Η Ελένη Φωκά στην Πλατεία Τραφάλγκαρ, 19 Ιουλίου 1998

Στις 19 Ιουλίου 1998 η Ελένη Φωκά πορεύθηκε πλάι στα μέλη του «Λόμπυ για την Κύπρο» και όταν έφθασε η πορεία στην Πλατεία Τραφάλγκαρ η κ. Φωκά οδηγήθηκε στην εξέδρα και περίμενε τη σειρά της να μιλήσει. Οι μόνοι που την προσέγγισαν και τη χαιρέτησαν, μας είπε αργότερα, ήταν ο κ. Κυριάκος Τσιούπρας (ανταποκριτής του ΡΙΚ τότε) και ο κ. Ανδρέας Καραολής, Γραμματέας της ΕΚΟ (Εθνικής Κυπριακής Ομοσπονδίας). Ο τελευταίος τής είπε να προχωρήσει και να σταθεί πλάι στη σύζυγο τού Υπ. Αρμοστού Ατταλίδη. Η κ. Φωκά προχώρησε, αλλά, για άγνωστους λόγους, μόλις έφθασε εκεί, η κ. Ατταλίδου άλλαξε θέση.

Κύριος ομιλητής στην Πλατεία ήταν ο τότε Υπουργός Εσωτερικών της Κυπριακής Δημοκρατίας, Ντίνος Μιχαηλίδης (απεβίωσε 6/4/2020), και ακολούθησαν ο κ. Χάρης Σοφοκλείδης, τότε Πρόεδρος της ΕΚΟ, και 12 Βρετανοί βουλευτές.

Από όλους ακούσαμε τις γνωστές και επαναλαμβανόμενες για 24 χρόνια αστείες ρητορείες, κούφιες και αποικιοκρατικές υποσχέσεις εκ του ασφαλούς για «λύση» ρατσιστικής Διζωνικής, Δικοινοτικής Ομοσπονδίας. Ακατανόητα χειροκροτήματα Ελλήνων προσφύγων από κάτω. Οι οποίοι, κατά τα άλλα, πορεύονταν… ζητώντας την απελευθέρωση των κατεχομένων χωριών και πόλεών τους...

Ο κ. Σοφοκλείδης είχε ξεχάσει τη δασκάλα από την κατεχόμενη Αγία Τριάδα Καρπασίας. Μετά από υπόδειξη μελών του «Λόμπυ για την Κύπρο» την κάλεσε να μιλήσει. Είχαν μιλήσει όλοι! Ήταν η τελευταία!

Η ομιλία της Φωκά ήταν μόλις δύο σελίδες δακτυλογραφημένες και αντί τρία λεπτά, ομολογουμένως ήταν διαρκείας έξι λεπτών. Δεν είχε καλά-καλά φθάσει στο τέλος της πρώτης και ο κ. Σοφοκλείδης φάνηκε να τις ψιθυρίζει κάτι και να την παροτρύνει για κάτι. Της ζητούσε να συντομεύει, να τελειώνει!

Δεν επιτρέπεται να καταφερόμαστε εναντίον της Διζωνικής

Η Ελένη Φωκά αγνόησε τις παροτρύνσεις και ολοκλήρωσε. Καταχειροκροτήθηκε από το πλήθος. Συννέφιασαν ορισμένα πρόσωπα ξένων και δικών μας στην εξέδρα. Όχι γιατί πέρασε τα… τρία λεπτά! Αλλά πώς ξέφυγε άνθρωπος να μιλήσει εναντίον της Δ.Δ.Ο! Ακατανόητο! Ο κ. Χάρης Σοφοκλείδης αμέσως ακολούθησε την Ελένη Φωκά κάτω και της επιτέθηκε φραστικά για την ομιλία της. Άναυδος έμεινε ο κόσμος γύρω στην Ελένη Φωκά από τη συμπεριφορά του.

«Υποτίμησες τη νοημοσύνη μας. Δεν έπρεπε να πεις όσα είπες. Δεν γνωρίζουμε εμείς το Κυπριακό και θέλαμε εσένα να μας το εξηγήσεις; Πρόσβαλες τους Βρετανούς βουλευτές...».

Σημειώνω ότι οι «φίλοι», τότε μαζί και η Πολίν Γκριν, δεν είχαν την ελαχίστη ευπρέπεια να την χαιρετήσουν με μιαν απλή χειραψία... Όπως και ορισμένοι δικοί μας...

