Εθνική ασφάλεια και ηθικό στην Κύπρο

H εισβολή της Τουρκίας στη Κύπρο, όπως και της Ρωσίας στην Ουκρανία αναδεικνύουν το μείζον θέμα της εθνικής ασφάλειας, που συνίσταται στην απαίτηση να διατηρηθεί η επιβίωση ενός κράτους με τη χρήση της εθνικής ισχύος του {διπλωματική, πληροφοριακή, στρατιωτική, οικονομική ισχύς (DIME)}. Η στρατιωτική ισχύς βασίζεται στη διατήρηση ενόπλων δυνάμεων(ΕΔ) με υψηλό επίπεδο μαχητικής ισχύος, που αποτελεί τη συνισταμένη της απόδοσης του δυναμικού και της μαχητικής ικανότητάς τους. Μαχητική ισχύς = Δυναμικό + Μαχητική Ικανότητα. Το δυναμικό περιλαμβάνει το προσωπικό, τα μέσα, τα οπλικά συστήματα και τις υποδομές. Η μαχητική ικανότητα περιλαμβάνει το ηθικό, την εκπαίδευση, την πειθαρχία, την ετοιμότητα, την ηγεσία, την οργάνωση και διοικητική μέριμνα. Οι παράγοντες της μαχητικής ικανότητας λειτουργούν ως γινόμενο. Αν, για παράδειγμα, το ηθικό είναι μηδενισμένο, τότε μηδενίζονται και η εκπαίδευση, η ετοιμότητα και οι άλλοι παράγοντες της μαχητικής ικανότητας.

Η ενίσχυση της στρατιωτικής ισχύος της Κυπριακής Δημοκρατίας (ΚΔ) από τον καιρό της ειρήνης είναι τελείως αναγκαία για την αντιμετώπιση της επιθετικότητας της Τουρκίας, η οποία διατηρεί ισχυρές τουρκικές δυνάμεις κατοχής (ΤΔΚ) στην Κύπρο.

Με αφορμή τον πόλεμο στην Ουκρανία και τη σθεναρή αντίσταση του ουκρανικού λαού και στρατού κατά της ρωσικής εισβολής, είναι χρήσιμο να επισημανθεί η αξία τού ηθικού και της αποφασιστικότητας για αντίσταση, ως κρίσιμου συντελεστή της μαχητικής ικανότηταs των ΕΔ.

Ιδιαίτερα στην πατρίδα μας, η οποία αντιμετωπίζει επί μισό αιώνα την τουρκική επιθετικότητα, είναι απαραίτητο να καλλιεργείται η εξύψωση του ηθικού και της αποφασιστικότητας για αντίσταση του λαού και της ΕΦ. Η Πολιτεία, με κύριους φορείς τα Υπουργεία Παιδείας και Άμυνας, έχει ευθύνη να ενισχύει το ηθικό και εθνικό οπλοστάσιο των νέων μας. Να προβάλλεται μέσα από διδάγματα της Ελληνικής Ιστορίας, η αξία του ακμαίου ηθικού (ευψυχία) και της αγωνιστικότητας, για την απόκτηση και διατήρηση του ύψιστου αγαθού της ελευθερίας.

«Εύδαιμον το ελεύθερον το δ’ελεύθερον το εύψυχον κρίναντες, μη περιοράσθε τους πολεμικούς κινδύνους» (Θουκυδίδης Β43).

Ιδιαίτερα η καταστροφή του 1974, που έφερε φοβερά δεινά στον Ελληνισμό της Κύπρου, πρέπει να διδάσκεται, προς εξαγωγή χρήσιμων διδαγμάτων για την επιβίωσή μας, τα κυριότερα των οποίων είναι:

– Η επικινδυνότητα της τουρκικής απειλής. Η Τουρκία, με αφορμή το πραξικόπημα και πρόφαση την προστασία των Τουρκοκυπρίων και την αποκατάσταση της συνταγματικής τάξης, εισέβαλε στην Κύπρο για να μείνει. Να διασφαλίσει τα δικά της στρατηγικά συμφέροντα. Να εκριζώσει τον χριστιανικό Ελληνισμό και να εμφυτεύσει τον τουρκικό Ισλαμισμό. Κατέλαβε το βόρειο τμήμα της και προέβη σε βίαιη εκδίωξη του ελληνικού πληθυσμού, που αποτελούσε τη συντριπτική πλειοψηφία του, συστηματικό εποικισμό, εγκατάσταση υποτελούς διοίκησης και διάπραξη από τον τουρκικό στρατό φρικτών εγκλημάτων πολέμου και κατά της ανθρωπότητας, που παραμένουν ατιμώρητα (εκτέλεση αιχμαλώτων, δολοφονίες αμάχων και απόκρυψή τους σε ομαδικούς τάφους, όπως στην περίπτωση του χωριού Άσσια, βιασμούς, λεηλασίες, καταστροφή θρησκευτικής και πολιτισμικής κληρονομιάς, αλλαγή ελληνικών τοπωνυμίων κ.ά.). Το ίδιο απεργάζεται και για τις ελεύθερες περιοχές της Κύπρου, που τελούν υπό τη διαρκή απειλή των ΤΔΚ και στις οποίες διοχετεύει συστηματικά παράνομους μουσουλμάνους μετανάστες. Τελικός στόχος της είναι ο έλεγχος όλης της νήσου, την οποία επιβουλεύεται ως ζωτικό χώρο επέκτασής της.

– Η σημασία του αξιόμαχου των ΕΔ για την εθνική ασφάλεια. Η ΕΦ το1974 είχε ελλείψεις και πεπαλαιωμένα μέσα και οπλικά συστήματα Β΄ΠΠ, που επηρέασαν αρνητικά το αξιόμαχό της στις πολεμικές επιχειρήσεις .

