Το τότε (20.7.1974) και το μέλλον του τόπου
Οι προεδρικές εκλογές δεν έχουν μόνο σημασία για το τι πρεσβεύει έκαστος υποψήφιος ως οι προγραμματικές εξαγγελίες του για το μέλλον. Η τωρινή κατάσταση πραγμάτων μετά την καταστροφή του Ιούλη 1974 και η προοπτική που τείνει να διαμορφωθεί για το μέλλον (με την Τουρκία να προβάλλει μονίμως νέες απαιτήσεις κατά την επεκτατική πολιτική της) επιβάλλουν να υπάρξει μια από κοινού όλων των πολιτικών δυνάμεων παραδοχή και αναγνώριση των όσων προηγήθηκαν λαθών. Το παρελθόν διδάσκει. Δεν το διαγράφουμε προγραμματίζοντας το μέλλον. Τα σφάλματα που υπήρξαν και οδήγησαν το διεθνές πρόβλημά μας σε άκρως επικίνδυνα σημερινά δεδομένα, πρέπει να οριοθετηθούν αντικειμενικά για μελλοντική αποφυγή τους, αλλά και για σκοπούς καθορισμού ενός κοινού αντικατοχικού αγώνα και όχι ως απλή διαμόρφωση προεκλογικών εντυπώσεων.
Ο κυρίαρχος λαός δεν ανέχεται πλέον κενές ουσίας θέσεις. Δεν δέχεται να μην γνωρίζει παρασκήνια και την πλήρη έκταση των υποχωρήσεών μας. Πολύ περισσότερο όταν αλλάζουν οι διεθνείς σχέσεις και οι κανόνες φιλίας και συνεργασίας μεταξύ των Κρατών. Ήδη μια χώρα που στήριξε στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ σταθερά τις δίκαιες θέσεις της Κύπρου (η Ρωσία), δεν διατηρεί πλέον τις ίδιες όπως παλιά σχέσεις με Κύπρο και Ελλάδα. Η Αγγλία ευτυχώς δεν είναι πλέον κράτος μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ενώ όλο και πιο πολλές χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης διατυπώνουν τις αντιρρήσεις τους στην αυθαίρετη τουρκική πολιτική, αξιώσεις και στάση κατά της Κύπρου και της Ελλάδος.
Είναι η ώρα που θα πρέπει να επιτύχουμε να αποκαλυφθεί πλήρως (αυτό που συστηματικά συμβαίνει μετά τις 20.7.1974), η επεκτατική ή αναθεωρητική πολιτική της Τουρκίας. Είναι η ώρα, τα όσα έχουμε ως ιστορικές υποχωρήσεις δεχθεί (1977 και 1979 και ό,τι άλλο δεχθήκαμε έκτοτε ως υποχωρήσεις) να τεθούν σε άλλο πλαίσιο αγώνα που θα αποκαλύπτει την τουρκική αδιαλλαξία που συνεχίζει να προωθείται, παρά και αντίθετα στο διεθνές δίκαιο, το δίκαιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης και το δίκαιο την θάλασσας.
Πρέπει λοιπόν ο κάθε υποψήφιος να ξεκαθαρίσει και να υποδείξει ποια ήταν τα σοβαρότερα των λαθών στην πολιτική ιστορία της χώρας από τις 20.4.1974 και να καθορίσει σαφείς στόχους για ανατροπή τους, εάν είναι δυνατό. Σφάλματα που περιόρισαν και θυσίασαν προβλεπόμενα από διεθνείς συμβάσεις, ανθρώπινα δικαιώματα και ελευθερίες δεν μπορεί να μένουν στο «ράφι». Άλλωστε, δεν μπορεί η όλη προεκλογική διαδικασία να είναι κύρια ένας ανεπίσημος «πόλεμος» μεταξύ κομμάτων με στόχο την συσπείρωση και τη διατήρηση ποσοστών. Δεν είναι τα κόμματα και τα ποσοστά τους που έχουν σημασία στον δύσκολο αγώνα για διάσωση του Κράτους και του λαού.
Ας φροντίσουν, λαός και πολιτική ηγεσία, να μην υπάρξουν άλλες καταστροφές σαν εκείνη του Ιουλίου του 1974, όπως ούτε και τα ίδια λάθη που μας έφεραν, με όσα επακολούθησαν, στην πολύ δύσκολη σημερινή κατάσταση. Στόχος, να μην ξεχάσουμε και γι’ αυτό να επαναφέρουμε αποφασιστικά και ομόθυμα το κυπριακό πρόβλημα στην ορθή διάστασή του, ως ένα διεθνές πρόβλημα παράνομης στρατιωτικής εισβολής, κατοχής, εποικισμού και παραβίασης ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