Το «σκλαβάκι» δεν χωρούσε

Κατά τα άλλα, μετά την πορεία και καθιερωμένες ομιλίες, οι Βρετανοί βουλευτές ανταμείβονταν με γεύμα από την ΕΚΟ. Η Ελένη Φωκά δεν χωρούσε στο «επίσημο γεύμα». Ανήκει σε άλλη παράταξη… Αυτών που αγωνίζονται και δίνουν το αίμα τους ακόμη, για να υπάρχει ελευθερία για όλους. Μια συμπεριφορά, που δεν είχε τίποτα να ζηλέψει από εκείνην του απαρτχάιντ της Νoτίου Αφρικής...

Ο Eddie O’Hara στον δρόμο…

Φεύγοντας από την Πλατεία Τραφάλγκαρ και καθώς κατευθυνόμασταν προς το αυτοκίνητο του ξαδέλφου της Ελένης Φωκά, Λεόντιου Χριστοδούλου (ήμασταν τέσσερα άτομα - η γράφουσα με τον σύζυγό της, η Ελένη και ο ξάδελφός της), στο απέναντι πεζοδρόμιο ήταν ο Εργατικός βουλευτής «φίλος», Eddie O’ Hara, με τη σύζυγό του. Δεν γύρισε να χαιρετίσει. Τότε του φώναξε με δυνατή φωνή ο ξάδελφος της Ελένης: «Ε, κ. Οχάρα, έλα να δεις την Ελένη μας». Αναγκαστικά διασταύρωσαν και ήλθαν. Με διστακτικό τρόπο χαιρέτησε. Όταν δε η Ελένη τού είπε: «Είκοσι τέσσερα χρόνια, κ. Οχάρα, είναι πάρα πολλά, τίποτε δεν έγινε, τι κάνετε…», ο Οχάρα με κυνισμό απάντησε καθώς βιαζόντουσαν να φύγουν: «Του… χρόνου θα πάτε στα σπίτια σας. Θα πρέπει να μιλήσουμε στους Αμερικανούς»!

Ο ίδιος «φίλος» Εργατικός βουλευτής (κατά τα άλλα ελληνόφωνος), που στις 3 Μαρτίου 1997 από το βήμα της Βουλής των Κοινοτήτων είχε πει: «Η Βουλή δεν πρέπει ποτέ να ξεχάσει τη νομιμότητα της τουρκικής εισβολής το 1974…» (Θεωρούσε νόμιμη την πρώτη εισβολή και παράνομη μόνο τη δεύτερη - πέθανε 28/5/2016).

H ομιλία Ελένης Φωκά στην Πλατεία Τραφάλγκαρ 19 Ιουλίου 1998

«Αγαπητά μου αδέλφια και εκλεκτοί προσκεκλημένοι,

Είναι με ιδιαίτερη χαρά και συγκίνηση που βρίσκομαι ανάμεσά σας ύστερα από 24 χρόνια βάρβαρης και βάναυσης τουρκικής εισβολής και κατοχής και εκδιωγμένη για έναν χρόνο από το σπίτι μου και την εργασία μου. Για να διατρανώσουμε γι’ ακόμα μια φορά την απαίτησή μας σε όλους όσους κωφεύουν, στους διεθνείς οργανισμούς και δυνατούς της Γης, ότι δεν ξεχνούμε και διεκδικούμε την απελευθέρωση και όχι νόθες και συγκαλυμμένες λύσεις...

Είκοσι τέσσερα χρόνια και δεν επέτρεψαν ακόμα σε καμιά οργάνωση ανθρωπίνων δικαιωμάτων να επισκεφτεί τα κατεχόμενα εδάφη μας και να διερευνήσει τις άγριες και βάρβαρες συστηματικές παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων στους σκλαβωμένους της Καρπασίας...

Η ίδια τακτική και για την καταστροφή της περιβαλλοντικής μας κληρονομιάς... Οι Τούρκοι καίνε τα δάση μας και για καυσόξυλα τις ελιές και τα δέντρα μας...

Είκοσι ένα χρόνια μετά, τον Δεκέμβριο του 1995, ο Γενικός Γραμματέας των Ηνωμένων Εθνών υπέβαλε στο Συμβούλιο Ασφαλείας έκθεση, όπου καταγράφονταν σοβαρές επισημάνσεις παραβιάσεων ανθρωπίνων δικαιωμάτων με συστάσεις στην τουρκική πλευρά από την ΟΥΝΦΙΚΥΠ για βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης των εγκλωβισμένων... Ουδέποτε υιοθετήθηκαν από την τουρκική πλευρά....

