Συμφώνησαν διαφωνώντας για το Κυπριακό – Οι μπηχτές και οι συγκλίσεις

Για τις προσπάθειες που θα καταβάλουν προκειμένου να «αποτελματωθεί» η κατάσταση στο Κυπριακό και τις προσεγγίσεις τους στην εξωτερική πολιτική συζήτησαν χθες στην πρώτη τηλεμαχία οι τρεις εκ των υποψηφίων Προέδρων, Αβέρωφ Νεοφύτου, Ανδρέας Μαυρογιάννης και Νίκος Χριστοδουλίδης.

Η συζήτηση που έγινε υπό τον συντονισμό του Ανδρέα Κημήτρη στο κρατικό κανάλι, εξελίχθηκε σε δύο συν έναν άξονες: στον απολογισμό των προσπαθειών για επίλυση του κυπριακού -κυρίως κατά τη διακυβέρνηση Αναστασιάδη- και στις τοποθετήσεις του κάθε υποψηφίου για το τι προτίθεται να πράξει προκειμένου να καμφθεί η τουρκική αδιαλλαξία και να μπούμε σε τροχιά συνομιλιών που θα οδηγήσουν στη λύση του κυπριακού. Επιπρόσθετα οι τρεις τους «μοίρασαν» ευθύνες ο ένας στον άλλον για παραλείψεις και λάθος προσεγγίσεις στο παρελθόν, είτε σε ότι αφορά το θέμα της Αμμοχώστου, είτε σε ότι αφορά τις κρίσιμες ώρες σε Μον Πελεράν και Κραν Μοντανά.

Μάλιστα οι ερμηνείες -κυρίως από τον Ανδρέα Μαυρογιάννη και τον Νίκο Χριστοδουλίδη- για τα όσα έγιναν στο πρόσφατο παρελθόν στο πλαίσιο των προσπαθειών λύσης του κυπριακού, είχαν τόση απόκλιση μεταξύ τους που κρίθηκε από τους υποψηφίους πως ο Πρόεδρος Αναστασιάδης θα πρέπει να ξεκαθαρίσει το τι ακριβώς έγινε.

Εντάσεις από νωρίς

Η κουβέντα από νωρίς είχε εντάσεις, είτε ως προς την αποτίμηση και τον ρόλο που διαδραμάτισαν οι υποψήφιοι με την πρότερή τους ιδιότητα, στις προσπάθειες λύσης κατά το πρόσφατο παρελθόν, είτε σε ό,τι αφορά στις προσεγγίσεις για το τι δέον γενέσθαι από ‘δω και μπρος.

Η «φυγή» από το Μον Πελεράν και η «υιοθέτηση του τουρκικού αφηγήματος»

Ο Ανδρέας Μαυρογιάννης χρέωσε στον Νίκο Χριστοδουλίδη τη «φυγή» της ελληνοκυπριακής πλευράς από το Μον Πελεράν.

Συγκεκριμένα ανέφερε πως «συνήθως ο κ. Χριστοδουλίδης υπονόμευε αυτά που έλεγα εγώ στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Δεν λέω ότι εγώ έχω δίκαιο αναγκαστικά και ο άλλος έχει άδικο. Απλώς υπήρχαν πολλές διαφορετικές προσεγγίσεις σε διάφορα ζητήματα, με κορύφωση το ότι φύγαμε από το Μον Πελεράν και το ότι δεν μπορέσαμε έγκαιρα και επαρκώς και πιο νωρίς να υποβάλουμε τις θέσεις που εν τέλει υποβάλαμε στο Κραν Μοντάνα. Φύγαμε την κρισιμότερη στιγμή. […]. Θεωρήθηκε ότι ήμασταν λίγο σε ακτίνα συμφωνίας και όλοι ξέραμε ότι θα μπορούσαμε να καταλήξουμε κάπου και είχαμε ξεκινήσει τη συζήτηση κριτηρίων, εκείνη τη στιγμή σηκωθήκαμε και φύγαμε. Με ευθύνη του κ. Χριστοδουλίδη πιστεύω ότι φύγαμε από το Μον Πελεράν».

Στους ίδιους τόνους και η απάντηση του τέως ΥΠΕΞ Νίκου Χριστοδουλίδη, ο οποίος μεταξύ άλλων ανέφερε πως ο Ανδρέας Μαυρογιάννης υιοθετεί τις θέσεις της Τουρκίας για το ναυάγιο, «ότι κάποιοι εμπόδιζαν τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας να λύσει το Κυπριακό, άρα φέρει μερίδιο ευθύνης η δική μας πλευρά για τη μη λύση του Κυπριακού»

Σημειώνεται πως κατά την αντιπαράθεση Χριστοδουλίδη – Μαυρογιάννη, ο Αβέρωφ Νεοφύτου παραχωρούσε τον χρόνο του και τη σειρά του στους δύο συνομιλητές του προκειμένου να συζητήσουν τις μεταξύ τους διαφωνίες. Δεν παρέλειψε εν τω μεταξύ, να χρησιμοποιήσει την αντιπαράθεση Χριστοδουλίδη – Μαυρογιάννη, ως δείγμα για την «αναξιοπιστία» των δύο συνυποψηφίων του.

