Οι δύο μοτοσυκλέτες της σφαγής των Κοντεμενιωτών

Άριελ Α341– AJ S E.790

kontemenos20220224.jpg

Όσο ο ερευνητής ανασκάπτει παλαιές και νέες μαρτυρίες για τη σφαγή των Κοντεμενιωτών δεν μπορεί να συγκρατήσει τη θλίψη, την πίκρα και τον θυμό για την κακοδικία που αθώωσε τους Τουρκοκυπρίους οι οποίοι αναγνωρίστηκαν από αυτόπτες μάρτυρες.

Εκείνο όμως που δικονομικά και ερευνητικά εξοργίζει είναι η εμπλοκή των δύο μοτοσυκλετών και των εκτελεστών οδηγών και συνοδηγών τους.

Από τη στιγμή που αυτόπτες μάρτυρες μαρτύρησαν επίσημα και θαρραλέα ανέφεραν τους αριθμούς και τα μοντέλα των δύο μοτοσυκλετών, ήταν απλούστατο να βρεθούν οι οδηγοί ή οι διευκολυντές των οδηγών και εν μέρει ηθικοί αυτουργοί λόγω της λεπτομερούς καταγραφής τροχοφόρων κατά την περίοδο της εκτάκτου ανάγκης από τους Βρετανούς. Άρα οι ιδιοκτήτες των δύο μοτοσυκλετών θα έπρεπε να δικαστούν και να καταδικαστούν, έστω για την παραχώρησή τους στους εκτελεστές. Κατόπιν θα έπρεπε να αποδείξουν στη δική την απουσία τους από τον χώρο της σφαγής και να περιγράψουν πώς βρέθηκαν τα δύο δίκυκλα εκεί. Τα παραχώρησαν, τα πήραν κάποιοι διά της βίας, τα ενοικίασαν σε κάποιους.

Αν τώρα οι πινακίδες ήτο εικονικές, τότε τα γεγονότα παραπέμπουν στους «Σπέσιαλς»… Σώμα σκοτεινό της αποικιοκρατικής Διοίκησης, που συνήθως χρησιμοποιούσε εικονικές, ψεύτικες πινακίδες και δύο φορές τους επισήμανε υπηρεσιακά ο Παναγιώτης Μαχλουζαρίδης, τότε βαθμοφόρος της αποικιοκρατικής Αστυνομίας που κράτησε τεκμήρια, αριθμούς αυτοκινήτων, πρόσωπα, γραπτές περιγραφές και κατόπιν ταυτοποίησε τον επικεφαλής, που δεν ήταν άλλος από τον Αρχικτηνίατρο Ρόη.

Το φρικιαστικό με τους μοτοσυκλετιστές είναι το γεγονός της ύπαρξης μαρτυρίας δημοσιευμένης στον Τύπο τον Ιούνιο του πενήντα οκτώ, με εκτενή περιγραφή των πράξεων και των δολοφονικών τους πυροβολισμών, που τους θέλει να κατεβαίνουν από τα δίκυκλα και να εκτελούν αθώους Κοντεμενιώτες εκ του σύνεγγυς ως επαγγελματίες εκτελεστές. Γεγονός που οδηγεί στο ερώτημα της εκπαίδευσής τους και από ποιον. Ήταν τελικά επικουρικοί ή εκτελεστές της ΤΜΤ εκπαιδευμένοι από τους Τούρκους αξιωματικούς, που υπό κάλυψιν εργάζονταν στη Λευκωσία και αλλαχού με στρατιωτικές μεθόδους και συχνά με τρομοκρατικές τακτικές και πρακτικές, όπως οι ίδιοι οι πρωταγωνιστές και οι βοηθοί τους Τουρκοκύπριοι μαρτυρούν ακόμα και μπροστά σε κάμερες τουρκικών ντοκιμαντέρ της εποχής.

