Ανάγκη διεκδικητικής πολιτικής του Ελληνισμού έναντι της Τουρκίας

Η τουρκική απειλή είναι η μέγιστη κατά της εθνικής ασφάλειας της Ελλάδας και Κύπρου. Χρήσιμα συμπεράσματα εξάγονται από τη συνοπτική εικόνα τής Τουρκίας:

– Η γεωπολιτική αξία της: Η Τουρκία είναι χώρα μεγάλης γεωπολιτικής αξίας, που πηγάζει από το μέγεθος, τη γεωγραφική θέση της και το δυναμικό της. Βρίσκεται στο σταυροδρόμι τριών ηπείρων (Ευρώπη, Ασία, Αφρική), στο σημείο σύγκλισης των θαλασσίων οδών, που διέρχονται από τα στενά του Σουέζ και του Βοσπόρου προς τη Δύση, εγγύς των μεγάλων πηγών ενέργειας (Μέση Ανατολή, Κασπία, Ρωσία) και περιοχών μεγάλης αστάθειας (Μέση Ανατολή, Καύκασος, Βαλκάνια) που επηρεάζουν την παγκόσμια ειρήνη, σταθερότητα και ασφάλεια. Έχει μεγάλη ακτογραμμή, δημογραφική ευρωστία, ισχυρές ένοπλες δυνάμεις, σημαντική πολεμική βιομηχανία, μεγάλο πλέγμα αεροναυτικών Βάσεων και μεγάλη αγορά. Ελέγχει τις πηγές μεγάλων υδάτινων πόρων και αναπτύσσεται σε κόμβο διεθνούς συστήματος μεταφοράς ενέργειας.

– Το πρόσφατο ιστορικό παρελθόν της: Βαρύνεται με γενοκτονίες μειονοτήτων στο έδαφός της (Αρμένιοι, Έλληνες του Πόντου), με την προσάρτηση της Αλεξανδρέττας και με στρατιωτικές εισβολές κατά γειτονικών χωρών της (Κύπρος, Συρία, Ιράκ) και κατοχή εδαφών τους, στα οποία διέπραξε εγκλήματα πολέμου, που παραμένουν ατιμώρητα. Στον Α΄ ΠΠ τάχθηκε με το μέρος των χωρών του Άξονα και στον Β΄ ΠΠ ανέμενε πού θα κλίνει η πλάστιγγα, για να ταχθεί με τον νικητή. Από το 1974, μετά την εισβολή και κατάληψη του βορείου τμήματος της Κύπρου, ακολουθεί επί μισό αιώνα αναθεωρητική επεκτατική πολιτική, σε βάρος των κυριαρχικών δικαιωμάτων Ελλάδας - Κύπρου με την προβολή της αεροναυτικής ισχύος της και την εργαλειοποίηση της μετανάστευσης, αδιαφορώντας για το Διεθνές Δίκαιο και το Δίκαιο της Θάλασσας. Παραβιάζει συστηματικά τον θαλάσσιο και εναέριο χώρο τους, διεκδικεί δυναμικά μεγάλες εκτάσεις των ΑΟΖ τους και απειλεί με Casus Belli, αν η Ελλάδα επεκτείνει τα χωρικά ύδατά της στα 12ν.μ. Απαιτεί αποστρατιωτικοποίηση νησιών του Αιγαίου, αμφισβητεί δυναμικά την ελληνική κυριαρχία τους και προωθεί παράνομα μουσουλμάνους μετανάστες σε Ελλάδα και Κύπρο, στην οποία άρχισε εποικισμό της κλειστής περιοχής της Αμμοχώστου και την κατασκευή αεροναυτικής βάσης στα κατεχόμενα εδάφη.

