Από την Επίδαμνο στην Ουκρανία...
ΟΔΟΣ Επιδάμνου ονομάζεται ένας δρομίσκος στον Δήμο Στροβόλου της Λευκωσίας. Στη γειτονιά εγγύτατα στο μέγαρο του συγκροτήματος «Δίας» ένθα και τα γραφεία της ανά χείρας «Σημερινής». Επίδαμνος ήταν τ’ όνομα μιας αρχαίας ελληνικής πόλης στα ιλλυρικά παράλια. Στη Βόρειο Ήπειρο. Το Δυρράχιο της σημερινής Αλβανίας.
- Η Επίδαμνος για έναν λόγο έμεινε γνωστή στην παγκόσμια Ιστορία. Εκεί συνέβη η πρώτη πολεμική σύγκρουση, από την οποία προκλήθηκε στη συνέχεια, ως ευρύτερη κλιμάκωση, ο πασίγνωστος 27ετής Πελοποννησιακός Πόλεμος του 5ου π.Χρ. αιώνα:
- Η Επίδαμνος ως μήλον της έριδος μεταξύ Κερκυραίων και Κορινθίων. Οι πρώτοι έσπευσαν να εξασφαλίσουν τη συμμαχία της τότε υπερδύναμης των Αθηναίων. Οι δεύτεροι υποκίνησαν την αντίδραση των Πελοποννησίων με επικεφαλής την υπερδύναμη των Σπαρτιατών.
- Παραπέμπουν άραγε κάποιοι ιστορικοί συνειρμοί, από την αρχαία Επίδαμνο στην σύγχρονη Ουκρανία; Και - ό μη γένοιτο - σε επικείμενη παγκόσμα σύρραξη;
ΥΠΑΡΧΕΙ βεβαίως μία πολύ μεγάλη διαφορά ανάμεσα στο 431 π.Χρ. και το 2022 μ.Χρ., πέρα από την αρίθμηση των είκοσι πέντε διαδοχικών αιώνων επιβίωσης, έκτοτε, του ανθρώπινου είδους. Μία διαφορά εφιαλτικά χειρότερη...
- Η πρώτη ημερομηνία, προ Χριστού, ήταν το έτος έναρξης του Πελοποννησιακού Πολέμου. Του οποίου την εξιχνίαση έγραψε, με αναλυτική επιστημοσύνη αυτόπτη «κλινικού γιατρού», ιδίως για τα «πώς» και τα «γιατί», προσφέροντας στην διαρκή μελέτη ως «κτήμα ες αιεί» της ανθρωπότητας την ιστορία του ο Θουκυδίδης.
- Η δεύτερη ημερομηνία, τωρινή, είναι δυστυχώς η έναρξη από 24η Φεβρουαρίου 2022 της πολεμικής επίθεσης και της στρατιωτικής εισβολής της Ρωσίας στην Ουκρανία. Και του φόβου - αλίμονο για την ανθρωπότητα - ότι αυτός ο ρωσικός πόλεμος αποτελεί ίσως προανάκρουσμα του Τρίτου Παγκοσμίου Πολέμου.
Η ΚΡΙΣΙΜΗΣ σημασίας, τεραστίων διαστάσεων, διαφορά της Επιδάμνου από την Ουκρανία είναι ότι:
ΟΥΤΕ οι Σπαρτιάτες και οι σύμμαχοί τους που ξεκίνησαν τον πόλεμο το 431 π.Χρ. μήτε οι αντίπαλοί τους μ’ επικεφαλής τους Αθηναίους, διέθεταν, όπως σήμερα ο Πούτιν της Ρωσίας αφενός, οι Δυτικοί αντίπαλοί του αφετέρου, όπως και άλλα επίσης κράτη, πυρηνικά όπλα, ικανά να καταστρέψουν την υφήλιο. Και εξίσου ικανά, ως απειλή χρήσης τους, να επιβάλουν την υποταγή στους πολεμικούς στόχους του Πούτιν και την υποδούλωση της αμυνόμενης Ουκρανίας.
ΤΑ ΕΚΑΤΕΡΩΘΕΝ αντίπαλα πυρηνικά οπλοστάσια, μετά τη λήξη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, πέτυχαν για 77 χρόνια την αλληλο-αποτροπή. Την ορθώς αποκληθείσα Ισορροπία του Τρόμου. Την «Αμοιβαία Εξασφαλισμένη Δυνατότητα Καταστροφής», όπως επίσης ονομάστηκε. Η οποία, ως εκ τούτου, απέτρεψε μέχρι τώρα την χρήση τους. Και απομάκρυνε τον εφιάλτη της ολοσχερούς καταστροφής σε έναν Γ΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.
