Τα στρατιωτικά πραξικοπήματα των ΗΠΑ και… η χώρα της αμνημοσύνης

Ήχησαν ξανά οι σειρήνες την Παρασκευή, 15/7/2022, υπενθυμίζοντας την 48η μαύρη επέτειο του ιουλιανού πραξικοπήματος του 1974. Οι ίδιοι μακρόσυρτοι, εφιαλτικοί ήχοι θα ηχήσουν και την Τετάρτη, 20 Ιουλίου, επέτειο της τουρκικής εισβολής. Το ένα+δύο του κυπριακού δράματος. Tης διεθνούς συνωμοσίας σε βάρος της Κύπρου. Ένα πακέτο αιματηρό με χιλιάδες νεκρούς, χιλιάδες αγνοουμένους και εκτοπισμένους το 1/3 του πληθυσμού.

Οι μνήμες ξεθωριάζουν. Τα περί άσβεστης μνήμης χασκογελούν επιδεικτικά. Οι τότε καλασνικοφόροι και οι επίγονοί τους σήμερα με κοστούμια artisti italiani, Boss, ή Armani μέσα στη βολική λησμονιά, θρασύτατα δακτυλοδείχνουν τα θύματα ως υπαίτιους και ένοχους της προδοσίας.

Σαν ύβρις ακούγεται «να ξεχάσουμε για χάρη της ενότητας». Οι κρίκοι της μακράς αλυσίδας της μεγάλης συνωμοσίας που σχεδιάστηκε στο άντρο των μυστικών υπηρεσιών της Αστερόεσσας κρατούν γερά για να μη σπάσει το απόστημα.

Μακάριος νυν και αεί! Ακόμα πυρακτώνει τις μνήμες όσων έζησαν, έπαθαν και έμαθαν για τον παγκόσμιο φονιά που κρατούσε το δίκοπο μαχαίρι για να χωρίσει στα δύο το πικρό νησί.

«Γνώριμη η φωνή που ακούεις… είμαι ο Μακάριος, είμαι ζωντανός... η χούντα δεν θα περάσει…». Ηχεί ακόμα στ’ αφτιά όσων ζήσαμε τότε νέοι, και σήμερα ασπρομάλληδες, τον μεγάλο θρήνο και το μεγάλο ΟΧΙ μέσα από τα ερείπια και το θανατικό του ανυπότακτου ηγέτη εναντίον όλων των ιμπεριαλιστικών σχεδίων.

Σήμερα, οι γελοίοι γραφολόγοι,οι κομπογιαννίτες της Ιστορίας, η σάρα, η μάρα και το κακό συναπάντημα, που επιμένουν επί χρήμασι ή άλλως πως, να «αθωώσουν» τις ΗΠΑ από τα βαριά εγκλήματά τους σε βάρος πληθώρας χωρών με σχέδια και εκτελέσεις στρατιωτικών πραξικοπημάτων, δεν πτοούνται. Τους βολεύει το κλίμα. Η καπηλεία της μνήμης γίνεται αμνήμων αγυρτεία.

Όμως οι κυνικές παραδοχές γερακιών της Ουάσιγκτον δεν αφήνουν περιθώρια ανατροπής της ιστορικής αλήθειας. Το γνωστό γεράκι των ΗΠΑ Τζον Μπόλτον έσπευσε μέσα από μια νωχελική αυταρέσκεια και κυνισμό να τους διαψεύσει.

Ο πρώην σύμβουλος εθνικής ασφάλειας του Λευκού Οίκου, Τζον Μπόλτον, άλλοτε πρεσβευτής των ΗΠΑ στον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών, αποκάλυψε την περασμένη Τρίτη, κατά τη διάρκεια συνέντευξής του στο αμερικανικό τηλεοπτικό δίκτυο CNN, πως συνέβαλε να σχεδιαστούν στρατιωτικά πραξικοπήματα σε άλλα κράτη.

Ο κ. Μπόλτον έκανε την αποκάλυψη αυτή, παρεμπιπτόντως, μιλώντας στο CNN έπειτα από τη δημόσια ακρόαση της ειδικής εξεταστικής επιτροπής της Βουλής των Αντιπροσώπων για την επίθεση της 6ης Ιανουαρίου του 2021 στο ομοσπονδιακό Καπιτώλιο.

Μέλη της επιτροπής κατηγόρησαν κατά τη διάρκεια της ακρόασης αυτής τον ρεπουμπλικάνο πρώην Πρόεδρο Ντόναλντ Τραμπ πως υποκίνησε τα βίαια επεισόδια εκείνης της ημέρας στην απέλπιδα προσπάθειά του να παραμείνει στην εξουσία, παρά την ήττα του στις εκλογές του Νοεμβρίου του 2020.

