53 ημερών ουκρανικό προανάκρουσμα...
ΤΡΟΜΑΚΤΙΚΟ είναι το μακελειό που διαπράττεται για 53η μέρα στον πόλεμο που εξαπέλυσε η Ρωσία εισβολέας στην Ουκρανία, προκαλώντας εκατόμβες εκατέρωθεν θυσιών και φρικιαστική εξόντωση άμαχου πληθυσμού, στις βομβαρδιζόμενες μέχρι ισοπέδωσης ουκρανικές πόλεις που διατάχθηκαν να υποδουλώσουν τα ρωσικά στρατεύματα του Πούτιν.
ΤΡΟΜΑΚΤΙΚΟΣ στο πολλαπλάσιο είναι ο ορατός κίνδυνος, αυτή η βάρβαρη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, ως προανάκρουσμα ενός νέου είδους Τρίτου Παγκοσμίου Πολέμου, εκτός από τις απρόβλεπτες διαστάσεις αντιμαχιών στις οποίες σύρεται ήδη ολοταχώς η οικουμένη, να βρεθεί η ανθρωπότητα και στην χειρότερη καταστροφή πυρηνικού ολοκαυτώματος.
ΑΞΙΑ ΘΑΥΜΑΣΜΟΥ, μέσα στη συνεχιζόμενη φρικτή πολεμική τραγωδία, είναι η σθεναρή αντίσταση που προβάλλουν επί 53 ημέρες μαχόμενοι οι Ουκρανοί, αμυνόμενοι του πατρίου εδάφους, προκαλώντας μέχρι τώρα εντυπωσιακά απρόβλεπτες και αναπάντεχες απώλειες στις στρατιωτικές δυνάμεις της υπερδύναμης των Ρώσων εισβολέων.
ΔΕΝ ΕΙΧΕ κατορθώσει εγκαίρως και επαρκώς, στα προ της 24ης Φεβρουαρίου 2022 χρόνια η Ουκρανία να διαθέτει η ίδια τόσο πειστική αποτρεπτική ισχύ ώστε ν’ αποτρέψει αποτελεσματικά τον επιβουλευόμενο τα εδάφη της ιμπεριαλιστή γείτονά της, από τους επιθετικούς πολεμικούς του σχεδιασμούς και αποφάσεις. Τηρουμένων των αναλογιών η περίπτωση θυμίζει την εισβολή της φασιστικής Ιταλίας του Μουσολίνι στην Ελλάδα στις 28 Οκτωβρίου 1940. Νόμιζε τότε ο Ντούτσε ότι η υπεροπλία του έναντι της αδύναμης Ελλάδος αφ’ ενός και η πολιτική της «αποφυγής προκλήσεων» του Ιωάννη Μεταξά, αφ’ ετέρου, θα επέτρεπαν στις μεραρχίες του να προελάσουν από την Πίνδο στην Αθήνα σε καμιά-δυο βδομάδες. Επί πέντε μήνες έσπαζε τα μούτρα στην Ήπειρο και εξευτελισμένος το έσκασε από τη Βόρειο Ήπειρο της ηττημένης τον Μάρτιο 1941 «Εαρινής Επίθεσής» του, για να τον διασώσει ο σύμμαχός του ο Χίτλερ με την εισβολή των ναζιστικών του δυνάμεων στη μαχόμενη Ελλάδα από 6 Απριλίου 1941.
ΚΡΙΣΙΜΟ και ζωτικής σημασίας ερώτημα, τώρα για την Ουκρανία, είναι: Ποιες νέες, επιπρόσθετες και αποτελεσματικότερες επιπτώσεις σε βάρος της Ρωσίας εισβολέα θα καταφέρει να κινητοποιήσει παγκοσμίως, αλληλέγγυες υπέρ του αγώνα της, η ουκρανική αντίσταση; Και σε τι είδους κλιμακούμενες επιπροσθέτως διαστάσεις θα επεκταθεί η παγκόσμια πλέον αντιπαράθεση με τον καταιγισμό των κυρώσεων απομόνωσης εναντίον της Ρωσίας εισβολέα και τη διευρυνόμενη σε βάρος της Δυτική συμμαχία; Και πώς θα αποτραπεί η απονενοημένη καταφυγή της ήδη καταφανώς στριμωγμένης ρωσικής υπερδύναμης στο πυρηνικό της οπλοστάσιο;
ΠΡΟΦΑΝΩΣ η ευψυχία και η μαχητική ικανότητα τής συνεχιζόμενης ουκρανικής αντίστασης οδήγησε ήδη στην υπέρβαση του σχήματος ότι το ουκρανικό αποτελεί απλώς μιαν αντιμαχία «δι’ αντιπροσώπου» ανάμεσα στον ρωσικό και τον αμερικανικό ιμπεριαλισμό. Σχηματοποιεί πλέον υπό τις περιστάσεις - τηρουμένων των αναλογιών - το ανάλογο του αγώνα των ελεύθερων λαών εναντίον του ναζισμού και του φασισμού που υπέστη καταστροφικά η ανθρωπότητα στη διάρκεια του Β’ Παγκ. Πολέμου 1939-1945. Με αυξανόμενη τη βούληση, ακόμη και παραδοσιακά ουδέτερων κρατών που σπεύδουν να ενταχθούν, στην «αναστηθείσα», εξαιτίας Πούτιν, ΝΑΤΟϊκή συμμαχία, προς περαιτέρω αύξηση της απειλής που αισθάνεται η Μόσχα και για την οποία ξεκίνησε τον πόλεμο με την εισβολή στην Ουκρανία στις 24 Φεβρουαρίου.