– Η εσωτερική κατάστασή της: Είναι χώρα με πολίτευμα κατ’ επίφαση δημοκρατικό. Οι εξουσίες είναι συγκεντρωμένες στο πρόσωπο του Προέδρου της χώρας. Ουσιαστικά υπάρχει καταστρατήγηση της δημοκρατικής αρχής της διάκρισης των εξουσιών, που έχει μετατρέψει το πολίτευμά της σε συγκεκαλυμμένη δικτατορία, με κύριο χαρακτηριστικό της την κατάφωρη παραβίαση της δικαιοσύνης και του κράτους δικαίου. Στο εσωτερικό της χώρας επικρατεί πολιτιστικός και εθνικιστικός συντηρητισμός και οικονομική δυσπραγία. Η κουρδική μειονότητα, πολλών εκατομμυρίων, βρίσκεται υπό διωγμόν και καταπατούνται τα ανθρώπινα δικαιώματα και ελευθερίες της. Μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα κατά του Ερντογάν το 2016, η τουρκική κυβέρνηση εξαπέλυσε εκτεταμένης κλίμακας διώξεις κατά των πολιτικών αντιπάλων της (φυλακίσεις, βασανιστήρια, στέρηση ελευθεριών, καταπάτηση ανθρωπίνων δικαιωμάτων κ.ά.).

– Οι επιδιώξεις της: Στόχος της Τουρκίας είναι να αναβιώσει το νεο-οθωμανικό όραμά της (κατάληψη εδαφών του «εθνικού όρκου», Κύπρος, Ανατ. Αιγαίο, Δυτ. Θράκη, περιοχές Ιράκ, Συρίας), να αναδειχθεί σε ηγέτιδα δύναμη του μουσουλμανικού κόσμου και από περιφερειακή δύναμη να ενταχθεί στις μεγάλες δυνάμεις που επηρεάζουν τις παγκόσμιες εξελίξεις. Ενισχύει τον ρόλο της ως κόμβου ελέγχου της ενέργειας προς τη Δύση και των υδάτινων πόρων προς τη Μέση Ανατολή, καθώς και την πολεμική βιομηχανία της για να αποκτήσει αυτάρκεια. Ενισχύει τις αεροναυτικές δυνάμεις της και τον στόλο των ερευνητικών σκαφών και γεωτρυπάνων της, για να καταστεί χώρα παραγωγός ενέργειας, σε βάρος των ΑΟΖ Κύπρου-Ελλάδας, στις οποίες προβάλλει δυναμικά παράνομες διεκδικήσεις (Γαλάζια Πατρίδα). Εργαλειοποιεί τη μετανάστευση για άντληση χρημάτων από την ΕΕ και προώθηση του ισλαμισμού στην Ευρώπη. Ειδικά για τον Ελληνισμό επιδιώκει τον στρατηγικό έλεγχο όλης της Κύπρου και τον περιορισμό των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας στο Αιγαίο, τη Δυτ. Θράκη και την Ανατ. Μεσόγειο (ανατροπή διατάξεων Συνθήκης Λωζάννης).

Αλλαγή πλεύσης

Συμπέρασμα: Επειδή η επιθετικότητα της Τουρκίας κατά του Ελληνισμού συνεχίζεται με έντονους ρυθμούς επί μισό αιώνα και επειδή η μακροχρόνια πολιτική του κατευνασμού, που ακολουθούμε, όχι μόνο δεν την ανακόπτει, αλλά την αυξάνει, απαιτείται αλλαγή πλεύσης. Ο Ελληνισμός να εγκαταλείψει την πολιτική του κατευνασμού και να μεταβάλει την υποχωρητική στάση του έναντι της Τουρκίας σε διεκδικητική, με κύριες πτυχές: να ενδυναμώσει τη στρατιωτική του ισχύ, να αναζωογονήσει το Δόγμα του ΕΑΧ, να αναπτύξει αμυντικές συμμαχίες, να προασπίζει δυναμικά τα κυριαρχικά του δικαιώματα, να ανακόψει (όπως έπραξε με επιτυχία στον Έβρο) την παράνομη διείσδυση μουσουλμάνων μεταναστών που προωθεί η Τουρκία στο Αιγαίο και την Κύπρο, να μην αποδέχεται πενταμερείς διασκέψεις για το Κυπριακό και λύση τουρκικών όρων (ΔΔΟ, δύο κράτη κ.ά.), να επαναφέρει το Κυπριακό στην ορθή βάση του ως θέματος εισβολής, κατοχής, εποικισμού, εθνοκάθαρσης, να εγκαταλείψει τα ΜΟΕ στο Αιγαίο και την Κύπρο, που εξυπηρετούν μόνο την Τουρκία, να παύσει να υποστηρίζει ένταξη της Τουρκίας στην ΕΕ (με την ψευδαίσθηση ότι θα εξευρωπαϊσθεί) και να συσπειρωθεί σε ισχυρό μέτωπο (Ελλάδα, Κύπρος, Ομογένεια) καταγγελίας και διεξαγωγής διπλωματικού αγώνα κατά της Τουρκίας σε διεθνές επίπεδο, με κύριους στόχους:

1. Να εκτεθεί η Τουρκία, ως χώρα ακατάλληλη να ενταχθεί στην ΕΕ και προβληματική για τη συνοχή του ΝΑΤΟ. Έχει έλλειμμα δημοκρατίας, δεν σέβεται το Διεθνές Δίκαιο, ούτε τα ανθρώπινα δικαιώματα, και ακολουθεί επιθετική και επεκτατική πολιτική κατά του Ελληνισμού και άλλων γειτονικών χωρών της. Το πολιτισμικό της υπόβαθρο αντιμάχεται εκείνο των δυτικών χωρών .
2. Να επιδιωχθεί αλλαγή της ευνοϊκής στάσης της Δύσης έναντι της Τουρκίας. Η Δύση την θεωρεί πολύτιμη για τα στρατηγικά και οικονομικά συμφέροντά της, γι’ αυτό παραβλέπει υποκριτικά τις κατάφωρες παραβιάσεις της Τουρκίας (Διεθνές Δίκαιο - ανθρώπινα δικαιώματα) και δεν της επιβάλλει κυρώσεις. Η διπλωματία του Ελληνισμού να πείσει τη Δύση ότι δεν είναι προς το συμφέρον της να υποστηρίζει την Τουρκία, με το επιχείρημα ότι, σε μία πολεμική σύρραξη, η χώρα αυτή θα παραμείνει ουδέτερη ή θα συνταχθεί με το μέρος των αντιπάλων της Δύσης. Επιχείρημα, το οποίο να βασισθεί στο πρόσφατο ιστορικό παρελθόν της Τουρκίας, στην πολεμική την οποία ασκεί κατά του Δυτικού τρόπου ζωής, στην αντίδρασή της στην ένταξη ευρωπαϊκών χωρών στο ΝΑΤΟ, στη στήριξη τρομοκρατικών ισλαμιστικών οργανώσεων, στη μεθόδευση ισλαμοποίησης της Ευρώπης και στη στρατηγική προσέγγισή της προς τη Ρωσία. Ανέπτυξε υποδομές εξάρτησης από τη Ρωσία (αγωγοί ρωσικού φυσικού αερίου, πυρηνικό εργοστάσιο παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας), προμηθεύτηκε ρωσικά οπλικά συστήματα που αποτελούν απειλή κατά των ΝΑΤΟϊκών (S-400) και αρνείται να συμμορφωθεί στην επιβολή κυρώσεων, που επέβαλε η Δύση κατά της Ρωσίας, λόγω της στρατιωτικής εισβολής της στην Ουκρανία.
3. Να τρωθεί το κύρος της Τουρκίας, με την ευαισθητοποίηση της διεθνούς κοινής γνώμης, για τις παραβιάσεις του Διεθνούς Δικαίου και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και τη διάπραξη γενοκτονιών και εγκλημάτων πολέμου, που έμειναν ατιμώρητα, προκειμένου να ασκηθούν διεθνείς πιέσεις ανακοπής της επιθετικής και επεκτατικής πολιτικής της και συμμόρφωσής της προς το Διεθνές Δίκαιο.