Επίσης η περιγραφή τους είναι λεπτομερής. Τι ρούχα φορούσαν, το χρώμα του κράνους τους, βασικά χαρακτηριστικά τους. Αν όλα αυτά δημοσιεύονταν στον Τύπο… Στη δίκη ήτο αδύνατον να καταπέσουν κάποιες έστω κατηγορίες για απόπειρά δολοφονίας ή ανθρωποκτονία. Άρα η δική ήτο παρωδία και προκύπτει βάσιμο το ερώτημα: Γιατί δεν υπήρξε συνέχεια από την ελληνική πλευρά; Γιατί, για παράδειγμα, δεν επιστρατεύθηκε ο ικανότερος στις νομικές μάχες της εποχής, Στέλιος Παυλίδης.

Επιπρόσθετα δεν αποτελεί πρόκληση η πιθανή κυκλοφορία αυτών των μοτοσυκλετών κατοπινά το Θέρος του 1958. Και κατοπινά στη μεταβατική κυβέρνηση και στα χρόνια της Ανεξαρτησίας….

Πρόκληση αποτελεί και το σχεδόν αυταπόδεικτο πως στη σφαγή μετείχαν Τουρκοκύπριοι δημόσιοι υπάλληλοι που διατήρησαν την ιδιότητά τους και μετά την Ανεξαρτησία. Ένας κατάλογος των υπαλλήλων της Κυπριακής Δημοκρατίας ΤΩΝ ΖΩΝΤΩΝ τότε στο Κιόνελι και το γειτονικό συνεργαζόμενο τουρκικό χωριό θα μας οδηγούσε σε τραγικά ερωτήματα. Λαμβάνουν κάποιοι εκ των πρωταγωνιστών και των ηθικών αυτουργών συντάξεις από την Κυπριακή Δημοκρατία; Κατέχουν ταυτότητες αυτοί, τα παιδιά τους και τα εγγόνια τους; Ανταμείβουμε, άραγε, εν αγνοία μας τους σφαγείς, ενώ τα παιδιά των μαρτύρων και οι οικογένειές τους κυριολεκτικά μαρτύρησαν για να επιβιώσουν; Ελάμβαναν μισθούς οι δολοφόνοι και οι ηθικοί αυτουργοί της σφαγής από την Κυπριακή Δημοκρατία και για πόση περίοδο; Έλαβαν κάποιοι εξ αυτών αποζημιώσεις και φυγαδεύτηκαν στην Μεγάλη Βρετανία ή την Αυστραλία; Οι εξ αυτών μετέχοντες στις αποικιοκρατικές δυνάμεις ασφαλείας εντάχτηκαν στο δίκτυο συνεργατών των Βρετανικών Μυστικών Υπηρεσιών και για ποια περίοδο εργάστηκαν στις τάξεις τους; Παραμένουν κάποιοι εξ αυτών σε ρόλο ενεργό στην τουρκοκυπριακή μειονότητα; Ένας ή δύο εξ αυτών ήταν ηγετικά στελέχη στη συνεργασία των Τουρκοκυπρίων με τη Μεγάλη Βρετανία. Ο ΣΤΡΑΤΟΛΟΓΟΣ ΤΟΥΡΚΟΚΥΠΡΙΟΣ επιτελικός της αποικιοκρατικής Αστυνομίας, κεντρικός πρωταγωνιστής της σφαγής, πώς συνέχισε τον βίο του; Ποια κέρδη αποκόμισε μετά τη σφαγή και τον ρόλο του στην διάσωση των πρωταγωνιστών της σφαγής; Κάποια από τα κέρδη του είχαν κατοπινά την υπογραφή της Κυπριακής Δημοκρατίας. Οι υπηρεσίες του κράτους μας τον ερεύνησαν ποτέ;

Πάντως η ιστοριογραφία μας, πλην φωτεινών εξαιρέσεων, δεν τόλμησε, με αποτέλεσμα να επιβάλλονται τουρκοκυπριακοί μύθοι περί μεμονωμένου επεισοδίου…