Μιλώντας στον παρουσιαστή Τζέικ Τάπερ του CNN, ο Τζον Μπόλτον υποστήριξε πως ο κ. Τραμπ δεν ήταν αρκετά ικανός για να φέρει σε πέρας ένα «προσεκτικά σχεδιασμένο πραξικόπημα».

Προτού προσθέσει: «Ως κάποιος (δηλαδή ο ίδιος ο Μπόλτον) που συνέβαλε να σχεδιαστούν στρατιωτικά πραξικοπήματα -όχι εδώ, ξέρετε, (σε) άλλα μέρη- απαιτούνται πολλά για να επιτύχουν. Και δεν τα έκανε (ο κ. Τραμπ)».

Ο παρουσιαστής Τζέικ Τάπερ τον ρώτησε σε ποιες απόπειρες ανατροπής κυβερνήσεων αναφερόταν.

«Δεν θα υπεισέλθω σε συγκεκριμένες λεπτομέρειες», αποκρίθηκε ο κ. Μπόλτον, όμως αναφέρθηκε κατόπιν ονομαστικά στη Βενεζουέλα.

«Αποδείχθηκε ότι (η απόπειρα ανατροπής της κυβέρνησής της) δεν ήταν επιτυχής. Όχι πως αναμειχθήκαμε τόσο σε αυτή, όμως είδα τι χρειάζεται προκειμένου μια αντιπολίτευση να προσπαθήσει να ανατρέψει έναν πρόεδρο που έχει εκλεγεί παράνομα - και δεν το κατάφερε».

Το 2019, ο κ. Μπόλτον, τότε σύμβουλος εθνικής ασφαλείας της αμερικανικής προεδρίας, τάχθηκε δημόσια υπέρ της προτροπής του ηγέτη της αντιπολίτευσης στη Βενεζουέλα, του Χουάν Γκουαϊδό, προς τις ένοπλες δυνάμεις της χώρας της Λατινικής Αμερικής να συνταχθούν με την προσπάθειά του να ανατρέψει τον σοσιαλιστή Πρόεδρο Νικολάς Μαδούρο. Ο κ. Γκουαϊδό χαρακτήριζε έκνομη την επανεκλογή του προέδρου.

Ο Νικολάς Μαδούρο παραμένει στην εξουσία. «Διαισθάνομαι πως υπάρχουν κι άλλα πράγματα που δεν μου λέτε (πέρα από τη Βενεζουέλα)», επέμεινε ο παρουσιαστής του CNN. Για να λάβει την απάντηση «σίγουρα».

Το ιστορικό επεμβάσεων

Πολλοί ειδικοί σε θέματα διεθνών σχέσεων έχουν στηλιτεύσει το ιστορικό επεμβάσεων της Ουάσιγκτον σε άλλα κράτη. Ένα από τα πιο πρόσφατα και γνωστά πραξικοπήματα ήταν και αυτό που εκτελέστηκε στην Ουκρανία το 2014. Εάν σήμερα η ανθρωπότητα βρίσκεται μπροστά σε μια πρωτοφανή επισιτιστική κρίση και στον κίνδυνο ενός πυρηνικού ολέθρου αυτό οφείλεται στις παρεμβάσεις των ΗΠΑ, που επιμένουν να έχουν ηγετικό ρόλο επί ολόκληρου του πλανήτη.

Για να φτάσουμε και στα δικά μας, το πραξικόπημα της 21ης Απριλίου του 1967 στην Ελλάδα έγινε με τη σφραγίδα των ΗΠΑ. Για να ακολουθήσει το χουντικό πραξικόπημα και η τουρκική εισβολή, η οποία λόγω της έκτασης της εθνικής τραγωδίας οδήγησε αναπόφευκτα και στην κατάρρευση της αμερικανόφιλης Χούντας. Είναι γνωστός επίσης ο ρόλος των ΗΠΑ στην ανατροπή του Ιρανού εθνικιστή Πρωθυπουργού Μοχαμάντ Μοσαντέχ το 1953. Πάνω από 40 πραξικοπήματα έγιναν εναντίον λατινοαμερικανικών κυβερνήσεων, με το πιο αιματηρό αυτό της Χιλής το 1974. Εκατοντάδες οι απόπειρες δολοφονίας του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου με έγγραφες παραδοχές πρακτόρων της CIA. Άλλες τόσες απόπειρες δολοφονίας του ιστορικού ηγέτη της Κούβας Φιντέλ Κάστρο. Οι πόλεμοι στο Βιετνάμ, στο Ιράκ και στο Αφγανιστάν, Υεμένη και τώρα στην Ουκρανία σχεδιάστηκαν και εκτελέστηκαν από τα γεράκια των ΗΠΑ και κάτω από ένα τρύπιο σύνθημα περί διεθνούς δικαίου και δημοκρατίας.

