Ανεξάρτητη Αρχή Πάταξης της Διαφθοράς: πυροτέχνημα ή πανάκεια;

Πολύς ντόρος γίνεται τις τελευταίες ημέρες για τα νομοσχέδια που συζητούνται στη Βουλή με σκοπό την ίδρυση και λειτουργία Ανεξάρτητης Αρχής για Πάταξη της Διαφθοράς. Η Υπουργός Δικαιοσύνης, Στέφη Δράκου, ο πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Επιτροπής Νομικών Νίκος Τορναρίτης και η βουλευτής Ειρήνη Χαραλαμπίδου, με ύφος χιλίων καρδιναλίων, λίγο-πολύ, μας είπαν ότι με την ψήφιση των σχετικών νομοσχεδίων η Κύπρος θα μετατραπεί ξανά σε νήσο των αγίων. Έτσι, για να ξεκαθαρίσουμε τα πράγματα από την αρχή, θα θέλαμε να στείλουμε ισχυρό μήνυμα προς κάθε κατεύθυνση και, κυρίως, προς κάθε αιθεροβάμονα πολιτικό, ότι ο δρόμος για πάταξη της διαφθοράς στην Κύπρο είναι περίπου απροσπέλαστος. Γιατί; Επειδή στη μικρή μας πατρίδα, η οποία κατέχει τα πανευρωπαϊκά σκήπτρα στη διαφθορά, τα διαπλεκόμενα συμφέροντα κάπου εφάπτονται, εξ ου και αλληλοκαλύπτονται. Στην Κυπριακή Δημοκρατία, δυστυχώς, τα μικρά ή μεγάλα φέουδα ακόμη ζουν και βασιλεύουν και το δίδυμο των πολιτικών καιροσκόπων και πολιτικών κερδοσκόπων παραμένει αχτύπητο. Χαραχτηριστική είναι πρόσφατη φράση βουλευτή, ότι η Κυπριακή Δημοκρατία δεν στερείται νομοθεσιών για την πάταξη της διαφθοράς, προσθέτοντας πως αυτό που επιβάλλεται είναι τα δημόσια πρόσωπα να υπηρετούν τις θέσεις τους για το δημόσιο συμφέρον και όχι για την τσέπη τους.

Το θέμα διαφθορά - διαπλοκή στην Κύπρο έχει βαθύτατες ρίζες και χυμώδη παραπούλια και για να εκριζωθεί χρειάζεται η ύπαρξη πολιτικών ηγετών με αρετή, τόλμη και φιλοπατρία, οι οποίοι, δυστυχώς, εξέλιπαν στα 62 χρόνια της ιστορικής διαδρομής της Κυπριακής Δημοκρατίας. Σε πρόσφατη παρέμβασή του, ο δικηγόρος Μιχάλης Παρασκευάς άγγιξε την πιο ευαίσθητη χορδή της κακοδαιμονίας, που πλήττει διαχρονικά την Κυπριακή Δημοκρατία. Σε ένα αναλυτικό, εύστοχο και πειστικό άρθρο του, με τίτλο «Κοινωνικό συμβόλαιο και Προεδρικές», φιλοτεχνεί την εικόνα των μεγάλων κοινωνικοοικονομικών δεινών του τόπου με φόντο τη διαφθορά, τονίζοντας την αδήριτη ανάγκη «ουσιαστικής συνταγματικής μεταρρύθμισης, η οποία να μπορεί να δημιουργήσει ένα σύγχρονο λειτουργικό και δημοκρατικό κράτος, ικανό ν’ ανταποκριθεί στις αυξημένες ανάγκες τού σήμερα, μέσα στο πολύ ανταγωνιστικό διεθνές περιβάλλον σε όλους τους τομείς, καθώς επίσης και στην εμβάθυνση της δημοκρατικής του λειτουργίας». Όπως επισημαίνει, «αυτό μπορεί να γίνει εφικτό μόνο με την εύρυθμη και συντεταγμένη λειτουργία του κράτους, που θα πρέπει να λειτουργεί χωρίς τις σημερινές του στρεβλώσεις, που δημιουργούνται επί της ουσίας από τη διαστρεβλωμένη αντίληψη που κυριάρχησε διαχρονικά σε όλες τις πολιτικές δυνάμεις του τόπου, οι οποίες θεωρούν το κράτος και τους μηχανισμούς του ως το δικό τους λάφυρο από την κατάκτηση εξουσίας. Ένα λάφυρο, το οποίο χρησιμοποιούν με απώτερο στόχο την περαιτέρω ενδυνάμωση της δικής τους πολιτικής δύναμης και όχι του κράτους».

