Κόμματα, υποψήφιοι και επιτελεία επιχειρούν να θέσουν τους όρους της συζήτησης

Σάρκα και οστά παίρνει σταδιακά το προεκλογικό τοπίο, με υποψηφίους, κόμματα και επιτελεία να καταγράφουν αντιδράσεις και να σκιαγραφούν τα επόμενα βήματα, στη βάση δεδομένων, επικοινωνιακών τακτικών, σεναρίων και ζητουμένων. Μια προεκλογική που, μέχρι στιγμής, δεν εστιάζει σε ιδεολογικές στάσεις και αρχές, και στο πώς αυτές μετουσιώνονται σε πολιτικές/προγραμματικές θέσεις, αλλά, περισσότερο, σε επικοινωνιακού τύπου εκατέρωθεν βέλη, με σκοπό να σχηματοποιηθεί ο πολιτικός χάρτης στη βάση των αναγκών του κάθε επιτελείου. Και, σε κάθε περίπτωση, αυτό για την ώρα δεν περιλαμβάνει προγραμματικές θέσεις (πλην του ΔΗΣΥ, σε κάποιο βαθμό, καθώς έχει αρχίσει προεργασία εδώ και καιρό), αλλά ανάδειξη κομμάτων και προσώπων.

Κάποιοι παλεύουν να κρατήσουν την αντιπαράθεση αμιγώς κομματική και, άρα, με παρελθοντικούς όρους, και κάποιοι να την διευρύνουν, όχι όμως σε επίπεδο ιδεολογίας, αλλά σε επίπεδο επιλογής προσώπων. Κάποιοι άλλοι επιχειρούν να κινηθούν στο ενδιάμεσο. Στη βάση αυτού, ερμηνεύονται και οι όποιες μετατοπίσεις του πολιτικού πλαισίου.

Οι μεν, επιδιώκουν διαιώνιση του υφιστάμενου νοηματικού και ερμηνευτικού πολιτικού πλαισίου, που διέπει τις διαχωριστικές γραμμές των διαφόρων πολιτικών και ιδεολογικών ταυτοτήτων στην Κύπρο, από τα μέσα του 20ού αιώνα και έπειτα. Ή, έστω, με δεδομένο το «ρεύμα αλλαγής που κυριαρχεί στην κοινωνία», επιδιώκουν μόνο μικρούς μετασχηματισμούς, που θα επιτρέψουν, όμως, τη μη ουσιαστική αμφισβήτησή του. Οι δε, επιδιώκουν να του δώσουν ένα νέο περιεχόμενο, που θα τους δώσει τα εργαλεία να εξηγήσουν και να χωρέσουν τη ρητορική τους πρόταξη για προσπέλαση των παρελθοντικών πολιτικών μοτίβων, που καθόριζαν την εκλογική συμπεριφορά της κυπριακής κοινωνίας. Χωρίς αυτό να σημαίνει απαραίτητα πως θα υπάρξει διαφοροποίηση σε επίπεδο διακυβέρνησης.

Ξεκαθαρίσματα ΔΗΣΥ, στη βάση αμιγώς κομματικών αξόνων

Δηλαδή, από τη μια βλέπουμε τον ΔΗΣΥ να επιχειρεί να εντάξει την υποψηφιότητα του Νίκου Χριστοδουλίδη όχι απλώς στην αντιπολίτευση ευρύτερα ή ως τον «υποψήφιο του ενδιάμεσου», αλλά ως τον υποψήφιο του ΔΗΚΟ. Ανεξαρτήτως του αν ο άνωθι ισχυρισμός είναι αληθής ή όχι, μ’ αυτόν τον τρόπο, σχηματοποιούνται οι επιλογές για τον κόσμο. Κινητοποιούνται, δε, τα υφιστάμενα σχήματα σκέψης και ο ετεροπροσδιορισμός του εκλογικού σώματος από το αντίπαλον δέος.

