Εξ αφορμής Μητσοτάκη 20ής Ιουλίου 2022

ΥΠΟ ΑΛΛΕΣ περιστάσεις θα ήταν ίσως χρήσιμη η παράθεση μιας αναλυτικής επιχειρηματολογίας, έντονα επικριτικής, για την επιλογή του πρωθυπουργού του ελλα-δικού μας κράτους Κυριάκου Μητσοτάκη, ο οποίος στην 48η μαύρη επέτειο της εισβολής του τουρκικού Αττίλα στην Κύπρο, 20η Ιουλίου 2022, ανήρτησε μήνυμα ότι «αγωνιζόμαστε για να υψωθεί η ενωμένη δικοινοτική Δημοκρατία της Κύπρου».

- Λιγότερο βεβαίως επικριτικής από όσην αρμόζει επικριτικότερη για παρόμοιες και χειρότερες δηλώσεις του προέδρου της Κύπρου Νίκου Αναστασιάδη και των περισσότερων εν Λευκωσία πολιτευόντων που «ορκίζονται» εισέτι υποταγή στην από τον Αττίλα 1974 απαίτηση των Τούρκων Κατακτητών για «λύση» Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας.

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ, όμως, πλέον χρήσιμη μια τέτοια συζήτηση. Παρά μόνο για όσους διαθέτουν την έφεση να συγγράφουν βιβλία, μελέτες και συναφή πορίσματα διαφόρων εκδοχών που αναπόδραστα ομοιάζουν με εκθέσεις... νεκροτόμων ιατροδικαστών.

- Επειδή, απλά-απλούστατα, η περίπτωση συμφωνίας και συνυπογραφής της «αμοιβαίως αποδεκτής λύσης Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας (ΔΔΟ) για το Κυπριακό», έχει ήδη προ καιρού αποθάνει:

ΠΡΩΤΟΝ, διότι ο κυπριακός λαός με το Δημοψήφισμα της 24ης Απριλίου 2004 την έχει απορρίψει με το συντριπτικό 76% ΟΧΙ και τίποτε έκτοτε δεν φάνηκε ικανό, επί 18 χρόνια, να αλλάξει αυτή την απόφαση. Με εγκυρότερη μάλιστα τη βεβαιότητα ότι η έκτοτε πολιτική Ερντογάν της Τουρκίας έχει ήδη αυξήσει αλματωδώς πολύ περισσότερο εκείνο το 76%.

ΔΕΥΤΕΡΟΝ, διότι οι Τούρκοι Κατακτητές και το εν Κύπρω Ψευδοκράτος τους, με ό,τι εκλαμβάνεται ως «κεκτημένο» των διακοινοτικών συνομιλιών και των πενταμερών διασκέψεων από το 1977 έως και το 2017, πέτυχαν μεθοδικά να αναβαθμίσουν την απαίτησή τους σε «λύση δύο ανεξάρτητων, ισότιμων και κυρίαρχων κρατών», απολακτίζοντας τη ΔΔΟ, μαζί με τους όρους και τις παλαιές έννοιες των «Δύο Ζωνών» και των «Δύο Κοινοτήτων».

Η ΕΠΙΜΟΝΗ των Ηττημένων Μυαλών εν Λευκωσία και εν Αθήναις στην προ πολλού εκπνεύσασα ΔΔΟ, δεν αποτελεί απλώς μια περίπτωση αξιολύπητης διαστροφικής... πτωματολαγνείας.

- Συνιστά πλήρη απόδειξη της ανάρμοστης για ηγέτες του Ελληνισμού του έτους 2022, Αναξιότητας, Ανικανότητας και Απροθυμίας να εκπονήσουν και να εφαρμόζουν με αταλάντευτη επιμονή, μία ελληνική στρατηγική απελευθέρωσης των σκλαβωμένων από τον Αττίλα ελληνικών εδαφών της Κύπρου για την αποκατάσταση της εδαφικής κυριαρχίας της Κυπριακής Δημοκρατίας στην Κερύνεια, τη Μόρφου, την Αμμόχωστο, την Καρπασία.

