Τραγέλαφος για τα Μ.Ο.Ε.

Σε τραγέλαφο εξελίσσεται η εξαγγελία των Μ.Ο.Ε. εις υποκατάστασιν του αιτήματος κυρώσεων επί της Τουρκίας για τις έκνομες συμπεριφορές της στην περίκλειστη πόλη των Βαρωσίων.

Υπό τον ορυμαγδό της εισβολής της Ρωσίας στην Ουκρανία ανακοινώνεται η αναστολή επιδίωξης προς υλοποίηση των Μ.Ο.Ε. Δηλαδή ούτε αίτημα κυρώσεων, ούτε Μ.Ο.Ε. Παρά το γεγονός ότι το κλίμα είναι ευνοϊκό για να προβάλουμε μετ’ επιτάσεως το αίτημα των κυρώσεων, συνδέοντάς το με το Ουκρανικό, αφού η πολιτική «δύο μέτρων και σταθμών» από πλευράς Ε.Ε είναι κραυγαλέα.

Για μιαν ακόμα φορά είναι αναγκαία η διευκρίνιση της θέσης για τα Μ.Ο.Ε.

Υπήρξε διαχρονικά ορθή η θέση ότι τα Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης είναι ευπρόσδεκτα και επωφελή.

Υπό την απαράβατη προϋπόθεση να μη διαστρέφουν την ουσία του Κυπριακού, που δεν είναι ασφαλώς μια δικοινοτική διαμάχη, αλλά πρόβλημα εισβολής και παράνομης στρατιωτικής κατοχής τμήματος μιας ανεξάρτητης χώρας.

Ταυτόχρονα, δεν πρέπει τα όποια μέτρα «βελτίωσης της καθημερινότητας» να οδηγούν σε υποκατάσταση της λύσης, που πρέπει να τερματίζει την κατοχή, η οποία είναι η πηγή της κακοδαιμονίας.

Άρα, θα ήταν αδιανόητο και άκρως επικίνδυνο να συζητούνται και να υλοποιούνται οποιαδήποτε μέτρα εμπιστοσύνης, χωρίς να είναι κυρίαρχη και πρωτεύουσα η συζήτηση της ουσίας του Κυπριακού. Δηλαδή η συζήτηση των κεφαλαιωδών πτυχών, της αποχώρησης των τουρκικών κατοχικών στρατευμάτων και των εποίκων, της κατάργησης των αναχρονιστικών εγγυήσεων του 1960 και της επίτευξης συμφωνίας για τη μετεξέλιξη της Κυπριακής Δημοκρατίας σε ένα ομοσπονδιακό κράτος με μια κυριαρχία, μια διεθνή νομική προσωπικότητα, μια ιθαγένεια, με ενότητα κράτους, θεσμών, λαού, χώρου και οικονομίας και με κατοχυρωμένα τα ανθρώπινα δικαιώματα και τις θεμελιώδεις ελευθερίες.

Σε αυτήν τη διαδικασία πρόταξης της ουσίας του Κυπριακού, που διασφαλίζει τον πραγματικό του χαρακτήρα, ως προβλήματος εισβολής και κατοχής, οφείλουμε να επιμένουμε διαχρονικά.

Σε αντίθεση με την Τουρκία και την τουρκοκυπριακή ηγεσία, ιδιαίτερα τη σημερινή, που επίσης διαχρονικά επέμεναν ότι το Κυπριακό είναι θέμα «ομαλής συμβίωσης των δύο Κοινοτήτων, που θα πρέπει να ζήσουν πλάι - πλάι ως καλοί γείτονες». Με αποδοχή των τετελεσμένων της τουρκικής εισβολής και κατοχής.

Οι εκάστοτε Γενικοί Γραμματείς του ΟΗΕ, στις εκθέσεις τους για το Κυπριακό, αποδίδουν ιδιαίτερο βάρος και μέγιστη σημασία στα ΜΟΕ, κατά τρόπον εμφανώς δυσανάλογο με την πραγματική προτεραιότητα, που θα πρέπει να είναι η λύση.

Ο κίνδυνος είναι προφανής. Να υπάρξει αποδοχή της τουρκικής άποψης ότι το Κυπριακό είναι ζήτημα καλής γειτονίας των δύο κοινοτήτων. Με διαγραφή της κατοχής και της παραβίασης του διεθνούς δικαίου.

Τα ερωτήματα που προκύπτουν είναι, ως εκ τούτου, αμείλικτα.

– Αποδεχόμαστε ότι αυτό που προέχει είναι μέτρα οικοδόμησης εμπιστοσύνης;

– Αποδεχόμαστε ότι αυτό που επείγει δεν είναι ο τερματισμός της κατοχής και η λύση, αλλά «μέτρα καλής γειτονίας»;

Η περιρρέουσα περί «αποκεντρωμένης ομοσπονδίας ή συνομοσπονδίας ή ακόμα και δύο κρατών» τείνει να ευνοεί τα ΜΟΕ ως προλείανση του εδάφους προς τέτοιες καταστροφικές λύσεις. Ουσιαστικά, τα ΜΟΕ να υποκαταστήσουν τη λύση. Ή να προετοιμάσουν το έδαφος προς τέτοιες λύσεις, εφιαλτικές για το μέλλον της Κυπριακής Δημοκρατίας.

Σημ: Οι κυρώσεις της Ε.Ε επί της Ρωσίας για την παράνομη εισβολή της στην Ουκρανία προσφέρονται προς αξιοποίηση. Με προβολή, μάλιστα, του επιχειρήματος ότι η Κύπρος είναι κράτος - μέλος της Ε.Ε., ενώ η Ουκρανία όχι. Όταν επιβάλλονται κυρώσεις για μια χώρα μη μέλος της Ε.Ε., είναι δυνατόν να μη συμβαίνει το ίδιο για μια χώρα μέλος;