«ВОЛЯ - βόλια» λένε στα ουκρανικά τη λευτεριά...
ΓΙΑ ΤΗ ΛΕΥΤΕΡΙΑ της πατρίδας τους συνεχίζουν να πολεμούν και να θυσιάζονται, σθεναρά αμυνόμενοι οι Ουκρανοί, 32η μέρα (σήμερα Κυριακή, 27η Μαρτίου 2022) ενάντια στις υπέρτερες δυνάμεις των Ρώσων εισβολέων.
Για τη λευτεριά και την αυτοδιάθεση της Ουκρανίας μάχονται απέναντι σε αδίστακτο ρωσικό Αττίλα εισβολέα. Ο οποίος, από την Πέμπτη, 24 Φεβρουαρίου 2022, επιτέθηκε και μπήκε με τα στρατεύματά του στη χώρα τους, βομβαρδίζει, καταστρέφει και πολιορκεί τις πόλεις τους για να τις σκλαβώσει. Και για να τους υποδουλώσει.
Η ΛΕΥΤΕΡΙΑ ή η σκλαβιά της Ουκρανίας είναι το ουσιωδέστερο διακύβευμα:
- Η κύρια αιματηρή αντίθεση, της φρικτής πραγματικότητας, στον πόλεμο που εξαπέλυσε σαν ένας νέος Φύρερ (εξ Aνατολών αυτή την φορά εισβολέας) ο της Ρωσίας Βλαντιμίρ Πούτιν.
ΛΕΥΤΕΡΙΑ ή υποδούλωση, είναι η αληθέστερη όψη του αγώνα που διεξάγουν αμυνόμενοι οι Ουκρανοί.
- Και στον Πρόεδρό τους, Βολοντίμιρ Ζελένσκι, έλαχε τραγικά ο κλήρος από το πολιορκούμενο Κίεβο της ουκρανικής αντίστασης ν’ αναφωνεί, όπως ο αρχαίος Έκτωρ Πριαμίδης της πολιορκούμενης Τροίας, το ομηρικό «εις οίωνος άριστος, αμύνεσθαι περί πάτρης».
ΤΟ ΠΛΗΘΟΣ των διεθνοπολιτικών και στρατηγικών και παντός είδους σχετικών αναλύσεων και γνωμών, στην αρθρογραφία και στη δημοσιογραφία των Μέσων Συλλογικής Ενημέρωσης απ’ όλες τις πιθανές ή απίθανες πλευρές, χρήσιμο είναι βεβαίως για όλους, στην εναγώνια προσπάθεια διαμόρφωσης σφαιρικότερης εικόνας. Για τα φοβερά συμβαίνοντα. Και όσα πολύ χειρότερα δεινά - ό μη γένοιτο - θα κλιμακωθούν ενδεχομένως σε παγκόσμιες διαστάσεις.
- Όλ’ αυτά, όμως, δεν μπορούν να θολώσουν και ν’ αποκρύψουν την ακριβέστερη αλήθεια τού μέχρι σήμερα, επί 32 ημέρες, αποτρόπαιου πολεμικού πεδίου μάχης στην Ουκρανία: Λευτεριά ή υποδούλωση.
ΣΥΜΠΙΠΤΕΙ κιόλας για μας, αυτές τις μέρες, να εορτάζει ο Ελληνισμός δύο κορυφαίες εθνικές επετείους των αγώνων του για τη λευτεριά.
- Η 201η επέτειος, προχθές Παρασκευή της 25ης Μαρτίου 1821, έναρξης της Ελληνικής Επανάστασης για την αποτίναξη τεσσάρων αιώνων τουρκικής σκλαβιάς.
- Σε πέντε μέρες, την ερχόμενη Παρασκευή, η 67η επέτειος της 1ης Απριλίου 1955, έναρξης της Κυπριακής Επανάστασης για την αποτίναξη του αγγλικού ζυγού.
ΓΝΩΡΙΖΕΙ από τα αρχαιότερα γεννοφάσκια του ο Ελληνισμός και τη λευτεριά και την υποδούλωση. Και τους αγώνες για την απόκρουση της ξενικής εισβολής και για την αποτίναξη της σκλαβιάς.
- Κι όταν αυτές τις μέρες παρακολουθεί στην τωρινή τραγωδία και την πολιορκία της ουκρανικής Οδησσού στον Εύξεινο Πόντο από τους Ρώσους εισβολείς και τυράννους, θυμάται ότι εκεί ιδρύθηκε 14η Σεπτεμβρίου 1814 η μυστική οργάνωση της Φιλικής Εταιρείας, η οποία προπαρασκεύασε την Ελληνική Επανάσταση του 1821. Εκεί στην Οδησσό δόθηκε από τους πρώτους Φιλικούς ο όρκος που έλεγε και τα εξής:
...«Ορκίζομαι ότι θέλω τρέφει εις την καρδίαν μου αδιάλλακτον μίσος εναντίον των τυράννων της πατρίδος μου, των οπαδών και των ομοφρόνων με τούτους, θέλω ενεργεί κατά πάντα τρόπον προς βλάβην και αυτόν τον παντελή όλεθρόν των, όταν η περίστασις το συγχωρήσει»...