ΕΙΡΗΣΘΩ εν παρόδω, χάριν υπενθύμισης ότι:

Ο ορισμός «Ηττημένα Μυαλά» είχε αποδοθεί σε εκείνη την «λογική» και την επιχειρηματολογία η οποία επέμενε ότι, «επειδή ηττηθήκαμε στον πόλεμο του 1974, πρέπει να πληρώσουμε και το τίμημα»...

- Μνημονεύοντας αυτές τις μέρες τις αποφράδες του ολέθριου Ιουλίου - Αυγούστου 1974, αξίζει και η υπόμνηση ότι: Αυτήν ακριβώς τη «λογική» εισέπραξε πικρότατα, χωρίς πρακτική διέξοδο, από τον μόλις αναλαβόντα από την καταρρεύσασα ανθελληνική Χούντα την πρωθυπουργία της Ελλάδος Κωνσταντίνο Καραμανλή, κατά τη διάρκεια του Αττίλα Δύο 14ης - 16ης Αυγούστου 1974, επανερχόμενος από την Πενταμερή της Γενεύης μέσω Αθηνών στην καθημαγμένη Κύπρο, ο τότε απελπισμένος μέχρι δακρύων προεδρεύων της - όσης διέσωσε τότε στη Γενεύη - Κυπριακής Δημοκρατίας, Γλαύκος Κληρίδης. (Περί των δακρύων και η μαρτυρία του συνοδού του στη Γενεύη και στην Αθήνα, 25χρονου τότε Πόλυ Πολυβίου στην τηλεόραση του ΡΙΚ-1, Τετάρτη 20.7.2022).

ΕΛΛΑΣ και Κύπρος, μετά από 48 χρόνια, εν έτει 2022, δεν είναι πλέον στην απελπιστική εξαθλίωση της Εθνικής Καταστροφής του Αυγούστου 1974, «μικρογραφίας» ομοούσιας και ομότροπης της Μικρασιατικής Καταστροφής του Αυγούστου 1922.

- Έχοντας επιτύχει,

(α) ΕΞΑΛΕΙΨΗ της αυτοκαταστροφικής πανούκλας των εμφυλίων παθών και,

(β) ΑΠΟΡΡΙΠΤΟΝΤΑΣ μέχρι τώρα την υπογραφή υποταγής στις τουρκικές απαιτήσεις,

(γ) ΚΑΤΑΦΕΡΑΝ την ενδυνάμωση κάποιων σπουδαίων εσωτερικών και εξωτερικών Συντελεστών Εθνικής Ισχύος, δυνάμενες να ενισχύσουν και άλλους, ώστε,

(δ) ΟΡΘΩΝΟΝΤΑΣ πειστική Αποτροπή του όποιου σχεδιαζόμενου νέου τουρκικού Αττίλα στον Έβρο, στο Αιγαίο και στην Κύπρο.

Η ΕΛΛΑΣ του 2022 με τα Εφ-Δεκάξι, τα Μιράζ, τα Ραφάλ, τις φρεγάτες, τις πυραυλακάτους, τα υποβρύχιά της κ.ο.κ. ΔΕΝ «κείται μακράν» πλέον της Κύπρου.

Η ΕΛΛΑΣ των και ενόπλως Τριμερών Συνεργασιών με Κύπρο και Ισραήλ, με Κύπρο και Αίγυπτο, ΔΕΝ «κείται μακράν» πλέον της Κύπρου.

Η ΕΛΛΑΣ της ελληνο-γαλλικής αμυντικής συνδρομής με τη ναυαρχίδα «CHARLES DE GAULLE» και τα Ραφάλ της να ασκούνται «Ταλώς» με την Εθνική Φρουρά στην Κύπρο και «Ηνίοχος» και «CLEMENCEAU» και «Polaris» στην Ελλάδα κ.ά. ΔΕΝ «κείται μακράν» πλέον της Κύπρου.

Η ΕΛΛΑΣ με τις επιτυχίες, 16 και 17 Ιουνίου ενεστώτος έτους, του πρωθυπουργού της Κυριάκου Μητσοτάκη στον Λευκό Οίκο και στο Κογκρέσο των ΗΠΑ που προκάλεσαν παροξυσμούς στην Τουρκία, ΔΕΝ «κείται μακράν» πλέον της Κύπρου.

