Tο Α–23 του Θουκυδίδη και ο Κίνδυνος Παγκοσμίου Πολέμου

ΤΟ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ μας άρθρο υπό τον τίτλο «Ουκρανία και φρικτός εφιάλτης 1939...» κατέληγε με το εξής σκοπίμως τραγικό ερώτημα:

«Τηρουμένων των αναλογιών και λαμβανομένων υπόψιν των αλλαγών που επήλθαν στη διάρκεια έκτοτε των 83 ετών από το 1939 (της έναρξης του Β΄ Παγκ. Πολέμου) έως σήμερα (26η Φεβρ. 2022), ποίων οι τωρινές συμπεριφορές διαφέρουν και πόσο διαφέρουν από τους τοτινούς, ώστε, μετά την διαπραττόμενη τώρα ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, να ελπίζει βασίμως η ανθρωπότητα σε καλύτερες μέρες;».

ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΩΣ του τι νομίζει ο καθένας μας για τα πολλά και διαφορετικά αίτια και τους συνυπαίτιους φταίχτες που προκάλεσαν την παρελθούσα Πέμπτη 24.2.2022 την έναρξη αυτού του πολέμου, με την ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, και επειδή «όσα πιθανά ή μη προβλέψιμα ακόμη, τα οποία θα ακολουθήσουν, μοιάζει το Ουκρανικό να αποτελεί το προεόρτιο επεισόδιο, προανάκρουσμα πολύ χειρότερων και ευρύτερων δεινών για τον κόσμο ολόκληρο», έναν «κανόνα» ερμηνείας και προβλέψεων έχουμε κληρονομήσει από τον διαρκώς επιβεβαιωνόμενο διαμέσου των αιώνων Δάσκαλο της Ιστορίας, τον παππούλη μας τον Θουκυδίδη.

- Άραγε, ο πόλεμος τώρα στην Ουκρανία θα εκτροχιάσει σε τέτοιο βαθμό τις σχέσεις εχθρότητας ανάμεσα στις νυν αντίπαλες υπερδυνάμεις, και άλλα πολλά εκατέρωθεν συνασπιζόμενα κράτη, σε γενικότερο και καταστροφικότερο πόλεμο;

- Είμαστε, μήπως, στις παραμονές Τρίτου Παγκοσμίου Πολέμου;

Ο ΘΟΥΚΥΔΙΔΗΣ έγραψε την Ξυγγραφή του τον 5ο αιώνα προ Χριστού για τον Πελοποννησιακό Πόλεμο (431-404 π.Χρ.). Στον οποίο και ο ίδιος ο Αλιμούσιος, ως Αθηναίος στρατηγός, έλαβε μέρος. Ανάμεσα στις αντίπαλες υπερδυνάμεις της εποχής του. Την Αθήνα και την Σπάρτη. Και τους εκατέρωθεν συμμάχους των Αθηναίων αφ’ ενός και των Λακεδαιμονίων αφ’ ετέρου, που συγκρούονταν επί 27 χρόνια στον καταστροφικότερο πόλεμο της αρχαιότητας.

- Και πρόβλεψε ορθά ότι: Όμοια και παραπλήσια θα συμβαίνουν σύμφωνα με την ανθρώπινη φύση «των μελλόντων ποτέ αύθις κατά το ανθρώπινον τοιούτων και παραπλήσιων έσεσθαι» (Α-22).

ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ τα πραγματικά αίτια, ο Θουκυδίδης τα προσδιόρισε κατά σαφέστατο τρόπο από την εισαγωγή κιόλας της Ξυγγραφής του: Την «αληθεστάτην πρόφασιν». Υπεράνω και ασχέτως των λόγων που προφασίστηκαν εκατέρωθεν οι συγκρουσθέντες, για ν’ αρχίσουν τον πόλεμο:

ΤΟ ΑΡΧΑΙΟ ΚΕΙΜΕΝΟ (Α-23):

«Τὴν μὲν γὰρ ἀληθεστάτην πρόφασιν, ἀφανεστάτην δὲ λόγῳ, τοὺς Ἀθηναίους ἡγοῦμαι μεγάλους γιγνομένους καὶ φόβον παρέχοντας τοῖς Λακεδαιμονίοις ἀναγκάσαι ἐς τὸ πολεμεῖν· αἱ δ᾽ ἐς τὸ φανερὸν λεγόμεναι αἰτίαι αἵδ᾽ ἦσαν ἑκατέρων, ἀφ᾽ ὧν λύσαντες τὰς σπονδὰς ἐς τὸν πόλεμον κατέστησαν»...

ΣΤΑ ΝΕΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ:

«Η πραγματική, βέβαια, αλλά ανομολόγητη αιτία ήταν, καθώς νομίζω, το ότι η μεγάλη ανάπτυξη της Αθήνας φόβισε τους Λακεδαιμόνιους και τους ανάγκασε να πολεμήσουν. Αλλά οι λόγοι τους οποίους πρόβαλαν τα δύο μέρη για να λύσουν τις σπονδές και ν᾽ αρχίσουν τον πόλεμο ήσαν οι εξής»...

ΔΗΛΑΔΗ:

Είναι άραγε σήμερα η Ρωσία του Πούτιν, στην θέση που ήταν στριμωγμένη το 431 πρό Χριστού η Σπάρτη του Αρχίδαμου;