Οι θεσμικά εμπλεκόμενοι στη σφαγή των Κοντεμενιωτών και τα πρώτα τους βιογραφικά

Οι μέχρι τώρα έντονα εμπλεκόμενοι ονομαστικά στην βιβλιογραφία ως κάποιοι από τους θεσμικούς πρωταγωνιστές της σφαγής των Κοντεμενιωτών στο Κιόνελι είναι τέσσερις. Πρώτος διεκπεραιωτής της σαδιστικής σφαγής, ο λοχίας της αποικιοκρατικής Αστυνομίας Γκιλ, ο ενεργών ως σταθμάρχης Γερολάκκου και άνθρωπος που σύμφωνα με μαρτυρία διασωθέντος Κοντεμενιώτη ενορχήστρωσε την κάθοδο των Κοντεμενιωτών από τα δύο αυτοκίνητα, την παράταξη στρατού όπισθεν αυτών και την οπισθοδρόμηση των δύο τεθωρακισμένων που μυστηριωδώς είναι παρόντα από το πρωί κοντά στη Σκυλλούρα μέχρι αργά το βράδυ στο Κιόνελι μετά τη σφαγή. Είναι ο άνθρωπος που οικοδομεί με ψυχραιμία και κυνισμό το σκηνικό της σφαγής και φέρεται να συνομιλεί και να έχει κάποια διαφωνία ή συνεννόηση με τον ένα από τους μοτοσυκλετιστές, πολύ πιθανόν Επικουρικό Αστυνομικό, που ηγείτο λίγα λεπτά με τρεις συνεργούς της σφαγής. Είναι ο μόνος από τους τέσσερις για τον οποίον δεν υπάρχουν μέχρι τώρα έστω και λίγα βιογραφικά στοιχεία σχετικά με τη δράση του από το 1955 μέχρι το 1960 στην Κύπρο.

Για τους υπόλοιπους τρεις,

– τον Τσάσλερ που ήτο οργανωτής και διοικητής των σωμάτων Τουρκοκυπρίων Επικουρικών,

– τον Μπερτζ, βασανιστή και στέλεχος του ειδικού Κλάδου «Σπέσιαλ Μπραντς», με έντονη παρουσία στη Λευκωσία, στην Ομορφίτα και στον Αστυνομικό Σταθμό Σεραγίου

– και τον Μεχμέτ Ασίμ Ερόλ, τον ικανότερο Τουρκοκύπριο βασανιστή και αξιωματικό της Αστυνομίας

είχαμε από έγκυρη δημοσιογραφική πηγή βιογραφικά.

Τα βιογραφικά σημειώματα αυτά είχαν συνταχτεί έπειτα από συνομιλίες με έγκυρες πηγές και, πάρα τη λακωνική διάταξή τους, αποτελούν πολύτιμο σύμμαχο σε κάθε έρευνα για τον ειδικό κλάδο, για τα βασανιστήρια και τις βιαιοπραγίες. Τουλάχιστον αφετηριακά, για να μην περιπατεί στο άγνωστο η έρευνα.

Έτσι από το 1972 μπορούσαμε ερευνητικά να εμβαθύνουμε στον ρόλο των τριών στη σφαγή, αφού γνωρίζαμε βασικά τις αρμοδιότητές τους κατά την περίοδο της σφαγής. Επίσης η φυγάδευση του ενός από το 1958, όπως ξεκάθαρα προκύπτει από το βιογραφικό, μας προϊδεάζει για την κεντρική ενορχήστρωση της μεταφοράς και της σφαγής.

Η αρμοδιότητα του Τσάσλερ στη διοίκηση των Επικουρικών, μας οδηγεί σε ένα βασικό ερευνητικά ερώτημα που έπρεπε να τεθεί από τα τέλη τουλάχιστον του 1958. Ποιοι Τουρκοκύπριοι κάτοικοι του χωριού Κιόνελι ήταν μέλη του Επικουρικού Σώματος και ποιοι της Αστυνομίας. Το ίδιο και για το Μιτζέλι και τη Σκυλλούρα, καθώς και για γειτονικά χωριά, αν ερευνητικά προκύψει παρουσία τους στο Κιόνελι την ημέρα της σφαγής.

Από τη μέχρι τώρα έρευνά μας είμαστε πεπεισμένοι πως κεντρικοί πρωταγωνιστές της Σφαγής ήτο Τουρκοκύπριοι Επικουρικοί καταγόμενοι από την περιοχή και νεαρά πρόσωπα καταγόμενα από το Κιόνελι. Αν γινόταν έρευνα από το 1960 θα είχαμε μέχρι τώρα αναλυτικό κατάλογο εμπλεκομένων, ηθικών αυτουργών, τα ονόματα όσων τους συγκάλυψαν και τα ονόματα των κεντρικών δολοφόνων που επέβαιναν στις δύο μοτοσυκλέτες.

Αντί ερευνών, μέρος της ελληνοκυπριακής πλειοψηφίας στηρίζει στις μέρες μας τις επιχειρήσεις εστίασης στο Κιόνελι…

Επιλογικά

Η έρευνα αυτή υλοποιήθηκε για να υπάρξει επιτέλους ένας διάλογος και μια σε βάθος έρευνα ιστορική για τα γεγονότα. Είμαι σίγουρος πως και άλλες πηγές και μαρτυρίες θα ανευρεθούν. Οι μάρτυρες του Κοντόμερου και οι πολυβασανισμένες οικογένειές τους ορίζουν ένα χρέος αλήθειας και μνήμης, που δεν μπορούμε να το αφήνουμε στο έλεος των απλουστεύσεων και των σκοπιμοτήτων.

Σε επόμενα σημειώματα θα προχωρήσουμε στην παράθεση των ονομάτων των Τουρκοκυπρίων που συμμετείχαν στη σφαγή και η έρευνα της εποχής τούς υπέδειξε, καθώς και σε κάποιες πρόσφατες μαρτυρίες που τους ενοχοποιούν, ενώ θα εμβαθύνουμε στην τουρκοκυπριακή βία από το 1955 αλλά και τις πρότερες ρίζες της, για να καταρρίψουμε πλήρως τη θεωρία περί ατυχούς επεισοδίου χωρίς ρίζες και σχεδιασμούς προ και κατόπιν της άγριας και απάνθρωπης σφαγής.