Πολιτικής ευθιξίας θλιβερό εγκώμιο: Στην Κύπρο δεν παραιτούνται - δεν αυτοκτονούν

Τρία παραδείγματα. Το 2004, ο Ν. Αναστασιάδης ήταν ο σφοδρότερος υποστηριχτής και διαπρύσιος προαγωγός του τερατουργήματος Ανάν. Ο κυπριακός Ελληνισμός και το πατριωτικό ένστικτό του το απέρριψαν με το βροντερό 76%. Το 70% και πλέον των συναγερμικών αποδοκίμασαν τον τότε πρόεδρο του κόμματος και απέρριψαν το σχέδιο. Λογικά, αν ο Ν. Αναστασιάδης διέθετε πολιτική ευθιξία, θα είχε ζητήσει συγγνώμη, θα υπέβαλλε την παραίτησή του και θα αναχωρούσε οίκαδε. Αλλ’ όχι! Λίγο αργότερα, στις πρώτες ευρωεκλογές, τα μέλη του ΔΗΣΥ που τον αποδοκίμασαν, έφεραν το κόμμα πρώτο σε ψήφους. Παράνοια; Σχιζοφρένεια; Κάτι χειρότερο: Άθλιος κομματικός «πατριωτισμός» και μνήμη χρυσόψαρου.

Δεύτερο παράδειγμα. Τον Ιούλιο του 2011, ιρανικά εμπορευματοκιβώτια εκρήγνυνται και ισοπεδώνουν τη ναυτική βάση στο Μαρί και τον παρακείμενο ηλεκτροπαραγωγό σταθμό. Απολογισμός: Δεκατρείς νεκροί στρατιωτικοί, πυροσβέστες, ναύτες και δεκάδες τραυματίες. Από τον Ιούλιο μέχρι και τον Οκτώβριο, κάθε βράδυ χιλιάδες πολίτες διαδήλωναν έξω από το Προεδρικό και απαιτούσαν την παραίτηση του Προέδρου Χριστόφια και της κυβέρνησής του. Πόρισμα της μονομελούς επιτροπής Πολυβίου, το οποίο καταλόγιζε βαρύτατες ευθύνες στον μ. Χριστόφια και σε υπουργούς και κυβ. αξιωματούχους, πετάχτηκε στον κάλαθο των αχρήστων. Πλήρωσε μόνο ο τότε Υπουργός Άμυνας.

Τρίτο παράδειγμα, πρόσφατο. Στην υπανάπτυκτη, καθυστερημένη, μη ευρωπαϊκή Σρι Λάνκα, μαζικές, καθημερινές διαδηλώσεις δεκάδων χιλιάδων πολιτών, εξανάγκασαν τον διεφθαρμένο πρόεδρο της χώρας να δραπετεύσει κυριολεκτικά στο εξωτερικό. Να σημειώσουμε και ένα τέταρτο παράδειγμα: Ο Βρετανός Πρωθυπουργός, Μπόρις Τζόνσον, εξαναγκάστηκε και αυτός σε παραίτηση όταν δεκάδες υπουργοί, βουλευτές του κόμματός του και άλλοι κυβ. αξιωματούχοι υπέβαλαν τις παραιτήσεις τους, για λόγους ευθιξίας, με αφορμή σκάνδαλα που αμαύρωσαν την πρωθυπουργία.

Ας προσεχθεί και τούτο: Μετά από 15 σχεδόν χρόνια προσπαθειών για να καθιερωθεί το χαλλούμι ως Προϊόν Ονομασίας Προέλευσης, θα νόμιζε κανείς ότι τα καταφέραμε. Τι παρατηρείται; Μεγάλα συμφέροντα -δηλ. οι αγελαδοτρόφοι κυρίως- με την ανοχή μιας άνευρης κυβέρνησης, αμφισβητούν την απόφαση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Και πριν από λίγες ημέρες η Γερμανία κατήγγειλε την Κύπρο ότι επιτρέπει διάθεση στις ευρωπαϊκές αγορές χαλλουμιού που δεν είναι ΠΟΠ. Τώρα η Κυβέρνηση τρέχει να προλάβει πρόστιμα και να αποσύρει τα ψευτοχαλλούμια.

Ποια είναι η πικρή, οργισμένη, απελπισμένη αίσθηση που διακατέχει κάθε πολίτη; Ότι σε αυτόν τον δύστηνο τόπο δεν γίνεται τίποτε στην ώρα του, με επαγγελματισμό, συνέπεια, υπευθυνότητα και, προπάντων, σεβασμό στα συμφέροντα του κράτους και των πολιτών. Πάρτε το άλλο παράδειγμα με την τοποθέτηση καμερών στους δρόμους για έλεγχο των παραβατών κυκλοφορίας. Για πάνω από 12 χρόνια η Κυβέρνηση προσπαθεί να βάλει μερικές κάμερες. Κι ακόμα δεν τα κατάφερε!

Γιατί; Τι φταίει; Ποιοι ευθύνονται; Ποια συμφέροντα εμπλέκονται; Γιατί οι πολίτες αποστασιοποιούνται από την πολιτική; Διότι δεν εμπιστεύονται πια τους πολιτικούς, αηδιάζουν με τις πρακτικές των κομμάτων και κατηγορούν όλους ως διεφθαρμένους, εξαρτημένους, υποχείρια συμφερόντων και ξένων πρεσβειών. Το 2013 έγινε το κούρεμα καταθέσεων. Χιλιάδες συμπατριώτες μας έχασαν τα χρήματά τους.

