Ανοιχτή επιστολή στους ωχαδελφιστές του καναπέ!

Εδώ και μήνες οι ύπατοι αρμοστές και πολιτικοί ακόλουθοι των δύο μεγάλων κομμάτων, αφού όπλισαν τα μυδραλιοβόλα της ρητορικής τους επιδεξιοσύνης με «χολή και όξος», ανέμεναν την επίσημη εξαγγελία του Νίκου Χριστοδουλίδη για να τον στήσουν στα έξι μέτρα και ν’ αρχίσουν να πυροβολούν…

Έτσι, λίγα λεπτά μετά την εξαγγελία του τέως ΥΠΕΞ, οι στυλοβάτες της κομματοκρατίας προέβαλαν τη σκηνοθετημένη τους βιρτουοζιτέ κι άρχισαν και επίσημα τα ταμ-ταμ της προεκλογικής λασπολογίας. Με στόχο την «εισβολή και κατοχή» της γαϊδουροκέφαλης νοημοσύνης μας!

Το πιο ισχυρό επιχείρημα της αριστερής όψης του Ιανού είναι πως ο Χριστοδουλίδης έπαιζε «δεύτερο βιολί» στην κυβέρνηση Νίκου Αναστασιάδη. Μέλος κι αυτός μιας φάλτσας ορχήστρας, αποτελούμενης από οργανοπαίχτες του ΔΗΣΥ και τυμπανοκρούστη, ποιον άλλον, τον Αβέρωφ Νεοφύτου. Μια κυβέρνηση, η οποία, κατά την εκτίμηση των πλείστων αντιπολιτευόμενων κομμάτων, τα έκανε μαντάρα!

Αν στα πιο πάνω προσθέσουμε και το γεγονός πως ο Νίκος Αναστασιάδης υπήρξε ο Πυγμαλίων και πολιτικός «πατήρ» του Νίκου Χριστοδουλίδη, δικαιολογείται κάποιος να επισημάνει πως…

«Αμαρτίαι γονέων παιδεύουσι τέκνα»!

Ομολογουμένως, οι «αμαρτίες», οι οποίες, όπως ισχυρίζεται το ΑΚΕΛ, αμαυρώνουν το αγαπησιάρικο ίματζ του Χριστοδουλίδη, έχουν κάποια βάση…

Δεν μπορεί κάποιος, ο οποίος δηλώνει πως είναι φίλα προσκείμενος στον ΔΗΣΥ και ο οποίος για οκτώ χρόνια υπήρξε το άλτερ έγκο του Προέδρου Αναστασιάδη, ξαφνικά να «φκαίννει κούππα άπαννη»…

Το πρόβλημα του ΑΚΕΛ, όμως, είναι ότι το επιχείρημά του αυτό καθίσταται… «οξύμωρο». Οξύ (ευφυέστατο), από τη μια, και μωρό (αφελές), από την άλλη. Γιατί, από την στιγμή που και οι ίδιοι επέλεξαν να προτείνουν άλλον ένα «εν πομπή και παρατάξει» στενό συνεργάτη του Νίκου Αναστασιάδη, το επιχείρημά τους αυτοαναιρείται. Μιας και οι ίδιες «αμαρτίες» που «αμαυρώνουν» τον Χριστοδουλίδη, «αμαυρώνουν» και το δικό τους «τέκνο»…

Βέβαια, αυτό δεν δίνει «άφεση αμαρτιών» ή συγχωροχάρτι στον πρώην ΥΠΕΞ. Οι Κύπριοι πολίτες αναμένουν από τον ανεξάρτητο υποψήφιο να διαχωρίσει τη θέση του από τα «ολισθήματα» που βαραίνουν τον πρώην μπος του…

Είναι απόλυτα σεβαστό πως λόγοι στοιχειώδους ευγένειας ώθησαν τον Νίκο Χριστοδουλίδη να εκφράσει την ευγνωμοσύνη του προς τον μέντορά του. Αυτό όμως δεν του δίνει άλλοθι να κρύβεται πίσω από το παραβάν καλής συμπεριφοράς… forever and ever and ever, όπως λέει και ο Ντέμης Ρούσσος!

Έφτασε η στιγμή να εκφράσει «ξεκάθαρα» σε ποια σημεία οι θέσεις του διαφοροποιούνται από τις θέσεις της Κυβέρνησης. Πρωτίστως στο εθνικό μας θέμα… Θα συνεχίσει κι αυτός να ακολουθεί την πολιτική των τεμενάδων; Ή επιτέλους θα αποκτήσει η Κύπρος έναν ΗΓEΤΗ με cojones… όπως θα έλεγε κι ο Speedy Gonzales!

Άλλη μια σαϊτιά, η οποία τη φορά αυτή εκτοξεύθηκε από την Πινδάρου, είναι η κατηγορία πως ο Νίκος Χριστοδουλίδης είναι αποστάτης. Δηλωσίας και γενίτσαρος. Ο άνθρωπος που έχει διχάσει το κόμμα που τον «ανέθρεψε», στα δύο…

Και διερωτώνται οι ναΐφ ψηφοφόροι, οι οποίοι άναυδοι παρακολουθούν τα τεκταινόμενα. Ανάμεσά τους κι η αφεντομουτσουνάρα μου…

Όταν οι δημοσκοπήσεις έδιναν 7% στον κύριο Αβέρωφ και 35% στον κύριο Χριστοδουλίδη, γιατί οι κεκράκτες του ΔΗΣΥ δεν έπραξαν το αυτονόητο; Γιατί δεν συστρατεύτηκαν γύρω από τον δεύτερο; Κάτι που αδιαμφισβήτητα θα τους εξασφάλιζε την ενότητα του κόμματός τους και θα έδινε στον ΔΗΣΥ την ευκαιρία να παραμείνει στην εξουσία;

Η απάντηση είναι ηλίου φαεινότερη. Κι αυτά τα μακιαβελικά και τα σάπια δήθεν που εκστομίζονται περί «δημοκρατικών διαδικασιών» εγώ τ’ ακούω βερεσέ!

