Ο Πενταδάκτυλος

Ο ποιητής (Μόντης) ανέμενε όπως αντιδράσει το ίδιο το βουνό, ο Πενταδάκτυλος, και να αποσείσει την τουρκική κατοχή που μας έφερε "η αγαπημένη θάλασσα της Κερύνειας". Προφανώς το μήνυμά του (μακριά και άσχετα προς την όποια πολιτική στρατηγική) αφορούσε στους ανθρώπους του τόπου, που είχαν και έχουν το καθήκον να αντιδράσουν χάριν της ιστορίας, της μνήμης και της διάσωσης του τόπου. Όμως, από το μαύρο εκείνο καλοκαίρι του 1974 πέρασαν 48 χρόνια κατοχής, στέρησης ατομικών ελευθεριών και εποικισμού. Αντί δικαίας αντίδρασης και αποφασιστικού αντικατοχικού αγώνα, υπήρξαν υποχωρήσεις καταστρεπτικές. Υποχωρήσεις που μας έφεραν στην τόσο δύσκολη σημερινή κατάσταση. Ο Πενταδάκτυλος, σκλαβωμένος, περιμένει τη διεκδίκησή μας. Περιμένει το δίκαιο.

Πρόσφατα ο Δικαστής και πρώην Πρόεδρος του Ανωτάτου Δικαστηρίου, Χρ. Αρτεμίδης, σε μια νέα ποιητική συλλογή του με τίτλο «Το Βουνό», έδωσε και μια νέα διάσταση στον ποιητικό λόγο, αλλά και γενικότερα στον προβληματισμό περί την αδικία που συνεχίζει:

«Υψώνεται σαν πνεύμα αμίλητο / Σημαίνοντας σιωπηλά μια σκέψη / Το Χώμα, το μυρίστηκα, τα δένδρα / Οι βράχοι κατ’ αντίκρυ στη θάλασσα / Φιλούν το κενό της δικαιοσύνης».

Ποια όμως δικαιοσύνη να αναμένουμε, αφού δεν διεκδικούμε πλήρως το δίκαιό μας ως θύματα παραβίασης του διεθνούς και ευρωπαϊκού δικαίου; Ιδιαίτερα όταν ο τουρκικός επεκτατισμός συνεχίζει αδιατάρακτος, γιατί, άλλοι, μεγάλοι, δεν πιέζουν προς δίκαιη λύση και αποκατάσταση της κυριαρχίας και εδαφικής ενότητας ενός κράτους μέλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης! Είναι ξεκάθαρον, ουδείς θα διεκδικήσει αντί για εμάς το δίκαιό μας. Είναι δικό μας καθήκον. Αρκεί να υπάρχει σχεδιασμός, κοινή απόφαση και δράση. Γι’ αυτό, για χρόνια (όταν ήμουν βουλευτής) έλεγα και εξακολουθώ να το επαναλαμβάνω ότι δικαία θα είναι η λύση μόνον εάν δικαιωθεί η Κερύνεια. Όσο μεγάλη και αν είναι σε δύναμη, έκταση και με αναθεωρητική αντίληψη η Τουρκία, δεν μπορεί να κάμψει το αγωνιστικό φρόνημα και τη δίκαιη διεκδίκηση. Αρκεί να υπάρχει αποφασιστικά και με συνέπεια, θέληση για αγώνα και διεκδίκηση από την πλευρά μας. Η διεθνής κοινή γνώμη και ειδικότερα η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν μπορεί να ανέχεται την τόσο εξωνομική κατά το Διεθνές Δίκαιο επιθετική και επεκτατική επιθυμία της Τουρκίας.

Ο γέρο πλάτανος «…έξω από το Σαράγιο» κατά τον Γλαύκο Αλιθέρση περιγράφεται ως ο «ίσκιος του μπερδεύονταν» με την «κρεμάλα του Αρχιεπισκόπου». Η ιστορία διδάσκει. Το βουνό, ο γέρο πλάτανος, οι θυσίες και η θάλασσα της Κερύνειας ορίζουν τις υποχρεώσεις μας έναντι του τόπου και των μελλοντικών γενιών. Ας μην καταστούμε η τελευταία γενιά Ελλήνων στην Κύπρο.