«Τα απολιθωμένα μυαλά ανεγκέφαλων εγκεφάλων και η άμυνα της Κύπρου»

Πολλά ακούγονται και άλλα τόσα γράφονται γύρω από το αν η Κύπρος πρέπει ή δεν πρέπει να ενισχύσει την άμυνά της. Προτού τοποθετηθώ, θα ήθελα να τονίσω εμφατικά πως είμαι φιλειρηνιστής· φανατικός οπαδός της φιλοσοφίας του Μαχάτμα Γκάντι. Εμπνευστή της μεθόδου παθητικής αντίστασης χωρίς τη χρήση βίας…

Με λίγα λόγια, απεχθάνομαι τον πόλεμο ή οποιαδήποτε άλλη μορφή στρατιωτικής αυταρχικότητας. Το ότι είμαι ειρηνόφιλος, όμως, δεν σημαίνει πως ζω σε άλλον πλανήτη. Μπορεί να είμαι ποιητής και συχνά να νεφελοβατώ σε «κόσμους μαγικούς κι ονειρεμένους». Το ένα μου πόδι, όμως, πατάει γερά στη γη!

Είναι ουτοπία να πιστεύει κανείς πως τον κόσμο κυβερνούν υπέρμαχοι της μεγάλης ιδέας του Γκάντι, ή ζηλωτές της αμνησικακίας του Νέλσον Μαντέλα. Αδίστακτοι ρηγάδες μάς κυβερνούν και μεγαλομανιακοί σουλτάνοι! Ο μπαμπούλας του πολέμου είναι το ανάσκιαγμα που επιστρατεύουν για να ασκήσουν ψυχολογική βία εναντίον των αδύναμων γειτόνων τους. Μέχρι να τους δοθεί η ευκαιρία να ολοκληρώσουν τα αιματόβρεκτά τους σχέδια.

Η Κύπρος αέναα παρέμενε αθωράκιστη. Εύκολη λεία στις ορέξεις και τη βουλιμία των εκάστοτε παντοδύναμων δυναστών της Ανατολικής Μεσογείου. Ασσύριοι, Αιγύπτιοι, Πέρσες, Ναΐτες, Λουζινιανοί και Ενετοί βίασαν όλοι βάναυσα την Αφροδίτη την Κυπρογενέα. Μα οι πιο βάρβαροι κατά συρροήν δολοφόνοι, που αιματοκύλησαν το νησί, ήσαν οι Οθωμανοί Ογούζοι. Οι οποίοι το 1570 vi et armis, άλωσαν την Κύπρο και ξεντέρισαν την γραικολογιά.

Ντεζαβού της υποδούλωσης της Κύπρου από Οθωμανούς σουλτάνους ζούμε και σήμερα! Παρόλα αυτά, γι’ άλλη μια φορά συνεχίζουμε μοιρολατρικά να πιστεύουμε πως η Κύπρος είναι μικρή για να αμυνθεί. Να τα βάλει με την Τουρκία. Μια χώρα, η οποία έχει τον δεύτερο μεγαλύτερο στρατό στο ΝΑΤΟ…

Θα ήμουν αδαής και πανάσχετος, αν ισχυριζόμουν πως θα μπορούσαμε να αντιμετωπίσουμε τον «Γολιάθ» της Ανατολικής Μεσογείου διά «της βίας και των όπλων!» Αδαείς, όμως, πανάσχετοι και περιπατούντες εν τη σκοτία είναι κι όλοι αυτοί που άφησαν την Κύπρο αθωράκιστη. Ανεμοσκορπίζοντας τα δισεκατομμύρια που ο Κυπριακός Ελληνισμός έχει προσφέρει για την ενίσχυση της άμυνάς του, σε μια προσπάθεια να μπαλώσουν τις «τρύπες» που άνοιξαν με την ακουμανταρισιά τους. Την κακιστοκρατία τους, τον εμπαιγμό, το κοροϊδιλίκι και την καταδολίευση δημόσιου χρήματος.

Ως γνωστόν, μετά τη λήξη του Δευτέρου Παγκόσμιου Πολέμου η Αμερική και η Ρωσία διαχώρισαν τα κράτη της Ευρώπης σε Ανατολικό και Δυτικό Μπλοκ. Εκ των πραγμάτων, η Κύπρος τοποθετήθηκε στη σκακιέρα της Δύσης. Ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος, όμως, για λόγους που ακόμα δεν μπορώ να καταλάβω, αποφάσισε να συνάψει φιλικές σχέσεις με τον στρατάρχη Τίτο της Γιουγκοσλαβίας, τον Φιντέλ Κάστρο της Κούβας, να ερωτοτροπεί με «ανεξάρτητους» εχθρούς των Αμερικανών και να φλερτάρει με την ΕΣΣΔ.

