Αμμόχωστος: Νυν και αεί και εις τους αιώνες ελληνική
«Η Αμμόχωστος. Πόσο την πεθύμησα… Τίποτε δεν υπάρχει στον Κόσμο που να μου δίδει την Αίσθηση της Γυναίκας όσο η Αμμόχωστος. Είναι από τα ωραιότερα μέρη της Γης».
Ο Νίκος Καζαντζάκης επισκέφτηκε την Αμμόχωστο την 20ήν Μαΐου 1956. Σε συνέντευξή του στην εφημερίδα των Αθηνών «ΤΑ ΝΕΑ», το 1954, προέβη στην ως άνω δήλωση.
Εξ αφορμής των συζητήσεων αλλά και εντόνων αντιπαραθέσεων, σχετικά με το άνοιγμα του οδοφράγματος της Δερύνειας, είχα την ισχυρή άποψη ότι αυτό θα είναι καταστροφικό για το μέλλον της Αμμοχώστου.
Όταν είχε γίνει λόγος προ πολλού, για συμφωνία που προνοούσε το άνοιγμα και άλλων οδοφραγμάτων, μερικοί στη δική μας πλευρά ισχυρίσθηκαν εν τη αφελεία τους ότι αυτό θα σήμαινε την απαρχή της επιστροφής των νόμιμων κατοίκων της και την επανένωση της Κύπρου.
Τους διέφυγε ότι το άνοιγμα των οδοφραγμάτων δεν ήταν παρά η εδραίωση της διχοτόμησης, αφού με τις διαδικασίες που ακολουθούνται στους τελωνειακούς ελέγχους κ.λπ δίδεται η εντύπωση ότι υπάρχουν δύο «κράτη».
Αντί λοιπόν να επιμείνουμε στην εφαρμογή των ψηφισμάτων 550 (1984), 789 (1992) και 541 (1983) και τις σαφείς πρόνοιές τους για το θέμα της Αμμοχώστου, τη δήλωση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου P7 - TA - PROV (2012) 0039 και σωρείαν άλλων αποφάσεων διεθνών οργανισμών και άλλων σωμάτων, ασχολούμαστε με τα ΜΟΕ (Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης).
Την 15ην Αυγούστου θα συμπληρωθούν 48 χρόνια από την κατάληψη της Αμμοχώστου από τα τουρκικά στρατεύματα κατά τη β΄ φάση της εισβολής του Αττίλα, το 1974.
Ήταν η δεύτερη φορά στην Ιστορία που οι Τούρκοι κατέλαβαν την Αμμόχωστο. Η πόλη είχε καταληφθεί για πρώτη φορά στις 5 Αυγούστου 1571 από τους Οθωμανούς Τούρκους, ύστερα από πολιορκία που κράτησε 11 ολόκληρους μήνες και στοίχισε στους Οθωμανούς 80.000 νεκρούς μπροστά στα τείχη της πόλης.
Με την ευκαιρία αυτή θα ήθελα να αναφερθώ σε δήλωση με ιδιαίτερη σημασία του «γκαουλάιτερ» των τουρκικών κατοχικών δυνάμεων, Ραούφ Ντενκτάς, ο οποίος, μιλώντας στις 2/6/2000 στα μέλη της αντιπροσωπίας του ούτω καλούμενου «Συνδέσμου Ανάπτυξης» της κατεχόμενης πόλης της Μόρφου, είπε και τα ακόλουθα, που πέρασαν μάλλον απαρατήρητα: «Οι Ελληνοκύπριοι, εκτός από τα Βαρώσια, μάς ζητούν τώρα και την Αμμόχωστο». Η δήλωση αυτή, που έχει ασφαλώς τη σημασία της, πέρασε απαρατήρητη, διότι, ως συνήθως, η δική μας πλευρά υπνώττει.