Κύπρος 2022 με φόντο την 29η Μαΐου 1453

Σε μια χώρα, όπου οι οχτροί βρίσκονται εντός των πυλών και οι κάθε λογής έμποροι του λαού, ντόπιοι και ξένοι, θεριεύουν ολοένα και περισσότερο, το αύριο προδιαγράφεται μαύρο κι άραχνο. Σε ένα ημικατεχόμενο κράτος, όπου το αξιακό σύστημα έχει σχεδόν καταρρεύσει και η πολιτική έχει πλήρως απαξιωθεί, ο κάθε γνωστικός πολίτης αντιλαμβάνεται εύκολα πως η Κύπρος το 2022 θυμίζει την περίοδο του Βυζαντίου προ της άλωσης. Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Η κύρια αιτία της βυζαντινής παρακμής ήταν η διασπάθιση των οικονομικών αποθεμάτων της αυτοκρατορίας από αλαζόνες και διεφθαρμένους αυτοκράτορες με πολυπρόσωπη αυλή, η δημιουργία φέουδων στην καθημερινή κοινωνικοοικονομική ζωή και η διάβρωση των διοικητικών θεσμών. Η σχέση εμπιστοσύνης του πολίτη με την πολιτική εξουσία έφθασε στο ναδίρ. Ο πνευματικός υποσιτισμός «άνθισε» και η κοινωνική παρακμή σε όλες τις μορφές της «λάμπρυνε» την καθημερινότητα. Η τελευταία γραμμή άμυνας, που αντέταξε το ετοιμοθάνατο βυζαντινό μόρφωμα τη δωδεκάτη, με την πολιτική παρέμβαση των κορυφαίων πνευματικών προσωπικοτήτων Γεώργιου Γεμιστού - Πλήθωνα και του επισκόπου Νικομήδειας Βησσαρίωνα και τη γενναία θυσία του Αυτοκράτορα Κωνσταντίνου Παλαιολόγου, ήλθε πολύ αργά και δεν μπόρεσε να αποτρέψει το μοιραίο. Με άλλα λόγια, η Κωνσταντινούπολη δεν αλώθηκε από την στρατιωτική δύναμη του Μεχμέτ Β΄ του Πορθητή. Προήλθε κατά κύριο λόγο από την κοινωνική αναρχία, αποσάθρωση, διαφθορά, ανισότητα, εξαθλίωση του δημόσιου βίου, ανάρρηση σε δημόσια αξιώματα φαύλων και φιλήδονων ανθρώπων, διαφθορά των αξιωματούχων, ηττοπάθεια των αρχόντων, αφήνοντας παράλληλα το κράτος αθωράκιστο σε έσωθεν και έξωθεν κινδύνους. Η προσπάθεια οχύρωσης της τελευταίας στιγμής και η σύναψη στρατιωτικής συμμαχίας με τους Γενουάτες της Δύσης μέσω ευτελών κινήτρων ήταν αδύνατο να αλλάξει την ήδη διαμορφωθείσα κατάσταση. Ήταν, λοιπόν, θέμα χρόνου να ακουστεί το θρυλούμενο Η ΠΟΛΙΣ ΕΑΛΩ. Φρονώ πως παρόμοιες στιγμές ζούμε και σήμερα στην Κύπρο. Τηλεγραφικά, καταγράφω όμοιες εικόνες τού σήμερα και του βυζαντινού χθες: Σάπιο πολιτικό σύστημα, διαφθορά - διαπλοκή στον δημόσιο βίο, οικονομική χρεοκοπία, κοινωνική ανισότητα, αναξιοκρατία, ηττοπάθεια αξιωματούχων, κοινωνικοοικονομικά φέουδα (τραπεζικά φέουδα, συνδικαλιστικά φέουδα, επαγγελματικά φέουδα π.χ. μεγαλοδικηγόροι, μεγαλολογιστές, εργοδοτικά φέουδα, ποδοσφαιρικά φέουδα, φέουδα τοπικής αυτοδιοίκησης, φέουδα - παραμάγαζα μεταναστών, φέουδα – παραμάγαζα ξένων φοιτητών και εργατών, σπείρες υποκόσμου) αμυντική αποδυνάμωση και απουσία αντιστάσεων της κοινωνίας των πολιτών στις αυθαιρεσίες της εξουσίας. Αυτή η καταθλιπτική εικόνα, η οποία έχει αμαυρωθεί τα τελευταία 20 χρόνια από τεράστια οικονομικά σκάνδαλα και φρικαλέες πολιτικές συμπεριφορές με αιχμή την τραγωδία στο Μαρί, το τραπεζικό έγκλημα, την οικονομική κατάρρευση, το κούρεμα των τραπεζικών καταθέσεων με ταυτόχρονη διαφυγή κεφαλαίων στο εξωτερικό από ημετέρους της διακυβέρνησης, το βίαιο λουκέτο του Συνεργατισμού και το κατάπτυστο Επενδυτικό Πρόγραμμα Πολιτογραφήσεων, σε συνδυασμό με την ατιμωρησία των ενόχων και συνενόχων, ξεφτίλισαν το κυπριακό κράτος πλήττοντας θανάσιμα την αξιοπιστία της χώρας στο εξωτερικό.

Σε μια εποχή που επισυμβαίνουν στη γειτονιά μας κατακλυσμιαίες γεωπολιτικές ανακατατάξεις και ο νεο-οθωμανός Ερντογάν απειλεί ευθέως με διχοτόμηση της Κύπρου, το κράτος παραμένει ευάλωτο, ανοχύρωτο και ανήμπορο να αντιδράσει αποτελεσματικά. Η μεγάλη πλειοψηφία των πολιτών, που νιώθουν στο πετσί τους την κρυάδα της οικονομικής εξαθλίωσης και της ανασφάλειας, αντιλαμβάνονται πλέον ότι ζούμε σήμερα στιγμές της Βυζαντινής παρακμής. Ο καθένας μας, λοιπόν, ας προβληματιστεί και ας αναλάβει τις ευθύνες του, συλλογικές και ατομικές, προκειμένου να αποτραπεί έστω και την υστάτη η άλωση. Προς τούτο, οι επικείμενες προεδρικές εκλογές αποτελούν μοναδικό σωσίβιο για ν’ ανοίξει ο δρόμος της απαλλαγής από κάθε μορφής τυράννους, χαράσσοντας το φως της κοινωνικής ανασυγκρότησης και της εθνικής αναγέννησης της δεινοπαθούσας πατρίδας.