– Η επίδραση του ηθικού στη διεξαγωγή των στρατιωτικών επιχειρήσεων. Το ηθικό του λαού και της ΕΦ υπέστη καίριο πλήγμα το 1974, λόγω του εθνοκτόνου πραξικοπήματος και της προδοτικής πράξης να μη σταλούν οι προβλεπόμενες από το Σχέδιο Αμύνης Κύπρου (ΣΑΚ) ελλαδικές αεροναυτικές ενισχύσεις και να μην εφαρμοσθεί στο νησί το ΣΑΚ. Πράξη που λειτούργησε ως Δούρειος Ίππος υποβοηθήσης της τουρκικής εισβολής. Το χαμηλό ηθικό επηρέασε σοβαρά την απόδοση της ΕΦ στον πόλεμο.

– Η προδοσία και τα εγκλήματα πολέμου δεν πρέπει να μένουν ατιμώρητα, προς αποτροπή επανάληψής τους στο μέλλον. Είναι μάστιγα εθνικών καταστροφών, όπως αυτή της Κύπρου το1974.

Οι συνέπειες της καταστροφής του 1974 επηρεάζουν μέχρι σήμερα το ηθικό του Ελληνισμού της Κύπρου και έχουν συμβάλει στην ανάπτυξη κλίματος ηττοπάθειας σε μέρος του λαού και του πολιτικού μας κόσμου, που πρέπει να εξαλειφθεί. Διαμορφώθηκαν λανθασμένες αντιλήψεις για την ασφάλεια όπως «είναι μάταιο να δίδεται βάρος στη στρατιωτική ισχύ, επειδή είμαστε μικρή χώρα έναντι της πανίσχυρης Τουρκίας», «στο πλαίσιο λύσης του Κυπριακού, το κράτος μας πρέπει να αποστρατιωτικοποιηθεί (θέση που υποστηρίζει και η Τουρκία για να ελέγχει την Κύπρο)», κ.ά. Η εξάλειψη του κλίματος ηττοπάθειας πρέπει να βασισθεί στα διδάγματα των πολεμικών συγκρούσεων της ιστορίας, που καταδεικνύουν την αναγκαιότητα της στρατιωτικής ισχύος για την επιβίωση ενός κράτους και συγκεκριμένα ότι:

– Οι ισχυροί δεν σέβονται τις ανοχύρωτες πολιτείες, γι’ αυτό όλες οι χώρες του κόσμου, όσο μικρές και να είναι, έχουν ΕΔ. Οι ισχυροί υπολογίζουν τις μικρές χώρες μόνον εφόσον εκτιμήσουν ότι θα υποστούν κόστος σε αίμα και διεθνή κατακραυγή, αν δράσουν επιθετικά εναντίον τους (αποτρεπτικός ρόλος των ΕΔ).

– Οι χώρες και αυτοκρατορίες που παραμέλησαν την άμυνά τους, από έλλειψη στρατηγικής αντίληψης για την ασφάλεια, κατέρρευσαν (Βυζάντιο).

– Η προάσπιση της ελευθερίας απαιτεί ευψυχία και αγώνα, που προϋποθέτει την ύπαρξη στρατιωτικής ισχύος, η οποία ενισχύει τη δυνατότητα αυτοάμυνας του κράτους και σύναψης αμυντικών συμμαχιών, τη διπλωματική ικανότητά του και το αίσθημα ασφάλειας του λαού. Σε μια πολεμική κρίση, η ασφάλεια του κράτους πρέπει να βασίζεται πρωτίστως στις δικές του ΕΔ και δευτερευόντως στην ξένη βοήθεια (δίδαγμα και από τον πόλεμο στην Ουκρανία).

Από την καταστροφή του 1974 δεν φαίνεται να έχουμε αντλήσει, στον απαιτούμενο βαθμό, τα αναγκαία διδάγματα, με αποτέλεσμα:

– Οι κυβερνήσεις μας στις πολιτικές επιλογές τους να υποτιμούν την επικινδυνότητα της τουρκικής απειλής (υποστήριξη της τουρκικών όρων λύσης ΔΔΟ, αποδοχή πενταμερών διασκέψεων, προτάσεις ΜΟΕ αναβάθμισης του ψευδοκράτους κ.ά.).

– Η ΕΦ να μην έχει την απαιτούμενη μαχητική ισχύ και να στερείται ικανού ΠΝ και ΠΑ, λόγω έλλειψης πολιτικής βούλησης να αυξηθούν οι δαπάνες για την άμυνα.

– Τα εγκλήματα πολέμου που διέπραξε ο τουρκικός στρατός στην Κύπρο το 1974, τα οποία δεν παραγράφονται, έμειναν ατιμώρητα, όχι μόνο γιατί οι μεγάλες δυνάμεις δεν έδειξαν την ίδια ευαισθησία όπως στην περίπτωση της Ουκρανίας (λόγω συμφερόντων με την Τουρκία, που έχει πολύ μεγαλύτερο γεωπολιτικό βάρος από την Κύπρο), αλλά και επειδή ο Ελληνισμός δεν έπραξε όσα θα έπρεπε για τη διεθνή προβολή και τιμωρία τους.

Αν δεν συνειδητοποιήσουμε την επικινδυνότητα της τουρκικής απειλής και συγκατανεύσουμε σε λύση τουρκικών όρων στο Κυπριακό, αν δεν ενισχύσουμε την άμυνά μας, δεν μεριμνήσουμε για την εξύψωση του ηθικού και δεν διαφυλάξουμε το κράτος της ΚΔ και τη δημογραφική συνοχή της, δεν θα επιβιώσουμε.