«Επιτέλους, ας τελειώνουμε με το κρυφτούλι. Ο κ. Χριστοδουλίδης θα είναι υποψήφιος του ΔΗΚΟ. Έχουν συμφωνήσει με το ΔΗΚΟ. Τίθεται, κατά την άποψή μου, ζήτημα πολιτικής αξιοπιστίας», δήλωσε ο Αναπληρωτής Πρόεδρος του ΔΗΣΥ, Χάρης Γεωργιάδης, στο «Σίγμα».

Σε πολιτικό και επικοινωνιακό μεταίχμιο ποντάρει ο Νίκος Χριστοδουλίδης

Στην αντίπερα όχθη, ο Νίκος Χριστοδουλίδης κινείται στο μεταίχμιο, καθώς από τη μια επιχειρεί να διατηρήσει την κομματική του ιδιότητα, κεφαλαιοποιώντας τη θέση του στην κυβέρνηση Αναστασιάδη - ΔΗΣΥ, χωρίς να αμφισβητήσει το κομματικό σύστημα. «Κανείς δεν αμφισβητεί τη σημασία των κομμάτων ως κυττάρων της δημοκρατίας» και «φυσικά είμαι περήφανος για το έργο της Κυβέρνησης και για το έργο που έκανα ως Υπουργός Εξωτερικών και, προηγουμένως, ως Κυβερνητικός Εκπρόσωπος», είπε χαρακτηριστικά στο κρατικό ραδιόφωνο. Την ίδια ώρα, ποντάρει σε ένα ανένταχτο και αποστασιοποιημένο κοινό, που δομικά θεωρεί τα κόμματα ως μέρος του προβλήματος: «Η υποψηφιότητά μου δεν εξαρτάται από την υποστήριξη κομμάτων ή όχι. Απευθύνομαι σε όλον τον κυπριακό λαό». […]. «Δεν μίλησα ούτε για ανατροπή, γιατί άκουσα κι αυτές τις λέξεις. Είμαι πολύ προσεκτικός. Μίλησα για ανανέωση σε μια νέα πορεία, για ανανέωση στη βάση ενός προγράμματος, το οποίο κτίζεται από τα κάτω προς τα πάνω μέσα από διάλογο με την κοινωνία των πολιτών», ανέφερε.

ΔΗΣΥ: Μαυρογιάννης για ΑΚΕΛ, όπως Χριστοδουλίδης για ΔΗΚΟ

Ο ΔΗΣΥ κινείται παρόμοια και σε ό,τι αφορά τον Ανδρέα Μαυρογιάννη, επιδιώκοντας να αποδομήσει τη θέση του πως πρόκειται για μιαν ανεξάρτητη υποψηφιότητα, ξεκαθαρίζοντας στο κοινό πως μια υποψηφιότητα που εκπορεύεται από τα συλλογικά όργανα του ΑΚΕΛ, εκ των πραγμάτων καθορίζεται από το κόμμα.

«Είναι σοβαρός αυτός ο ισχυρισμός εκ μέρους του κ. Μαυρογιάννη, ότι είναι ανεξάρτητος; Που επελέγη από την Κεντρική Επιτροπή του ΑΚΕΛ, μεταξύ δύο υποψηφίων;», διερωτήθηκε χαρακτηριστικά ο Χάρης Γεωργιάδης. Θέτοντας προσκόμματα στην προσπάθεια του ΑΚΕΛ να κεφαλαιοποιήσει, ταυτόχρονα, την πρόταξη μιας ανεξάρτητης υποψηφιότητας, αλλά και την κομματική του οργανωτική και ιδεολογικοπολιτική ισχύ.

