Πατήρ Χρυσόστομος Παπασαραντόπουλος

Ήταν ένας από τους ήρωες των παιδικών μου χρόνων. Ο πατήρ Χρυσόστομος Παπασαραντόπουλος.

Πάντα με συγκινούσαν με έλκυαν μορφές που διακινδύνευαν για τον Χριστό, την Αγάπη, την Εκκλησία.

Στα εξήντα του κατέβηκε στην Αφρική και εργάστηκε με έναν λόγο γλυκό για τον ευαγγελισμό των αδελφών μας της Αφρικής.

Με έναν τρόπο απολύτου παραδόσεως στον Χριστό.

Χωρίς προγράμματα, τακτικές και πολυετείς προτάξεις και επιχορηγήσεις από Οργανισμούς.

Ως γέρων και έσχατος έσκαψε με το τσαππί του τους θεμέλιους.

Μακριά από πολυθρόνες και έριδες και μάχες νομικές.

Κυριολεκτικά πότισε με το αίμα του την Αφρική.

Απεβίωσε απο ρινορραγία.

Ήταν άνθρωπος πρακτικός συν τοις άλλοις, διαλεκτικός και ταπεινός.

Δεν εργάσθη αφ’ υψηλού.

Έμαθε σουαχίλι και έζησε στις καλύβες και τα φτωχικά της Αφρικής.

Τον ακολούθησαν ύστερα άνθρωποι ανάλογου ήθους, μακράν της αυτάρκειας, ο πατήρ Ιγνάτιος, ο παπα-Κοσμάς.

Είχε μια γλυκύτατη ανδρεία και μιαν αγάπη που φώτιζε παρόν και μέλλον.