Η ελληνική αξιοπιστία επί του πεδίου: To πλαίσιο του ρεαλισμού

Η επίσκεψη του Έλληνα Πρωθυπουργού στις ΗΠΑ και η παρουσία του στο Κογκρέσο, ούσα επιτυχής, προκάλεσε κατά τα αναμενόμενα τουρκικές αντιδράσεις, όπου η Άγκυρα διέγνωσε πίσω από τις γραμμές μιαν αναβάθμιση της ελληνικής στρατηγικής και γεωπολιτικής παρουσίας στους κόλπους της υπερδύναμης.

Η Τουρκία αντιδρά σπασμωδικά εντείνοντας το παλαιόθεν υφιστάμενο εργαλείο των παράνομων παραβιάσεων του ελληνικού εναέριου χώρου, διαδηλώνοντας τη δυσθυμία της για την ελληνική αναβαθμισμένη παρουσία στις ΗΠΑ. Στέλνει δε ταυτόχρονα το μήνυμα προς την Ουάσιγκτον και όχι μόνο, πως εξελίξεις ενεργού ή και λανθάνουσας παράκαμψής της στο ευρύτερο γεωστρατηγικό παίγνιο της νοτιοανατολικής Μεσογείου, επ’ ουδενί δεν πρόκειται να γίνουν αποδεκτές.

Η Άγκυρα γνωρίζει κάλλιον παντός άλλου τη γεωστρατηγική και γεωπολιτική σημασία που της αποδίδεται, εν προκειμένω από μεγάλες δυνάμεις Ανατολής και Δύσης, έχοντας ενσωματώσει στο οπλοστάσιο των τακτικών κινήσεων στρατηγικής της την κατά τα ανωτέρω γνώση, θεωρώντας πως σε κάθε κίνηση αντίδρασής της έναντι της Ελλάδος ή άλλων παραγόντων, ο φόβος της απώλειάς της κινητοποιεί αφεύκτως και άνευ εταίρου τους διεθνείς παίκτες σε κινήσεις κατευνασμού της.

Σε συνάφεια με τα ανωτέρω αναφερθέντα, οφείλει κανείς να υπογραμμίσει πως οι τωρινές τουρκικές αντιδράσεις, τόσο λεκτικές, όσο και οι επί του πεδίου, δεν βρίσκονται σε συνάρτηση με τις επερχόμενες τουρκικές εκλογές και ενδεχόμενες εσωτερικές εκλογικές ανησυχίες, αλλά αποδίδονται πολύ περισσότερο στον φόβο μιας εν προκειμένω διαλαμβανόμενης ανατροπής στη μέχρι τούδε και εκ παραδόσεως υφιστάμενη ισορροπία δυνάμεων σε στρατιωτικό και στρατηγικό επίπεδο στην περιοχή. Το ενδεχόμενο δηλαδή η Αθήνα να αποκτήσει το γεωπολιτικό «πάνω χέρι» στον ευρύτερο χώρο, πράγμα που και αφεύκτως επιφέρει ανατροπή του σχεδίου της «Γαλάζιας Πατρίδας», τρομοκρατεί την Άγκυρα.

Η Ελλάδα, των ανωτέρω δεδομένων, ευρισκόμενη σήμερα σε ένα ευνοϊκό πλαίσιο γεωπολιτικής παρουσίας στη νοτιοανατολική Μεσόγειο, οφείλει να αξιοποιήσει τη θετική συγκυρία, προβάλλοντας στοχεύσεις και εφαρμόζοντας επί του πεδίου πολιτικές εμπέδωσης, εφαρμογής και αποκατάστασης της διεθνούς νομιμότητας σε ό,τι αφορά ζητήματα που άπτονται συμφερόντων και αιτημάτων του Ελληνισμού, της Κύπρου συμπεριλαμβανομένης.

Οι κατά τα ανωτέρω προβληθείσες εξελίξεις αναβάθμισης των Αθηνών, που είχαν ως αφετηρία τους την ελληνογαλλική αμυντική συμφωνία και συνοδεύονται σήμερα από στρατηγικές συμπράξεις με τις ΗΠΑ, δημιουργούν σκηνικό ισχύος για τη χώρα, όπερ και επιβάλλει στην Αθήνα την «εξαργύρωση» του αναβαθμισμένου γεωπολιτικού σκηνικού.

Συναφώς, οι πολλαπλές τουρκικές παραβιάσεις θαλασσίου και εναέριου χώρου, των οποίων η μακροβιότητα τείνει να καταστεί μια επικίνδυνη συνήθεια έναντι των τρίτων με ενδεχόμενη τη νομιμοποιητική θεώρησή τους, επιβάλλουν στην Αθήνα την αντιμετώπισή τους, προβάλλοντας αποτρεπτική πολιτική ισχύος σταθερά και κυρίως αξιόπιστα.

Η Ελλάδα αντιμετωπίζοντας το ενεργοποιούμενο εν τοις πράγμασι αναθεωρητικό παίγνιο της Άγκυρας, υποχρεούται να διακηρύξει προς πάσα κατεύθυνση πως θα αντιμετωπίσει με όλα τα μέσα οποιαδήποτε τουρκική κίνηση υπονόμευσης της εθνικής της υπόστασης.

Η κατά τα ανωτέρω προβολή ισχύος μπορεί να λειτουργεί ως αποτροπή μόνο εφόσον οι όποιες διακηρύξεις υιοθετούνται στην πράξη και δη επί του πεδίου.

Προς τούτο οι αμυντικές συμφωνίες που έχουν συνομολογηθεί είναι σε θέση να λειτουργήσουν, τόσο προληπτικά, όσο και ενεργοποιούμενες κατασταλτικά ενόψει επερχομένων ή προβλεπόμενων κρίσεων.

Συναφώς, υπογραμμίζεται πως οι αμυντικές συμφωνίες υφίστανται για να εφαρμόζονται, ενώ εκπέμπουν ταυτόχρονα μηνύματα, όχι μόνο ειρήνης και ασφάλειας, αλλά και διαμόρφωσης συνθηκών διασφάλισης και «υπογράμμισης» ακεραιότητας εθνικού χώρου, καθώς και προβολής αντίληψης αποτρεπτικής στρατηγικής.

Η Ελλάδα σήμερα και το ελληνικό πολιτικό σύστημα, των ανωτέρω δεδομένων και σε μια ευνοϊκή για τη χώρα συγκυρία, καλείται να προχωρήσει σε βηματισμούς απαλλαγής από το επαχθές βάρος της αντίληψης ενός υφιστάμενου υποχρεωτικού συμβιβασμού έναντι των τουρκικών αναθεωρητικών διεκδικήσεων και εκμεταλλευόμενη το momentum να προχωρήσει στην οικοδόμηση πολιτικών ρεαλιστικής προσέγγισης του τουρκικού αναθεωρητισμού, διά της προβολής ισχύος.