Στους δέκα και τρεις αρφούες μας

Εκείνη η μέρα

η δίσεκτη.

Εξαίφνης σκότος

εγένετο εκρήξεων

εις την γην

εις τας καρδίας ημών.

Εκείνη η αυγή

η συθθέμελη

αναίρεσις βίου.

Και επλήρωσαν

οι υπηρετούντες

θητείαν ενστόλως.

Ήταν σειράς μου.

Ο καρτζινός μου

στο ΚΕΝ ο φίλος μου

ο δεκανεύς αλλαγής

εν τη νυκτί εκείνη.

Σε ετούτα τα χώματα,

εις την νήσον αύτην

παράδοσην κρατούμεν,

από Ονησίλου

και Διονυσίου Καρδιανού,

λοαρκασμούς να πλερώνουν

οι άντρες,

οι αδρώποι του Θκιαμαντή,

οι σειράες μας,

οι επιλέξαντες

να υπηρετήσουν

άχρι τέλους

μες τες φωθκιές

μες στες εκρήξεις,

σαν το Πρωταρκάτην

του Μασιαιρά,

που μουζωμένος πάμφωτος

άννοιξεν μιαν πύλην

της Παράδεισος ξωπόρτιν.

Για να χουν οι αδρώποι θκιάβαν,

μιτσιοι – μεάλοι μες στα περβόλια

τους λεμοναθθούς

των αενάως εύμορφων,

καλλίμορφων, καλλίστρατων

σειράων μας.

Θέλει παλληκαρκάν

να αναληφτείς ένστολος

μες στες φωθκιές

εκείνης της άδικης

αυγής εκρήξεων

πο'ν την εχρώστεν ο κόσμος,

της Κύπρου οι αρκάτες,

για να την πλερώσουν

τα παιθκιά του,

τα γρουσαφένα του...

Τα μαλαματένα μας αδέρκια.

*Κεντρική φωτογραφία: Το μνημείο της 11ης Ιουλίου 2011, αφιερωμένο στους 13 αδικοχαμένους ήρωες του Μαρί.