Μίσος και ολέθρους παράγει και αναπαράγει και κληροδοτεί στους επόμενους, κάθε πόλεμος, κάθε εισβολή, κάθε υποδούλωση. Μέχρι να καταφέρει κάθε λαός, θύμα των εισβολέων, να ζήσει τη δικαίωσή του και να χαρεί επιτέλους τη λευτεριά του και την αυτοδιάθεσή του. Ελευθερία και αυτοδιάθεση, ως αναπόσπαστες ανέκαθεν υψηλές επιδιώξεις της ανθρώπινης φύσης.
- Δικαίωση την οποία η ανθρωπότητα οραματίστηκε ύστερα από τον ολέθριο Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και είχε την ψευδαίσθηση ότι μπορούσε να την απολαύσει με το Διεθνές Δίκαιο, το οποίο συνομολογήθηκε μετά τη συντριβή του ναζισμού το 1945 και την ίδρυση του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών.
- Σύμφυτες όμως στην ανθρώπινη φύση είναι και όλες εκείνες οι γενεσιουργές αιτίες και οι «αληθέστατες προφάσεις», οι καταστροφικές έριδες, η βουλιμία, η ζηλοφθονία, η απληστία, «του πλείονος και μείζονος ορεγόμενοι» των αρχαιόθεν και των έκτοτε ιμπεριαλισμών, που με τη σειρά τους παράγουν διαδοχικά νέους εκάστοτε εισβολείς, κατακτητές και υποδουλωτές.
- Ανθρώπινη φύση η οποία, εν πολλοίς, αποδεικνύεται ανεπίδεκτη μαθήσεως από τα δικά της παθήματα του παρελθόντος. Και τα όσα η αχαλίνωτη τριάδα, αρχομανίας, συμφέροντος και φόβου, τερατουργεί. Περιφρονώντας όμως τα εκ των παθημάτων μαθήματα, καταδικάζει εαυτήν να επαναλάβει τα όσα «τοιούτα και παραπλήσια», η ίδια είχε προκαλέσει και η ίδια έπαθε στις χειρότερες στιγμές της ιστορίας της.
Η ΟΥΚΡΑΝΙΑ είναι τώρα το νέο θύμα ιμπεριαλιστή γείτονα. Ορεγομένου «ζωτικό χώρο» σε βάρος της. Γείτονα υποκινούμενου από φόβο στριμωγμένης υπερδύναμης:
- Η ΟΠΟΙΑ, υπερδύναμη, αφενός δεν δίστασε να συνθλίψει κάτω από τις κατακτητικές ερπύστριες και τους βομβαρδισμούς της τους βασικότερους κανόνες του διεθνούς δικαίου, του οποίου παριστάνει ωστόσο τον θεματοφύλακα ως μόνιμο μάλιστα μέλος του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ με δικαίωμα και αρνησικυρίας.
- ΕΠΙΣΕΙΟΝΤΑΣ αφετέρου και την απειλή πυρηνικού ολέθρου εναντίον της ανθρωπότητας, προκειμένου ν’ αποτρέψει την ενδυνάμωση του θύματός της από πρόθυμους, αντίζηλούς της και αντίπαλούς της ιμπεριαλιστές.
ΟΙ ΟΥΚΡΑΝΟΙ, επί ένα ήδη μήνα πολέμου, αμύνονται σθεναρά του πατρίου εδάφους. Μαχόμενοι με γενναιότητα έναντι των Ρώσων εισβολέων για την λευτεριά τους. Για ν’ αποτρέψουν την υποδούλωσή τους.
ΑΥΤΟΣ Ο ΠΟΛΕΜΟΣ έχει συνάμα προκαλέσει ήδη παγκόσμια κλιμάκωση αντιπαράθεσης φοβερών επιδεινώσεων. Με ορατό τον κίνδυνο Τρίτου Παγκοσμίου Πολέμου. Θα μπορέσει άραγε να τον αποτρέψει ο αμοιβαίος φόβος; Θα λειτουργήσει μήπως αποτελεσματικά ο ορθολογισμός της αποτρεπτικής ισχύος; Ή ανοίγει ίσως, ήδη, μοιραία η πόρτα του παγκόσμιου φρενοκομείου;