ΠΡΟΦΑΝΩΣ όλοι μπορούν, συγκρίνοντας απτά και συγκεκριμένα στοιχεία εθνικής ισχύος, να αντιληφθούν την τεράστια διαφορά ανάμεσα στην Ελλάδα του Ιουλίου - Αυγούστου 1974 και την Ελλάδα του Ιουλίου - Αυγούστου 2022.

ΠΡΩΤΟΣ - πρώτος, την αντιλαμβάνεται απαρηγόρητος, εξ εχθρικού βουλιμικού οίστρου ενδιαφερόμενος, ο της Τουρκίας επί 20 χρόνια μονοκράτωρ Ερντογάν και τα επιτελεία της εκτραχυνόμενης νεο-οθωμανικής του επεκτατικότητας. Τα πεπραγμένα των οποίων απέδειξαν όλα αυτά τα χρόνια ότι ένα είναι το μείζον και επικινδυνότερο πρόβλημα για τους λαούς της περιοχής, το Τουρκικό Πρόβλημα.

ΚΑΙ προφανέστερα κατέστη πάντων και πασών βεβαιότητα πλέον, χωρίς καμιά λογική αμφιβολία, ότι δεν υπάρχει πιθανότητα για εκ συμφώνου με την Τουρκία αποδεκτή «λύση» του Κυπριακού. Ούτε βέβαια και της κλιμακούμενης κατά της Ελλάδος στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο τουρκικής επιθετικότητας.

- Εις μάτην και αχρήστως δημαγωγούν, λοιπόν, οι αθεραπεύτως «κολλημένοι» στις πολυχρονίως αποδεδειγμένης αναποτελεσματικότητας διαδικασίες των «διακοινοτικών συνομιλιών προς επίλυση του Κυπριακού» και οι ματαίως ελπίζοντες στις «υπό την αιγίδα του Γ.Γρ. του ΟΗΕ διαπραγματεύσεις».

- Η πολιτική των ψευδαισθήσεων των 48 ήδη χρόνων έδειξε ακριβώς τα μεγέθη και τις συνέπειες αυτών ακριβώς των ψευδαισθήσεων. Και τα σαφή ελλείμματα την απουσίας, της ανυπαρξίας και της άρνησης (αναξιότητας, ανικανότητας και απροθυμίας) για επινόηση μιας άλλης πολιτικής.

ΑΝΤΙΠΑΡΑΘΕΣΗ και συνέχιση διαρκών αντιμαχιών με την Τουρκία, είναι το προβλεπόμενο, εξαιτίας της τουρκικής βουλιμίας, μέλλον. Κάτω από τους κινδύνους αλλά και τις ευκαιρίες που εγκυμονεί η ραγδαίως ρέουσα σε άκρως επικίνδυνες διαστάσεις παγκόσμια κατάσταση πραγμάτων και αναδιάταξη των συσχετισμών ισχύος, λόγω «Ουκρανικού».

ΜΕΣΑ σε αυτό το διακυβευόμενο πλέγμα, όλοι δύνανται να το αντιληφθούν, ότι δύο είναι τα επειγόντως πρώτιστα καθημερινά καθήκοντα επίμονης προπαρασκευής των κυβερνήσεων και όλων των πολιτικών δυνάμεων Ελλάδος και Κύπρου:

(α) Η ραγδαία και αποφασιστική περαιτέρω ενδυνάμωση όλων των Συντελεστών Εθνικής Ισχύος αμφοτέρων των κρατών, προεξαρχούσης της ενίσχυσης των ελλα-δικών μας Ενόπλων Δυνάμεων και της Εθνικής Φρουράς μας.

(β) Ο σχεδιασμός, επιτέλους, και η υλοποίηση άμεσης και μακρόπνοης κοινής Εθνικής Στρατηγικής, απεγκλωβισμένης και απαλλαγμένης από τις «ασθένειες» των Ηττημένων Μυαλών, τα βάρη και τα βαρίδια των 48χρονων ψευδαισθήσεων.