Η επιλογή του Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας… κύριοι, δεν γίνεται με γνώμονα τις εσωτερικές διαδικασίες των κομμάτων. Ούτε και για να ικανοποιηθεί η υπέρμετρη μεγαλομανία κάποιων πολιτικάντηδων. Αλλά με υπευθυνότητα και στόχο να βρεθεί ο πιο ΑΞΙΟΣ ηγέτης, ο οποίος θα οδηγήσει τον τόπο μακριά από τις κακοτοπιές του παρελθόντος…

Για την ώρα, reductio ad absurdum, αυτός είναι ο Νίκος Χριστοδουλίδης.

Yes, he can... Παρ’ ότι ο πρώτος επιλαχών στη λίστα των προτιμήσεών μου δήλωσε πως αποδέχεται την ομοσπονδιακή λύση…

Αν και, όπως έχω επανειλημμένα τονίσει, είμαι κάθετα εναντίον μιας νοθευμένης ομοσπονδιακής λύσης, όπως αυτή έχει μεταλλαχτεί μετά τα συνεχή μπότοξ που της έχουν κάνει ξένοι και δικοί μας καλοθελητές, θα μπορούσα να αποδεχτώ μια λύση η οποία θα βασίζεται στις στοιχειώδεις αρχές του Διεθνούς Δικαίου, θα απαλλάσσει την Κύπρο από ξένους στρατούς και τα μονομερή επεμβατικά δικαιώματα της Τουρκίας. Μια δημοκρατική λύση, η οποία θα εκδιώξει τους κουβαλητούς της μαντήλας και όλα τα υπόλοιπα που μας υποσχέθηκε ο συμπαθέστατος πρώην υπουργός..

Τώρα, θα μου πείτε, λίγο πολύ όλοι τα ίδια υπόσχονται. Ανεξάρτητα αν άλλα λένε, άλλα εννοούν κι άλλα κάνουν...

Συμφωνώ. Κι ο Χριστοδουλίδης πολιτικός είναι. Αναπόφευκτα θα ακούσουμε πολλά θα και θα και θα… Μερικά δε από τα «θα» που ήδη ξεστόμισε, ακούστηκαν κι από άλλο στόμα… (όνομα δεν λέω). Κάτι που δεν τιμά ούτε τον Νίκο Χριστοδουλίδη κι ούτε τον έμμισθο γραφίδα του, ο οποίος, σκοπούμενα ή όχι, «έβαλε τις τελευταίες πινελιές» στην πρώτη βαρυσήμαντη ομιλία του υποψήφιου προέδρου· αφήνοντάς τον εκτεθειμένο και βορά στα αρπάγια αντίμαχων κλακαδόρων...

Τελειώνοντας θέλω να τονίσω πως το άρθρο μου αυτό δεν στοχεύει τους μαντρισμένους ψηφοφόρους· οι οποίοι ως είθισται θα μείνουν πιστοί στις ιδεολογίες που κληρονόμησαν από τους παππούδες και τους πατεράδες τους. Ούτε σε ρουσφετοεισπράκτορες απευθύνομαι. Αυτοί κι αν είναι χαμένη υπόθεση… Το άρθρο μου στοχεύει τους ζαμανφουτίστες ωχαδελφιστές, που συνήθως δεν ψηφίζουν…

Στο 35% των Κυπρίων ψηφοφόρων, οι οποίοι κάθονται στον καναπέ και με το τηλεκοντρόλ της τηλεόρασης στο ένα χέρι και μια μπύρα στο άλλο, κουτσομπολεύουν, ειρωνεύονται κι ασκούν κριτική επί παντός επιστητού.

Παράκλησή μου λοιπόν είναι να σταματήσουμε να γκρινιάζουμε στον καφενέ του Facebook για το μαύρο μας το χάλι… Get our ass off the couch και να ΠΑΜΕ ΟΛΟΙ ΝΑ ΨΗΦΙΣΟΥΜΕ… Μήπως και γίνει κάποιο θαύμα. Κι από κράτος μπανανίας, η Κύπρος μετατραπεί σε… «Γη της Επαγγελίας».

Πάντως, εγώ προσεύχομαι κάθε βράδυ στον Όσιο Βασίλειο τον Αμασεύς, ο οποίος βοηθά τους απελπισμένους. Μεταξύ μας, όμως, για καλό και για κακό, δίπλα στην εικόνα του Αγίου έχω κι ένα μπουκάλι Johnnie Walker. Γιατί έτσι και με απογοητεύσει και ο Χριστοδουλίδης, θα μπεκρουλιάσω, θα γίνω κουνουπίδι, θα δέσω μια πέτρα στον λαιμό μου και θα πέσω στη θάλασσα να πνιγώ…