Θεωρώ πως αυτή η προσέγγιση των πραγμάτων είναι σοφή και μπορεί κάλλιστα να αποτελέσει τη λυδία λίθο για την οικοδόμηση [επανίδρυση] ενός σύγχρονου δημοκρατικού κράτους δικαίου, που θα εξουδετερώνει την ευδοκιμούσα κομματοκρατία και την εκδηλούμενη μονοκρατορική προεδρική συμπεριφορά, η οποία, σύμφωνα με τον αρθρογράφο, «εκπηγάζει κυρίως από την κατάχρηση εξουσίας που γιγαντώθηκε από την επί της ουσίας προεδρική μοναρχία, όπως αυτή διαμορφώθηκε μετά και την καθιέρωση του δικαίου της ανάγκης το 1964». Είναι πολύ σημαντικό να σημειωθεί ότι, κραυγαλέες συνταγματικές αδυναμίες, όπως ο χωρίς χειροπιαστούς φραγμούς διορισμός του Γενικού Εισαγγελέα και του Προέδρου του Ανωτάτου Δικαστηρίου από τον εκάστοτε Πρόεδρο της Δημοκρατίας, εμπερικλείει σοβαρότατους κινδύνους για τη δημοκρατία, τους οποίους βιώνουμε έντονα τα τελευταία χρόνια στο αναζωπυρούμενο μέτωπο της διαφθοράς. Επιβάλλεται, λοιπόν, όπως εξευρεθεί η χρυσή φόρμουλα, ώστε οι θέσεις των εν λόγω υπέρτατων θεσμών της Δημοκρατίας να πληρούνται μέσω αυτής, για να διασφαλίζεται και στην πράξη ο διαχωρισμός της εκτελεστικής από την δικαστική εξουσία, προκειμένου ο πολίτης να αισθάνεται ήσυχος ότι δεν παίζονται σικέ παιχνίδια στον ιερό τομέα της Δικαιοσύνης. Σε σχέση με την απονομή δικαιοσύνης στις περιπτώσεις που πολιτειακοί αξιωματούχοι κρίνονται ένοχοι, θα πρέπει οπωσδήποτε να επέλθουν τέτοιες σαφείς και ισχυρές δικλίδες, ώστε να εφαρμόζονται τα πορίσματα και οι καταδικαστικές αποφάσεις των αρμόδιων εξεταστικών επιτροπών. Οι τραυματικές περιπτώσεις να μην καταδικάζονται Πρόεδροι Δημοκρατίας ή υπουργοί ή βουλευτές και άλλα εκτεθειμένα πολιτικά πρόσωπα με τη γελοιωδέστατη δικαιολογία της πολιτικής ασυλίας, αποτελεί βαθύ τραύμα του δημοκρατικού πολιτεύματος και ισχυρό πλήγμα στο κράτος δικαίου. Του λόγου το αληθές φανερώνουν τα τεράστια εγκλήματα του Χρηματιστηρίου, του Μαρί, της οικονομικής- τραπεζικής κατάρρευσης, του λουκέτου του Συνεργατισμού και του «λαμπρού» σκανδάλου των Πολιτογραφήσεων/ Χρυσών Διαβατηρίων, στα οποία οι ένοχοι δεν έχουν τιμωρηθεί.

Κοντολογίς, θέλουμε να στείλουμε ισχυρό το μήνυμα σε όλους, με κεντρικούς αποδέκτες τους πολιτικούς/ δημόσιους άρχοντες που πιπιλίζουν σαν καραμέλα τη λέξη Ανεξάρτητη Αρχή κατά της Διαφθοράς ως πανάκεια για κάθε νόσο και κάθε... παθογένεια, πως η χώρα θα προχωρήσει μπροστά με δύναμη και σιγουριά μόνο αν έχει ναυαρχίδα της την υπό αναφορά συνταγματική μεταρρύθμιση, ως θεμελιό για επανίδρυση του κράτους και οικοδόμηση κράτους δικαίου. Ιδού, λοιπόν, πεδίον δόξης λαμπρόν για όλους ανεξαιρέτως τους πολιτικούς ηγέτες, τους κάθε λογής κομματάρχες αλλά και τους υποψηφίους Πρόεδρους της δημοκρατίας. Αν είστε μάγκες και πραγματικά αγαπάτε την πατρίδα, κορωνίδα του προεκλογικού προγράμματός σας, κ.κ. υποψήφιοι Πρόεδροι, δεν μπορεί να είναι άλλη από τη συνταγματική μεταρρύθμιση, η οποία θα θεσμοθετήσει αυστηρές δικλίδες ασφαλείας μεταξύ των εξουσιών, ώστε να ξηλωθεί η κομματοκρατία και να εξαλειφθεί η δύναμη της προεδρικής μοναρχίας/ μονοκρατορίας. Μόνο έτσι θα διανοίξει ο δρόμος για λειτουργία πραγματικού δημοκρατικού κράτους, πάνω στο οποίο θα οικοδομηθεί μια ισχυρή Πολιτεία, που θα υπηρετήσει τον λαό δικαιοκρατικά και αξιοκρατικά, καθιστώντας τη χώρα σεβαστή στο εσωτερικό και υπολογίσιμη στο εξωτερικό. Μόνον έτσι η δεινοπαθούσα Κυπριακή Δημοκρατία θα εκκινήσει προς τη νέα εποχή θεσμικά ισχυρή, δημιουργώντας το υπόβαθρο για διεκδίκηση δίκαιης λύσης στο χρονίζον κυπριακό ζήτημα. Όλα τα άλλα που ευαγγελίζονται περί δημιουργίας Αρχής Πάταξης της Διαφθοράς και εισαγωγής αποσπασματικών μεταρρυθμίσεων αποτελούν πολύχρωμα πυροτεχνήματα, μισόλογα και ρίξιμο στάχτης στα μάτια των πολιτών, ενόψει των τεράστιων κοινωνικοοικονομικών προβλημάτων που αντιμετωπίζει η χώρα και ο εξαθλιωμένος λαός.