Σήκω, Γρηγόρη, να μας «καμαρώσεις»
Με το βλέμμα στραμμένο στον βουβό Πενταδάκτυλο και το μυαλό να στριφογυρίζει στις βουνοκορφές και τα λαγκάδια του Μαχαιρά, της Παπούτσας, της Μαδαρής και του Ολύμπου, τιμούμε για άλλη μια χρονιά τον γενναίο των γενναίων της κυπριακής ελευθερίας. Το «Μολών Λαβέ» που πρόταξε ο Γρηγόρης Αυξεντίου στις 3 Μαρτίου του 1957, στους πολυάριθμους ένοπλους μισθοφόρους της βρετανικής αποικιοκρατίας, πλημμυρίζει με περηφάνια τις καρδιές μας, εμπνέοντας τον αγώνα μας για απαλλαγή της μαρτυρικής πατρίδας από τους νεο-οθωμανούς εισβολείς.
Δυστυχώς, η φετινή επέτειος του ιστορικού ολοκαυτώματος του Μαχαιρά βρίσκει την Κύπρο μπροστά σε εθνικό στραγγαλισμό και ενώπιον σοβαρών κοινωνικοοικονομικών αδιεξόδων, που εκτρέφονται από την μπότα του Τούρκου κατακτητή, αλλά και από ανάξιες πολιτικές ηγεσίες. Το αξιακό σύστημα στην Κυπριακή Δημοκρατία έχει σχεδόν καταρρεύσει. Η πολιτική και οι πολιτικοί έχουν απαξιωθεί πλήρως από τους πολίτες. Η χώρα κινείται στον αστερισμό της αποσάθρωσης, της διαφθοράς και της διαπλοκής με αναρρίχηση σε δημόσια αξιώματα φαύλων, φιλήδονων και ηττοπαθών αρχόντων, αφήνοντας το κράτος αθωράκιστο σε έσωθεν και έξωθεν επιβουλές. Σε μια εποχή που επισυμβαίνουν στη γειτονιά μας κατακλυσμιαίες γεωπολιτικές ανακατατάξεις και ο νεο-οθωμανός Ερντογάν μάς απειλεί πλέον ευθέως και επισήμως με διχοτόμηση της Κύπρου, η χώρα παραμένει ευάλωτη, ανοχύρωτη και ανήμπορη να αντιδράσει αποτελεσματικά, με πολύ ορατό τον κίνδυνο ανακοπής της ιστορικής συνέχειας του Ελληνισμού στην Κύπρο. Τα πάντα θυσιάζονται στο προσωπικό συμφέρον με την πολιτειακή και κομματική ηγεσία να ταριχεύει την εθνική συνείδηση στις ψηφοθηρικές της βιτρίνες. Σήμανε, λοιπόν, η ώρα μηδέν για ατομική και συλλογική αντίδραση ενάντια σε αυτές τις μεθοδεύσεις. Ώρα να ανακόψουμε τους επιτήδειους πολιτικάντηδες, που το πρωί μιλούν για ΕΝΩΣΗ, το απόγευμα συνθηκολογούν υπέρ της ΔΙΖΩΝΙΚΗΣ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑΣ και το βράδυ πουλούν πατρίδα για να φτιάξουν περιουσία. Ενόψει των προβλεπόμενων νέων δεινών, η ακρωτηριασμένη πατρίδα μάς καλεί σε αφύπνιση και εγρήγορση για να κρατήσουμε αλώβητη την ιστορική μας συνέχεια στην Κυπρίδα Γη, την ποτισμένη με τον ιδρώτα και το αίμα αδιάλειπτης ελληνικής παρουσίας 30 αιώνων. Η βαριά κληρονομιά, που μας αφήνει ο Σταυραετός του Μαχαιρά, μας υπαγορεύει να αγωνιστούμε αταλάντευτα και ανυποχώρητα για τον τερματισμό της κατοχής, τη διαφύλαξη της ενότητας του κράτους, τη διασφάλιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των βασικών ελευθεριών του συνόλου του κυπριακού λαού. Μας υποχρεώνει να διαμηνύσουμε σε εχθρούς και φίλους ότι ο Κυπριακός Ελληνισμός δεν γονατίζει μπροστά στη στρατιωτική υπεροπλία του κατακτητή. Με σωφροσύνη, εθνική αυτογνωσία, πίστη στο δίκαιο του αγώνα μας αλλά και διεκδικητικό ρεαλισμό, καλούμαστε να πράξουμε στο ακέραιο το καθήκον μας απέναντι στην ελληνική μας ιστορία και τον πολιτισμό μας. Κανένας εκβιασμός, καμιά απειλή και καμιά έξωθεν πίεση δεν πρέπει να μας σύρει στην ταπεινωτική συνθηκολόγηση. Οφείλουμε να πάρουμε ως κοινωνία των πολιτών το μέλλον μας στα ίδια μας τα χέρια, αναδεικνύοντας στα δημόσια αξιώματα τίμιους και άξιους πατριώτες, που, πάνω απ’ όλα, θέτουν το συμφέρον της πατρίδας. Αν δεν το πράξουμε, είτε από αφέλεια και αδιαφορία είτε παρασυρόμενοι από τη δεξιοτεχνία των επικοινωνιακών μάγων της κομματικής αγυρτείας, είναι βέβαιον ότι σύντομα θα κλάψουμε επί ερειπίων. Μοναδικός κριτής των πράξεων αλλά και των παραλείψεών μας, ο Γρηγόρης της Κύπρου και του Ελληνισμού, που μας παρακολουθεί από το Πάνθεον των Αθανάτων. Το πρότυπο ήθους, φιλοπατρίας, αξιοπρέπειας, ευτολμίας και λεβεντιάς του Γρηγόρη Αυξεντίου και των συναγωνιστών του στο έπος του 1955-59, είναι η βαριά παρακαταθήκη την οποία έχουμε υπέρτατη ευθύνη να διαχειριστούμε και να τιμήσουμε, θωρακίζοντας την Κυπριακή Δημοκρατία, εξυψώνοντας ταυτόχρονα σε ύψη ουρανοφόρα τη θέληση για αγώνα μέχρι τη δικαίωση. Αυτή θα είναι η καλύτερη μνημόνευση της θυσίας του Γρηγόρη και των άλλων παλληκαριών της ΕΟΚΑ.