Ποια δικαιολογία βρήκε να προτάξει ο Πρόεδρος; Του έβαλαν, είπε, το πιστόλι στον κρόταφο. Και δεν εκπυρσοκρότησε για ν’ αυτοκτονήσει! Η δε Βουλή συνήργησε στο οικονομικό έγκλημα. Υπέβαλε κανείς παραίτηση; Ζήτησε κανείς συγγνώμη; Διώχθηκε κανείς; Τον Μάρτιο του 2006, η ηλικίας μόλις 13 ημερών κεντροδεξιά κυβέρνηση της Σουηδίας τίμησε τον περίφημο σκανδιναβικό κώδικα πολιτικής τιμής, οδηγώντας στην παραίτηση δύο από τα στελέχη της. Mέσα σε τρία εικοσιτετράωρα, δύο γυναίκες υπουργοί της κυβέρνησης του Φρέντρικ Pέινφελντ οδηγήθηκαν στην «έξοδο», διότι απέτυχαν να ενημερώσουν την κοινή γνώμη και να αποκαταστήσουν κάποια αμαρτήματα του παρελθόντος τους.

Τον Μάιο του 1993 ο Πρωθυπουργός της Γαλλίας, Πιέρ Μπερεγκοβουά, αυτοκτόνησε επειδή αποκαλύφθηκε ότι βιομήχανος τού είχε δανείσει χρήματα για ν’ αγοράσει διαμέρισμα στο Παρίσι. Το 2002, ο τότε Πρωθυπουργός της Ολλανδίας, Βιμ Κοκ, υπέβαλε την παραίτησή του και της κυβέρνησής του για τη σφαγή μουσουλμάνων στην Σρεμπρένιτσα το 1995, που το ολλανδικό απόσπασμα δεν εμπόδισε. Ο Κοκ δεν ευθυνόταν καθόλου, αλλά ανέλαβε την ευθύνη για λάθη προκατόχων του. Τον Ιούνιο του 2013, ο Πρωθυπουργός της Τσεχίας υπέβαλε την παραίτησή του σχετικά με σκάνδαλο διαφθοράς και κατάχρησης εξουσίας που αποδίδεται στην πιο στενή του συνεργάτιδα.

Τον Σεπτέμβριο του 2014, η Υπουργός Πολιτισμού της Βρετανίας παραιτήθηκε μετά από μία εβδομάδα πίεσης και επικρίσεων για τη διαχείριση των βουλευτικών της δαπανών και έξοδα 5.800 λιρών για τη δεύτερη κατοικία της. Τον Απρίλιο του 2014 ο Πρωθυπουργός της Νότιας Κορέας παραιτήθηκε, αναλαμβάνοντας την ευθύνη για τη βύθιση του πλοίου που είχε ως τραγικό αποτέλεσμα να χάσουν τη ζωή τους εκατοντάδες επιβάτες, κυρίως νεαροί μαθητές.

Τον Ιανουάριο του 2018, ένας Βρετανός Υπουργός καθυστέρησε μια ώρα να πάει στη Βουλή των Λόρδων. Αισθάνθηκε τέτοια ντροπή, που υπέβαλε την παραίτησή του στην Πρωθυπουργό Μέι. Τον Μάρτιο του 2019, ο Πρωθυπουργός της Φινλανδίας υπέβαλε την παραίτηση της κυβέρνησής του μετά την αποτυχία να περάσει ένα πρόγραμμα κοινωνικών μεταρρυθμίσεων και μεταρρυθμίσεων στο σύστημα υγείας.

Στην Κύπρο, οι παραιτήσεις για λόγους ευθιξίας είναι ελάχιστες. Το 1999 ο Χρ. Στυλιανίδης υπέβαλε την παραίτησή του από Κυβ. Εκπρόσωπος στην κυβέρνηση Κληρίδη για λόγους «αρχής σε θέματα εξυγίανσης και διαφθοράς της δημόσιας ζωής». Το 2002, ο Ν. Κόσιης επίσης υπέβαλε την παραίτησή του, όπως και ο Αρχηγός της Αστυνομίας, Α. Αγγελίδης, για το σκάνδαλο των πολυτελών αυτοκινήτων.

Τον Μάρτιο του 2013 οι Υπουργοί Άμυνας και Εξωτερικών Παπακώστας και Κυπριανού υπέβαλαν τις παραιτήσεις τους μετά την τραγωδία στο Μαρί. Το 2008 ο Κύπρος Χρυσοστομίδης υπέβαλε την παραίτησή του μετά την απόδραση του ισοβίτη Κίτα. Τα τελευταία 10 χρόνια ποιος παραιτήθηκε; Τόσα σκάνδαλα, τόσος διεθνής διασυρμός για τα χρυσά διαβατήρια, τόση βροντώδης ανεπάρκεια σε πολλούς τομείς, αλλ’ ουδείς παραιτήθηκε. Πόσω μάλλον να… αυτοκτονήσει. Αυτά συμβαίνουν στην Ιαπωνία ή σε πολιτισμένες χώρες με σοβαρούς πολιτικούς.