Είκοσι τέσσερα χρόνια συνδιαλλαγής, πιέσεων, υποχωρήσεων, συνομιλιών και όμως οι ξένες δυνάμεις μάς υποδεικνύουν άδικες λύσεις, για να μην πω προδοτικές λύσεις, αγνοώντας εντελώς τα συμφέροντα και τα ανθρώπινα δικαιώματα των νομίμων κατοίκων της Κύπρου, που βρίσκονται εκεί για χιλιάδες χρόνια. Μας προτείνουν λύσεις που εξυπηρετούν τα δικά τους οικονομικά και γενικά στρατηγικά, στρατιωτικά συμφέροντα και της Τουρκίας.

Προσπαθούν να μας επιβάλουν λύση διχοτομική, όπως τη δικοινοτική διζωνική ομοσπονδία, για να νομιμοποιήσουμε με την υπογραφή και συγκατάθεσή μας τα τετελεσμένα μιας βάρβαρης και παράνομης τουρκικής εισβολής και κατοχής. Μας ζητούν να δεχτούμε την εξαφάνιση, τον ξεριζωμό από τη γη των προγόνων μας, όπως έγινε στην πράξη με τη Συμφωνία της 3ης Βιέννης. Η διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία, αγαπητά μου αδέλφια, θα μας κάνει τους τελευταίους Έλληνες στην ελληνική Κύπρο μας.

Το κυπριακό πρόβλημα δεν είναι πρόβλημα δύο κοινοτήτων, όπως μας λένε, γιατί είναι θέμα παράνομης εισβολής και κατοχής. Γι’ αυτό είναι πρόβλημα επιβολής του διεθνούς δικαίου και της διεθνούς νομιμότητας ανθρωπίνων δικαιωμάτων και ελευθερίας. Και οι διεθνείς οργανισμοί και η Ενωμένη Ευρώπη καθώς και πρωτίστως η εγγυήτρια Βρετανία έχουν τεράστιες ευθύνες να σεβαστούν τις αρχές αυτές και να τις εφαρμόσουν και στην Κύπρο. Η εγγυήτρια Βρετανία έχει, λοιπόν, υποχρεώσεις και πέρα από εκείνες που απορρέουν από τη συμμετοχή της στη Συνθήκη Εγγυήσεως, που δυστυχώς δεν τήρησε.

Επιτέλους πότε θα πούμε φτάνει πια και θα υψώσουμε τη φωνή μας σε όποιο μας επιβάλλει να δεχτούμε τέτοιες λύσεις που συμφέρουν στους κατακτητές, στους θύτες και όχι στα θύματα; Που μας επιβάλλουν λύσεις με μειωμένα ανθρώπινα δικαιώματα, με απαράδεκτες και απάνθρωπες φυλετικές διακρίσεις που οι λίγοι θα κυβερνούν τους πολλούς; Πότε θα πούμε ότι δεν ζητούμε τίποτε περισσότερο αλλά ούτε και λιγότερο από την εφαρμογή των αποφάσεων και διακηρύξεων του ΟΗΕ, της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του Διεθνούς Δικαίου;..

Να μην ντρεπόμαστε ή να διστάζουμε να απαιτούμε την ανατροπή των τετελεσμένων και να απαιτούμε την εθνική μας ασφάλεια. Την ασφάλεια της αξιοπρέπειάς μας, συνείδησης και αγάπης για μια πατρίδα που έγινε έρμαιο ξένων συμφερόντων. Την υπεράσπιση της πολιτιστικής μας κληρονομιάς, της δημοκρατίας που ο Ελληνισμός έφερε σε ολόκληρη την ανθρωπότητα, που είναι γέννημα της Ελλάδας, πρέπει να είναι ο φάρος του δρόμου που πρέπει να επιλέξουμε πλέον να ακολουθήσουμε για τη σωστή διεκδίκηση των δικαίων μας.

Αγαπητά μου ξενιτεμένα αδέλφια. Όταν μας υπόσχονται δίκαιη και βιώσιμη λύση, να μην ντρεπόμαστε να ανταπαντάμε ότι μόνο η απελευθέρωση είναι δίκαιη και βιώσιμη για μας. Καμιά διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία δεν είναι δίκαιη και βιώσιμη, γιατί καταπατά κατάφωρα τα ανθρώπινά μας δικαιώματα. Πώς μπορεί λοιπόν να χειροκροτείται ως δίκαιη και βιώσιμη;

Σας ευχαριστώ και λευτεριά στην Κύπρο μας».

*Κεντρική φωτογραφία: Η Ελένη Φωκά ομιλεί στην Πλατεία Τραφάλγκαρ, 19 Ιουλίου 1998. Διακρίνονται πίσω από αυτήν οι κ.κ. Χάρης Σοφοκλείδης, Ανδρέας Καραολής και ο Υπουργός Ντίνος Μιχαηλίδης (από το βιβλίο της γράφουσας «Υποκρισία», 1998).