Να εξηγήσει τη «διεύρυνση» με όρους παλαιοκομματισμού, επιχειρεί το ΑΚΕΛ

Το ΑΚΕΛ, με έναν διττό τρόπο, θέλει αφενός να διαφυλάξει το υφιστάμενο πολιτικό και κομματικό σκηνικό, κεφαλαιοποιώντας τη διαχρονική του ισχύ ως κόμματος εξουσίας, και κινητοποιώντας παράλληλα τα αντανακλαστικά των «αριστερών» ψηφοφόρων, έναντι του διαχρονικού πολιτικού «εχθρού». Και, αφετέρου, να προτάξει ένα άλλο αφήγημα πολιτικού χωροταξικού σχεδιασμού, για μια προσωπικότητα ευρύτερης αποδοχής και ευρύτερων συναινέσεων, που θα εκφεύγει του στενού κομματικού πυρήνα.

Σε δηλώσεις του στο «Σίγμα» και στην εκπομπή «Χωρίς Περιστροφές», ο Γ.Γ. του ΑΚΕΛ, Στέφανος Στεφάνου, κληθείς να σχολιάσει το αν ο εκλεκτός της Κεντρικής Επιτροπής του ΑΚΕΛ, Ανδρέας Μαυρογιάννης, είναι δεξιός, αριστερός ή κεντρώος, εξήγησε ότι στην Κύπρο υπάρχουν δύο τρόποι να χαρακτηρίσεις κάποιον. Μη θέλοντας να αμφισβητήσει το «κυπριακό τρίπολο», ανέφερε ότι ο πρώτος τρόπος είναι συνάρτηση της κομματικής υποστήριξης και ένταξης. Αν είσαι ΑΚΕΛ, είσαι αριστερός, αν είσαι ΔΗΣΥ, δεξιός, αν είσαι του «ενδιάμεσου χώρου», ανήκεις στο κέντρο, ανέφερε. Διασφαλίζοντας, με αυτόν τον τρόπο, τους «απόλυτους όρους» παραγωγής πολιτικής και κομματικών ταυτοτήτων στην Κύπρο, που, ωστόσο, δεν βασίζονται πάντοτε σε μια πραγματική ιδεολογική και πολιτική θέαση των αντιθέσεων και των διακυβευμάτων του κόσμου που μας περιβάλλει. Εξάλλου, η όποια κομματική και πολιτική ένταξη λογικά έχει ως πυρήνα και κινητήριο δύναμη τις θέσεις, και όχι το αντίστροφο.

Από την άλλη, επιχείρησε αφενός να θέσει το «τρίπολο» στη βάση πραγματικοτήτων και θέσεων, θέτοντας τον κ. Μαυρογιάννη σε ένα συγγενικό ιδεολογικό πλαίσιο με το ΑΚΕΛ, που του επιτρέπει να τον στηρίξει: «Ο δεύτερος τρόπος να καθορίσεις κάποιον, είναι οι απόψεις, οι σκέψεις και οι προσεγγίσεις που έχει για τα μεγάλα ζητήματα που απασχολούν είτε την ανθρωπότητα είτε τον τόπο σου. Αν, για παράδειγμα, είσαι υπέρ των ιδιωτικοποιήσεων ή παρόμοιας φύσης κοινωνικοοικονομικών θεμάτων περί λιγότερου κράτους, ασυδοσίας της αγοράς για να εξυπηρετήσεις τα μεγάλα συμφέροντα, σε κατατάσσουν στη δεξιά». Την ίδια ώρα, επιχειρεί να σχετικοποιήσει και να θολώσει τους απόλυτους αυτούς όρους, νομιμοποιώντας την επιλογή για μια «προσωπικότητα ευρύτερης αποδοχής: «Ο κ. Μαυρογιάννης, θα έλεγα ότι με τις θέσεις που διαθέτει, ανήκει σε έναν ευρύτερο χώρο, που μπορεί κάλλιστα ν’ αποκληθεί ως προοδευτικός, βλέποντας πάντα πίσω από τα προβλήματα τις λύσεις, μ’ έναν τρόπο που να εξυπηρετείται το δημόσιο συμφέρον και η κοινωνία», κατέληξε.