Ο εθισμός στο παράλογο

Δυστυχώς, διαχρονικά από το 1974 και μετά, τόσο σε Κύπρο όσο και σε Ελλάδα, επιχειρείται να επικαλυφθούν οι πολιτικές ευθύνες για την εθνική τραγωδία της Κύπρου.

Οι επίγονοι της χούντας του 1967 και της καταστροφής της Κύπρου του 1974 με το απύθμενο θράσος της ατιμωρησίας πουλάνε πατριωτισμό και κουνάνε το δάχτυλο αυθαδιάζοντας προς την κοινωνία και την Ιστορία. Έτσι τους δασκάλεψαν οι σύμμαχοι εξ Αμερικής. Κατά το δόγμα του Γκέμπελς, να λένε συνεχώς τα ίδια ψέματα μέχρι να γίνουν πιστευτά.

Οι κοινωνίες των υποδούλων

Σήμερα, με τον πόλεμο στην Ουκρανία να βρίσκεται σε εξέλιξη, ΗΠΑ και Δύση στέλνουν όλο και πιο σύγχρονα όπλα προκειμένου να πετύχουν τον αρχικό τους στόχο. Αντί όμως να γονατίσουν τη Ρωσία, οι λαοί καλούνται να πληρώσουν βαρύτατο τίμημα με τη φτώχια και την εξαθλίωση. Πέραν τούτου, κινδυνεύουν να μετατραπούν σε υπόδουλες κοινωνίες που θα υποκύπτουν στις εντολές των ΗΠΑ και στα συμφέροντα της στρατιωτικής μηχανής τους.

Κατηγορούν τη Ρωσία ότι παραβιάζει το διεθνές δίκαιο και διαγράφουν τα δικά τους εγκλήματα, ακόμα και τις ωμές παρεμβάσεις τους στην Ουκρανία, πριν και μετά το πραξικόπημα στο Μαϊντάν του Κιέβου το 2014.

Η αποκατάσταση της ιστορική αλήθειας

Δεν είναι μόνο στην Κύπρο που επιχειρείται ο βιασμός τη ιστορικής αλήθειας. Αλλά η Κύπρος, ως ένα από τα μεγάλα θύματα των στρατιωτικών επεμβάσεων των ΗΠΑ και της Τουρκίας, με τη συνέχιση του δράματός της για 48 συναπτά χρόνια, όφειλε να πρωτοστατεί στην αποκατάσταση της ιστορικής αλήθειας. Να απορρίψει τον ομαδικό Μιθριδατισμό και το πολιτικό Αλτσχάιμερ.

Τέτοιες μέρες είναι αναγκαία όσο ποτέ άλλοτε μια νέα στάση ζωής για την αποκατάσταση της εθνικής και κοινωνικής συνοχής. Μόνο μέσα από την ιστορική αλήθεια μπορούν να λειτουργήσουν πιο ολοκληρωμένα οι θεσμοί της δημοκρατίας ως απαραίτητες προϋποθέσεις για μια νέα αφετηρία.

Η ανάγκη γίνεται ακόμα πιο επιτακτική για τις νεότερες γενιές που δεν είχαν καν γεννηθεί τις δεκαετίες του ’60, ’70, ’80, ’90 και 2000 και τρέφονται δυστυχώς με προϊόντα υποκουλτούρας και τον «έτοιμο πολτό» αμερικανικής προέλευσης.

Η 15η Ιουλίου και η 20ή Ιουλίου είναι μια ευκαιρία για όλους να προσδιορίσουμε τις προτεραιότητές μας για εθνική ανάταση και τη διεκδίκηση της δικαίωσής μας. Να σεβαστούμε την ιστορία αυτού του τόπου για να μην επαναληφθούν τα τραγικά λάθη του παρελθόντος. Να κάνουμε την αυτοκριτική μας, να αναλάβουμε τις ευθύνες μας απέναντι στο δημοκρατικό πολίτευμα. Και, επιτέλους, να καταλάβουμε ότι κάποια στιγμή πρέπει να βάλουμε ένα τέλος στο να υμνούμε τους Εφιάλτες μας και να τιμωρούμε παραδοσιακούς συμμάχους, που πάντοτε στάθηκαν δίπλα μας.

Ο εθισμός στον παραλογισμό και το ανυπόφορο οδηγεί στον δρόμο της αμνημοσύνης, της φθοράς και του εξευτελισμού μας ως λαού με ιστορικό παρελθόν.