ΣΥΝΕΠΩΣ, μιλάμε πια για ήδη αρξάμενη παγκόσμια σύγκρουση. Προσωρινά περιορισμένου του πεδίου των μαχών της στα ουκρανικά εδάφη. Καθώς ουδείς δύναται ακόμη να είναι βέβαιος, πώς και πότε και πού αλλού, θα εκτιναχθεί η πολεμική σύρραξη, υπό την διαρκώς παρούσα πυρηνική απειλή. Και ουδείς επίσης μπορεί να προσβλέπει, με πιθανότητες επαλήθευσης, την ευόδωση ειρηνευτικών διαδικασιών κατάπαυσης του πυρός και αποδοχή κάποιου στάτους κβο ρωσικής κατοχής επί της Ουκρανίας. Αντιθέτως: Ο καταιγισμός των οικονομικών και όλων των άλλων κυρώσεων κατά της Μόσχας εγκυμονεί με σιγουριά κλιμάκωση και υποτροπιασμό της ρήξης. Η οποία, ήδη από την έναρξή της, επηρεάζει όλες τις χώρες. Και αναδιαμορφώνει δραστικά τους εκατέρωθεν συσχετισμούς ισχύος.
ΑΠΟΛΥΤΩΣ φυσιολογικό είναι ότι: Στη ρέουσα αναδιάταξη δυνάμεων και στη διαμορφούμενη ραγδαία αλλαγή των διεθνών σχέσεων, κάθε κράτος θα φροντίζει πρωτίστως τα δικά του ιδιαίτερα εθνικά συμφέροντα. Και θα μεριμνά για την αξιοποίηση των εξελίξεων για τις δικές του στρατηγικές βλέψεις. Επιδιώξεις των οποίων η έκβαση θα εξαρτηθεί βεβαίως από την μαεστρία που θα επιδείξει κάθε κυβέρνηση τρυπώνοντας τους δικούς της ιδιαίτερους στόχους στις εκκολαπτόμενες ήδη νέες σχέσεις με τους μεγάλους παίκτες, συνασπισμούς και συμμαχίες.
ΔΙΑΘΕΤΕΙ ο Ελληνισμός επαρκέστατη ιστορική και βιωματική γνώση από τη συμμετοχή του στις τραγωδίες των δύο προηγούμενων παγκόσμιων πολέμων, από τους διαδοχικούς αγώνες του για την ελευθερία, από τον όλεθρο της μικρασιατικής και της κυπριακής του καταστροφής, από τις απειλές που υφίσταται διαρκώς από την επεκτατική Τουρκία και από τις μέχρι τούδε διεθνείς και διακρατικές σχέσεις που κατόρθωσε με αμφότερα τα κράτη του.
ΕΝΑΠΟΚΕΙΤΑΙ στις δύο κυβερνήσεις του, Αθηνών και Λευκωσίας, να σχεδιάσουν και να υλοποιήσουν με αποφασιστικότητα την αξιοποίηση των τρεχουσών ανακατανομών ισχύος για τη διασφάλιση των συμφερόντων Ελλάδας και Κύπρου. Την εκμετάλλευση των ευκαιριών για την επείγουσα ανάγκη ενδυνάμωσης μιας πειστικής αποτρεπτικής ισχύος. Και την πειστικότερη προβολή της αξίωσης για την ανατροπή του 48χρονου ήδη στάτους κβο της τουρκικής κατοχής και την απελευθέρωση των βόρειων σκλαβωμένων από τον Αττίλα εδαφών της Κυπριακής Δημοκρατίας. Η παγκόσμια επικίνδυνη αναμπουμπούλα που προκάλεσε η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία προσφέρει τρύπες για να τρυπώσουν, προς ικανοποίηση, και τα συμφέροντα του Ελληνισμού, εάν και εφόσον οι κυβερνώντες στην Ελλάδα και στην Κύπρο επιδείξουν την αναγκαία προς τούτο μαεστρία και επιδεξιότητα. Δεδομένου κιόλας του υψίστης σημασίας προσόντος που διαθέτει σήμερα ο Ελληνισμός, σε ευτυχή αντίθεση απ’ όσα φρικτά είχε υποστεί και στον πρώτο και στον δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, δηλαδή να μην υποφέρει πλέον από αυτοκαταστροφικές εμφύλιες διαμάχες.
