ενδιάμεση, με ΜΟΕ, απλώς συντελεί στη διεύρυνση των απαιτήσεων της Τουρκίας. Ας μιλήσουν τα κόμματα καθαρά. Ας μην επιβάλουν την απόλυτη θέση στον υποψήφιό τους για να ακολουθήσει γραμμή ηττοπάθειας. Ας αφεθεί να συντελέσει ως πραγματικός ηγέτης, να φθάσουν τα κόμματα σε συναντίληψη των προβλημάτων και ας συμπεριφερθούμε ως μια φωνή κατά το προφανές δίκαιό μας. Φτάνουν οι υποχωρήσεις, είναι η ώρα διεκδίκησης του δίκαιου του τόπου και του λαού.