Αβέρωφ Vs Χριστοδουλίδης για ΝΑΤΟ-ΕΕ

Η αντιπαράθεση Νεοφύτου – Χριστοδουλίδη αφορούσε δύο κυρίως πτυχές. Αφενός ο Πρόεδρος του ΔΗΣΥ θέλησε να αναδείξει τη διφορούμενη προσέγγιση από το στρατόπεδο Χριστοδουλίδη στο Κυπριακό αφού, όπως είπε, άλλα λέει ο υποψήφιος Νίκος Χριστοδουλίδης και άλλα τα κόμματα που τον στηρίζουν, συγκεκριμένα για το πλαίσιο Γκουτέρες, το ζήτημα των στρατών και των εγγυήσεων.

Αφετέρου, η αντιπαράθεση περιστράφηκε γύρω από την προσέγγιση περί της εμπλοκής της ΕΕ και του ΝΑΤΟ στις προσπάθειες επίλυσης του Κυπριακού.

Ο Αβέρωφ Νεοφύτου τόνισε, άλλοτε έμμεσα και άλλοτε άμεσα, πως η Κύπρος πρέπει να έχει σαφή θέση και να «μην πατά σε δύο βάρκες» σε ό,τι αφορά στη γεωπολιτική της κατεύθυνση. Επανέλαβε ως προς αυτό τον προσανατολισμό του και τη θέλησή του η Κύπρος να προσεγγίσει το ΝΑΤΟ και να πετύχει μέσω της βορειοατλαντικής συμμαχίας τις επιδιώξεις της.

Από μέρους του, ο Νίκος Χριστοδουλίδης αντέτεινε πως το κύριο «όχημα» για να πετύχει η Κύπρος τις επιδιώξεις της δεν είναι το ΝΑΤΟ (για το οποίο τέσσερις φορές είπε ότι δεν έχει καμία ιδεολογική αγκύλωση εναντίον του), αλλά η ενεργότερη συμμετοχή της ΕΕ. Σημείωσε πως πρέπει να δοθούν κίνητρα στην ίδια την ΕΕ για μεγαλύτερη εμπλοκή στο Κυπριακό και αυτά τα κίνητρα απαντώνται μεταξύ άλλων στις ενεργειακές συνεργασίες της ευρύτερης περιοχής.

Στα περί ΝΑΤΟ, ο κ. Μαυρογιάννης σημείωσε πως πρόκειται για «ανιστόρητες» και «άκαιρες» τοποθετήσεις από μέρους του κ. Νεοφύτου, αφού δεν τίθεται εκ των πραγμάτων ένα ζήτημα, το οποίο από τη δεκαετία του ’50 είχε ανοίξει με τους Καραμανλή – Μεντερές.

Το ενεργειακό ως κίνητρο επίλυσης του κυπριακού

Και οι τρεις υποψήφιοι, προσπάθησαν να συνδέσουν τις διαδικασίες επίλυσης του Κυπριακού και τις προθέσεις τους για ανακίνηση και επανέναρξη του διαλόγου, με το ενεργειακό. Εξάλλου η θέση του κ. Μαυρογιάννη για διοχέτευση φυσικού αερίου στην Τουρκία πριν την επίλυση του κυπριακού είναι διατυπωμένη εδώ και καιρό. Και οι άλλοι δύο υποψήφιοι ανέφεραν ο καθένας με τον δικό του τρόπο, πως το ενεργειακό με τη μορφή «κινήτρου», μπορεί να εμπλέξει περισσότερο την ΕΕ αλλά και να μειώσει την τουρκική αδιαλλαξία.

Συμφωνούν διαφωνώντας

Αυτό που τόνισαν και οι τρεις υποψήφιοι, είτε ξεκάθαρα είτε έμμεσα, είναι ότι επί της ουσίας δεν έχουν μεταξύ τους κάποια διαφορά ως προς τον επιδιωκόμενο στόχο της επίλυσης του Κυπριακού. Η μεταξύ τους διαφορά έγκειται στο πώς ο καθένας τους το προσεγγίζει τακτικά και δια μέσου ποιων δράσεων και επιλογών προτίθεται να φτάσει στον τελικό στόχο που είναι η ΔΔΟ.