Βαρύτατη για όλους η ιστορική ευθύνη
Πειρατές, κουρσάροι, σουλτάνοι, νεοσουλτάνοι, αποικιοκράτες, τύρρανοι κάθε λογής ντόπιοι και ξένοι, δεν κατάφεραν μέσα από το πέρασμα των αιώνων να υποδουλώσουν την ψυχή της παλαιόθεν Ελληνίδος Κύπρου. Οι ποταμοί αίματος, που έχυσε σε όλα τα στάδια της πολυκύμαντης ιστορίας της, δεν ήταν αρκετοί για να τη σπρώξουν προς το εθνικό της πεπρωμένο. Η πολύπαθη Κύπρος, που είχε τη μεγαλύτερη συμμετοχή σε εθελοντές πολεμιστές κατ’ αναλογίαν πληθυσμού στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και τη νίκη των συμμάχων κατά του φασισμού-ναζισμού, έμεινε για άλλη μια φορά εκτός εθνικού νυμφώνος. Οι βαρύγδουπες υποσχέσεις της Γηραιάς Αλβιόνας για παραχώρηση ελευθερίας και αυτοδιάθεσης στους Κυπρίους αποδείχθηκαν κάλπικες. Κάτω από αυτό το απογοητευτικό κλίμα, ο σχεδιασμός του αντιαποικιακού αγώνα δεν άργησε να μπει σε τροχιά υλοποίησης. Πρώτος σημαδιακός σταθμός, το Ενωτικό Δημοψήφισμα της 15ης Ιανουαρίου 1950, κατά το οποίο το 96% του κυπριακού λαού αξίωσε με τον πιο επίσημο τρόπο Ένωση με την Ελλάδα. Τα στήθη των ανυπότακτων Ελλήνων του νότου έμοιαζαν πλέον με καζάνι που βράζει, αναμένοντας την έκρηξη. Μετά το βρετανικό ΟΥΔΕΠΟΤΕ το 1954, ο κύβος ερρίφθη. Ο ξεσηκωμός για δυναμική διεκδίκηση της λευτεριάς και της εθνικής αξιοπρέπειας ήταν θέμα χρόνου. Με το εγερτήριο σάλπισμα «Ή ταν ή επί τας», την αυγή της 1ης του Απρίλη του 1955, οι γενναίοι μαχητές της ΕΟΚΑ, βγαλμένοι από τα σπλάχνα της εργατικής και αγροτικής τάξης, σύρονταν στις αγχόνες με το χαμόγελο στα χείλη τραγουδώντας τον Εθνικό Ύμνο και υμνώντας την πανώρια λευτεριά. Γνώριζαν ότι η θυσία τους είναι σπόρος που θα φυτρώσει και θα καρποφορήσει. Δυστυχώς, το αποτέλεσμα του τετραετούς επικού αγώνα δεν ήταν το επιθυμητό. Ωστόσο, η υπόδουλη Κύπρος κέρδισε την ανεξαρτησία της με την ίδρυση της Κυπριακής Δημοκρατίας και την είσοδό της το 1960 στον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών. Όμως, στο δοτό Σύνταγμα της νεαρής Δημοκρατίας κρύβονταν παγίδες, τις οποίες η Βρετανία σε πλήρη συνεννόηση με τους στρατοκράτες της Άγκυρας χρησιμοποίησαν για να επιβάλουν τα διχοτομικά τους σχέδια στο νησί. Στο εσωτερικό μέτωπο, πολύχρωμες φατρίες της εξουσίας, πολιτικές αστοχίες και μυωπικές διπλωματικές προσεγγίσεις στα πρώτα βήματα του νεοσύστατου κράτους, εμπόδισαν τη χάραξη ορθολογιστικής στρατηγικής για αντιμετώπιση του εχθρού, με αποτέλεσμα την εθνική τραγωδία του 1974 και την κατοχή του 37% του κυπριακού εδάφους από την Τουρκία. Στη συνέχεια, τα φοβικά σύνδρομα και τα ηττημένα μυαλά των εκάστοτε ηγεσιών απέτυχαν ν’ αξιοποιήσουν τον εθνικό άθλο της ένταξης της Κυπριακής Δημοκρατίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση και να υπερασπισθούν αποφασιστικά τα ζωτικά συμφέρονται του Κυπριακού Ελληνισμού, που απειλείται μονίμως από τον νεο-οθωμανό κουρσάρο. Η Κύπρος σήμερα βρίσκεται προ του φάσματος της ολοκληρωτικής πτώσης. Το αξιακό μας σύστημα καταρρέει, οι κρίσιμοι θεσμοί παραπαίουν, η κομματοκρατία μεγαλουργεί, ενώ η αξιοπιστία της πολιτικής και των πολιτικών έφθασε στο ναδίρ, πλήττοντας ανεπανόρθωτα το κράτος δικαίου. Χιλιάδες νοικοκυριά βρίσκονται σε κατάσταση απελπισίας λόγω της υγειονομικής κρίσης, της βαθιάς οικονομικής ύφεσης και της κοινωνικής περιθωριοποίησης. Η λαϊκή ομοψυχία είναι ανύπαρκτη και το Κυπριακό βρίσκεται σε βαθύ τέλμα, με την πολιτική ηγεσία να σφυρίζει αδιάφορα και ανεύθυνα, εστιάζοντας την προσοχή της στον αθέμιτο πλουτισμό, με κορυφαία έγνοια της την κατάκτηση της εξουσίας ενόψει των προεδρικών εκλογών τον Φεβρουάριο του 2023. Βαθύ σκοτάδι σκεπάζει τον κυπριακό ουρανό, χωρίς μέχρι τώρα να φαίνεται φως στην άκρη της σήραγγας. Η Κύπρος οδεύει προς την άβυσσο και η ιστορική ευθύνη είναι βαριά για όλους μας. Το καμπανάκι πλέον χτυπά δυνατά. Λαός και ηγεσία καλούνται επειγόντως σε συστράτευση για χάραξη σωστικής πορείας του κυπριακού Ελληνισμού. Αυτήν την ώρα, το μέγα στοίχημα για την Κύπρο και τον λαό της είναι κατά πόσον θα απαλλαγούμε ή όχι από την ολιγαρχική δεσποτεία και την κομματοκρατία που έχουν βάλει θηλιά στο λαιμό του δημοκρατικού πολιτεύματος. Εξήντα επτά χρόνια από τη φωτοδότρα 1η Απριλίου 1955, αντί να κλαίμε την μοίρα μας για τα δεινά που μας επεσώρευσαν οι ξένοι και ντόπιοι έμποροι του λαού, καλούμαστε να στρέψουμε το βλέμμα στα Φυλακισμένα Μνήματα, στον Πενταδάκτυλο και τον Μαχαιρά αναλαμβάνοντας την ατομική και συλλογική μας ευθύνη έναντι της Κύπρου που κινδυνεύει να εξισλαμισθεί και δημογραφικά να αλλοιωθεί. Καλούμαστε να δώσουμε ηχηρό χαστούκι σε εκείνες τις κομματικές ηγεσίες που ανερυθρίαστα ψήφισαν τον κατάπτυστο και ατιμωτικό «Νόμο Ακιντζί», προσβάλλοντας τα ιερά και τα όσιά μας. Αντλώντας δύναμη από τα θυσιαστήρια των γενναίων της ΕΟΚΑ και των ηρωομαρτύρων του έθνους, καλούμαστε να συνειδητοποιήσουμε πως η λευτεριά και η ευδαιμονία αξίζουν μόνο σε λαούς που κάνουν κτήμα τους την ομοψυχία, την τιμιότητα, τη μεγαλοψυχία και την άδολη φιλοπατρία. Έχουμε υπέρτατο χρέος να μπούμε στην πρώτη γραμμή αναζητώντας τον εμπνευσμένο ηγέτη που θα θέσει το συμφέρον της πατρίδας υπεράνω του κόμματος και άλλων ιδιοτελών σκοπιμοτήτων, κτίζοντας ισχυρό και αξιόπιστο κράτος που θα διεκδικήσει με αξιώσεις τα κοινωνικά και εθνικά δίκαια του Κυπριακού Ελληνισμού. Αυτό είναι και το καλύτερο μνημόσυνο για τους ήρωες και τους μάρτυρες του κυπριακού έπους 1955-59.