ΟΙ ΨΥΧΙΑΤΡΙΚΕΣ γνωματεύσεις της εποχής μας, δεν φανερώνουν ότι κάποιος εκ των ηγετών των κρατών που διαθέτουν πυρηνικά όπλα έχει αίφνης παραφρονήσει σε τέτοιο βαθμό, ώστε να τα πυροδοτήσει και ν’ αυτο-καταστραφεί. Ούτε ότι οι ηγέτες των αντίπαλων δυνάμεων μοιάζουν με τέτοια φρενοβλαβεία, ώστε να τον στριμώξουν τόσο αποπνικτικά μέχρι το απονενοημένο διάβημα, σαν ένας νέος βιβλικός Ισραηλίτης Σαμψών που ξαναμεγάλωσαν πλέον τα κουρεμένα μαλλιά της ισχύος του, ν’ ανακράξει δεμένος στις κολώνες το «αποθανέτω η ψυχή μου μετά των αλλοφύλων», γκρεμίζοντας τον ναό των Φιλισταίων, σκοτώνοντας και τον εαυτό του και τους δεσμώτες εχθρούς του.
ΕΑΝ ΕΤΣΙ έχουν τα πράγματα, και συνεχίσουν να παραμένουν απειλητικά μεν, ανενεργά δε, στους εκτοξευτήρες τους τα πυρηνικά του παγκοσμίου ολέθρου, η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, πέρα από την αντέχουσα άμυνα των μαχομένων Ουκρανών που αντιμετωπίζει επί του πεδίου, προεικονίζει έναν άλλου είδους κλιμακούμενο ραγδαία παγκόσμιο πόλεμο, απρόβλεπτης διάρκειας και συνεπειών:
Η επί του παρόντος απόφαση αποφυγής αποστολής στρατιωτικών δυνάμεων των Δυτικών στην αντίσταση των Ουκρανών κατά των Ρώσων Εισβολέων - Κατακτητών, περιορίζει την παγκόσμια αυτή σύρραξη σε οικονομικές πρωτίστως, ήδη πικρές, γεύσεις και κυρώσεις. Από τις οποίες δύσκολο είναι να προβλέψει κανείς αν θα υπάρξουν χώρες οι οποίες δεν θα υποφέρουν και ποιες ενδεχομένως θα επωφεληθούν.
ΑΥΤΟΥ ΤΟΥ ΕΙΔΟΥΣ η ρέουσα ταχέως παγκόσμια αποσταθεροποίηση, από τη μια υποχρεώνει τη συστράτευση κρατών στις εκατέρωθεν σχηματιζόμενες συμμαχίες, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο. Από την άλλη ανοίγει παραδρόμους, ορύγματα και περιθώρια εκμετάλλευσης του παγκόσμιου σκηνικού διακυμάνσεων, στους στρατηγικά έξυπνους, καραδοκούντες προπαρασκευασμένους και επιτήδειους, για την προώθηση των δικών τους στόχων, στις εκκρεμούσες παλαιόθεν τοπικές διακρατικές διενέξεις και στα ήδη ανοικτά μέτωπα συγκρούσεων. Ακονίζονται, δηλαδή, οι κατά τόπους συσχετισμοί ισχύος για την αξιοποίηση των περιστάσεων. Επειδή μονίμως διατελούμε «Αιχμάλωτοι της Γεωγραφίας - Prisoners of Geography» όπως είναι και ο εύστοχος τίτλος βιβλίου από το 2015, του διπλωματικού συντάκτη και πολεμικού ανταποκριτή Tim Marshall που κυκλοφόρησε στα ελληνικά από τις εκδόσεις «διόπτρα» το 2019. Και επειδή:
Η ΑΠΛΗΣΤΙΑ, η έριδα, η αδελφοκτονία, το συμφέρον, η εξουσιολαγνεία, η ζηλοφθονία, ο φόβος, ως αναλλοίωτα διά μέσου των αιώνων χαρακτηριστικά γνωρίσματα και αυτά της ανθρώπινης φύσης, με όλα τα παράγωγά τους, ενδεδυμένα διαφορετικούς κάθε φορά μανδύες, προσχήματα, αφορμές προφάσεις και αληθέστερες αιτίες, από το εναρκτήριο «μήνιν άειδε θεά» της αρχέγονης Ιλιάδας του Ομήρου ώς τις μέρες μας, αναπαράγουν τους ιμπεριαλισμούς και την υποτροπιάζουσα πολεμική πανούκλα.
Η ΡΕΟΥΣΑ ταχέως παγκόσμια αποσταθεροποίηση, κατά ιδιαίτερα ζωτικό τρόπο, αφορά την Ελλάδα και την Κύπρο. Έναντι της νεο-οθωμανικής επεκτατικότητας της επιτήδειας «στο εκκρεμές» μεταξύ Ρωσίας και ΝΑΤΟ Τουρκίας του Ερντογάν. Η οποία καυχιέται και θεωρεί εαυτήν παγκόσμιας σημασίας υπερδύναμη στην κρίσιμη γεωστρατηγικά και γεωπολιτικά περιοχή, υπό τις ευλογίες πάντα του Λονδίνου. Και η οποία, αξίζει να μην λησμονείται ότι μέμφεται εαυτήν και αυτομαστιγώνεται για όσα απέτυχε να καρπωθεί στο Αιγαίον με τη λήξη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, όπως τα κατέγραψε στο «Στρατηγικό Βάθος» του ο διατελέσας και πρωθυπουργός του Ερντογάν καθηγητής Αχμέτ Νταβούτογλου (σελίδα 243, εκδόσεις Ποιότητα 2010).