Η Αμερική, φοβούμενη πως η Κύπρος θα μπορούσε να μετατραπεί σε «Κούβα της Μεσογείου», αποφάσισε να επιτρέψει στην Ελλάδα να στείλει στην Κύπρο μια Ελληνική Μεραρχία αποτελούμενη από 8.500 χιλιάδες άνδρες. Στέλνοντας με τον τρόπο αυτό ένα ισχυρό μήνυμα στον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο να σταματήσει τα καουμποϊλίκια και το κόρτε του με εχθρούς της. Επιπλέον, οι Αμερικανοί πίστευαν πως η παρουσία μιας ισχυρής ελληνικής δύναμης στο νησί θα απέτρεπε μια ελληνοτουρκική σύρραξη.

Φόνος εκ προμελέτης 1

Τρία χρόνια αργότερα, η Χούντα της Ελλάδας απέσυρε την Ελληνική Μεραρχία, αφήνοντας την Κύπρο αθωράκιστη. Εύλογα διερωτάται κανείς… Αν η Ελληνική Μεραρχία βρισκόταν στην Κύπρο, θα μπορούσαν ποτέ οι Τούρκοι να εισβάλουν στο νησί; Η απάντηση είναι ΟΧΙ! Ο λόγος που είμαι τόσο αποφαντικός και απόλυτος είναι γιατί…

Στις 20 Ιουλίου του 1974 βρέθηκα στο «σημείο μηδέν». Στην Κόλαση του Δάντη. Εκεί όπου αποβιβάστηκε ο τουρκικός στρατός! Γνωρίζω από πρώτο χέρι λοιπόν πως το μόνο που κατάφεραν οι Τούρκοι εισβολείς την πρώτη μέρα του πολέμου ήταν να αποβιβάσουν χίλιους περίπου στρατιώτες και τέσσερα άρματα μάχης! ΜΟΝΟ! Δικαιολογημένα ανέμενα πως την Κυριακή το πρωί θα παίρναμε διαταγή να επιτεθούμε. «Να ρίξουμε τον εχθρό στη θάλασσα». Μιας και ούτε τα πολεμικά αεροπλάνα των Τούρκων, ούτε τα πυροβόλα των πλοίων θα μπορούσαν να μας χτυπήσουν, από φόβο μην χτυπήσουν τους δικούς τους στρατιώτες με φίλια πυρά…

Φόνος εκ προμελέτης 2

Η εντολή που πήραμε δεν ήταν να επιτεθούμε, αλλά να απομακρυνθούμε από το Πέντε Μίλι! Αφήνοντας τους εισβολείς ελεύθερους να κατεβάζουν απρόσκοπτα άρματα μάχης και στρατό. Κι αφού οι Τούρκοι «έκανα πικνίκ» στο Πέντε Μίλι κι ανενόχλητοι κατέβασαν γύρω στα 300 άρματα και αρκετές χιλιάδες στρατιώτες κι άρχισαν την επέλασή τους, τότε και μόνο τότε πήραμε εντολή… να τους σταματήσουμε! Άντε τώρα, με τις τριακόσιες σφαίρες που μας έδωσαν κι ένα τουφέκι αντίκα να βρούμε κουράγιο να φωνάξουμε αέρα και να πούμε στους Τούρκους… «Μολών λαβέ!».

Φόνος εκ προμελέτης 3

Ο φόνος εκ προμελέτης της Αφροδίτης της Κυπρογενέας συνεχίζεται και σήμερα. Σε μια εποχή κατά την οποία έχουμε τη δύναμη να εξοπλιστούμε με ΑΜΥΝΤΙΚΑ οπλικά συστήματα υψηλής τεχνολογίας, για να μπορούμε σε μεγάλο βαθμό να αναχαιτίσουμε τις επιθετικές ενέργειες της Τουρκίας, οι Άρχοντές μας περιορίζονται στο να αναμένουν από την Ελλάδα να μας σώσει, αν και όταν...

Μια Ελλάδα που έστω και αργά ξύπνησε από τον λήθαργο των ψευδαισθήσεών της· σταμάτησε να χορεύει ζεϊμπέκικο και να κάνει τεμενάδες και άρχισε ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ να εξοπλίζεται. Συνειδητοποιώντας πως, για να σώσει το Αιγαίο και τη Θράκη, δεν έχει άλλη επιλογή από το να ενισχύσει την άμυνά της και, άφοβα, να κοιτάξει τους Τούρκους στα μάτια...

Εύχομαι το «εγερτήριο σάλπισμα» που έδωσε η νέα αμυντική φιλοσοφία της Ελλάδας να ξεμουχλιάσει τα απολιθωμένα μυαλά των εδώ ανεγκέφαλων εγκεφάλων, οι οποίοι κρατούν τη ζωή των Ελλήνων της Κύπρου που δεν γεννήθηκαν ακόμα, στα χέρια τους. Κι αντί να ξεκοκκαλίζουν τα λεφτά της άμυνας μπαλώνοντας τις βρομοδουλειές και τις οικονομικές τους γκέλες, καλό θα ήταν να συστρατευθούν με την Ελλάδα και σαν μια γροθιά να ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΟΥΝ τη Ρωμιοσύνη. Η οποία, παρεμπιπτόντως, δεν ξεκινά από το Καστελλόριζο, όπως πιστεύουν ορισμένοι. Αλλά ξεκινά από την Πέτρα του Ρωμιού που έριξε ο Δίας μεσοπέλαγα πριν από 3.000 χρόνια!