Σύγκρουση Ανατολής - Δύσης: Το επίκαιρο διεθνές αποτύπωμά της

Η συγκρουσιακή αντιπαράθεση της Ρωσικής Ομοσπονδίας με την στην αντίληψή της ως εγγύς εξωτερικό της Μόσχας, Ουκρανία, προσλαμβάνει με την πάροδο του χρόνου διεθνείς διαστάσεις οικουμενικής κατά ταύτα σύγκρουσης, του Δυτικού εν προκειμένω κόσμου, με την Ανατολή, όπου και προδήλως αποτυπώνεται σε μια μεταψυχροπολεμικών διαστάσεων σύγκρουση Ανατολής – Δύσης. Το γεγονός αυτό εκδηλώνεται πολλαπλώς και σε διάφορα επίπεδα, όπως της εν προκειμένω ενεργειακής και οικονομικής διάστασης, αλλά και της επί του εδάφους αποτυπωμένης ένοπλης κατά ταύτα στήριξης της Ουκρανίας από τον δυτικό παράγοντα.

Το ζήτημα της περαιτέρω ένοπλης στήριξης της Ουκρανίας από τη Δύση, του Λονδίνου προεξάρχοντος, ενώ σε μια επικοινωνιακή προσέγγιση θα μπορούσε να εκληφθεί ως στήριξη του αδυνάμου έναντι του ισχυρού ρωσικού παράγοντα, εντούτοις οδηγεί αφεύκτως σε μιαν εν τοις πράγμασι διαιώνιση και ενδυνάμωση του συγκρουσιακού φαινομένου, δεδομένης της κατά τα αναμενόμενα ενεργού αντίδρασης της Μόσχας.

Συναφώς, η ρωσική στάση αποβλέπει στην παντί τρόπω, της επί του πεδίου κλιμάκωσης συμπεριλαμβανομένης, επίτευξη των αρχικών στρατηγικών στοχεύσεων της Μόσχας, που παραπέμπουν στην «κηδεμονευτική» επιτήρηση του ουκρανικού χώρου με έμφαση στις ρωσόφωνες περιοχές.

Ο Δυτικός κόσμος και ιδιαιτέρως ο βρετανικός και ο αμερικανικός παράγων, ενισχύοντας την ουκρανική πλευρά με σύγχρονα οπλικά σύστημα, βιώνει σε αναθέρμανση το ψυχροπολεμικό πλαίσιο σύγκρουσης Ανατολής – Δύσης, θεωρώντας τον ρωσο-ουκρανικό πόλεμο ως ευκαιρία ενός γεωστρατηγικού momentum, που θα επέτρεπε στον Δυτικό παράγοντα να επιφέρει ένα καίριο πλήγμα στην οιονεί διεθνοπολιτικά ενδυναμωμένη Ρωσική Ομοσπονδία.

Το εν εξελίξει διαλαμβανόμενο φαινόμενο της ρωσο-ουκρανικής σύγκρουσης κατ’ ουσίαν μετατρέπεται από περιφερειακή διμερής αντιπαράθεση σε διεθνές, παγκοσμίου εμβέλειας συγκρουσιακό γεγονός, όπου οι μεγάλες δυνάμεις διά αντιπροσώπων ή και ευθέως αντιπαρατίθενται προσχηματικά για τον έλεγχο της Ουκρανίας, στην ουσία όμως αντιμάχονται για έναν πρωταγωνιστικό, κυρίαρχο ρόλο στη διεθνή έννομη τάξη, με τον ουκρανικό λαό εν προκειμένω να υφίσταται το κόστος εν είδει σύγχρονης τραγωδίας.

Το Λονδίνο, γνωστής ούσης της παλαιόθεν υφιστάμενης από την εποχή του σοβιετικού ιμπέριουμ συγκρουσιακής αντιπαράθεσής του με τη Ρωσία, παίρνει κατά τα αναμενόμενα ρόλο και θέση στη σημερινή σύγκρουση, επιχειρώντας να ηγηθεί του εν εξελίξει ευρισκόμενου αντι-ρωσικού μπλοκ, προσδοκώντας μια ηγετική διάσταση παρουσίας σε μια εν εξελίξει προσδοκώμενη νέα διεθνή τάξη στη μετά τη σύγκρουση νέα εποχή.

Οι ΗΠΑ αφετέρου, ούσες εκ των πραγμάτων τύποις εκτός του πλαισίου πολεμικής αντιπαράθεσης, επιδιώκοντας την κατά ταύτα πάση θυσία αποφυγή της μετωπικής σύγκρουσης με τη Μόσχα, όπερ και θα οδηγούσε σε τρίτο παγκόσμιο πόλεμο, στην ουσία συμμετέχουν δια αντιπροσώπων στην αντιπαράθεση, ενισχύοντας την ουκρανική πλευρά, έτσι ώστε να επιτευχθεί ο στόχος του περιορισμού της ρωσικής επιρροής στον περίγυρό της και τον ευρύτερο ευρωπαϊκό χώρο, κυρίως μέσω της ενεργειακής δύναμης και των κατά ταύτα συνθηκών εξάρτησης.

Υπογραμμίζεται εν προκειμένω πως η ευρωπαϊκή ήπειρος αποτελεί για την Ουάσιγκτον έναν παλαιόθεν υφιστάμενο χώρο παραγωγής πολιτισμού και πολιτικής, με ικανότητες και δυνατότητες ιστορικώς εδραιωμένες, οικοδόμησης συστήματος προσφοράς υπηρεσιών του τριτογενούς τομέα της οικονομίας, όπου και συντελείται η εμπέδωση στρατηγικής παραγωγής πολιτικής της Δύσης εν τω συνόλω της.

Η ρωσική πλευρά, κατά τα αναμενόμενα και σε συνάρτηση με το νέο ψυχροπολεμικό πλαίσιο, προβάλλει ως έσχατη επιλογή το ενδεχόμενο της χρήσης πυρηνικών όπλων, θεωρώντας ότι η κατά τα ανωτέρω αποτρεπτική απειλή συνιστά την έσχατη εναπομείνασα επιλογή έναντι του μαζικώς και δι’ όλων των μέσων ενισχυόμενου από τη Δύση ουκρανικού παράγοντα.

Η Μόσχα εν προκειμένω και εν κατακλείδι προειδοποιεί μηνυματικά με την αναφορά της σε πυρηνικά πως το τέλος της σύγκρουσης θα επέλθει, είτε με την ίδια να έχει επιβιώσει αποκομίζοντας τουλάχιστον το ελάχιστο των προσδοκώμενων ή θα οδηγήσει τα πράγματα στο πλαίσιο αναβίωσης ενός σαμψωνικού συνδρόμου, σε επιβολή συνθηκών ισχυρού αμοιβαίου και υπό τις σημερινές συνθήκες ανυπολόγιστου διεθνούς εμβέλειας κόστους.

Το ρωσικό μήνυμα είναι κατά ταύτα σαφές, υπογραμμίζει δε τη θέση πως κάθε περαιτέρω ενίσχυση της ουκρανικής πλευράς από τον Δυτικό παράγοντα επιφέρει αφεύκτως κλιμάκωση.