Όταν ο Χρ. Γιαλλουρίδης εξηγούσε-ανέλυε, η πολιτική ηγεσία κρατούσε ομπρέλες…

Η πολιτική ηγεσία της Κύπρου είναι πανέξυπνη! Τετραπέρατη! Πανειδήμων! Παντογνώστρια και ειδική επί παντός επιστητού. Δεν έχει ανάγκη κανενός την ανάλυση ή την εξήγηση των τοπικών, περιφερειακών ή και διεθνών συγκειμένων. Και επειδή δεν έχει χρείαν ούτε δεξαμενών σκέψεως ούτε ειδημόνων περί το διεθνές άναρχο σύστημα, ούτε διεθνολόγων ούτε και άλλων εμπειρογνωμόνων στους διάφορους τομείς της πολιτικής, οικονομικής ή διεθνοπολιτικής δραστηριότητας, γι’ αυτό και πράττει ανάλογα με τις… μετεωρολογικές συνθήκες, κρατώντας υπερμεγέθεις ομπρέλες. Η σκόπευσή της εστιάζεται πρώτα στο περιούσιο κόμμα!

Γράφουμε αυτές τις γραμμές μετά το θλιβερό άγγελμα της εκδημίας του φίλου και αδελφού, Χριστόδουλου Γιαλλουρίδη, κορυφαίου καθηγητή Διεθνούς Πολιτικής, Κοσμήτορα της Σχολής Διεθνών Σπουδών, Επικοινωνίας και Πολιτισμού στο Πάντειο Πανεπιστήμιο και Διευθυντή του Κέντρου Ανατολικών Σπουδών και συγγραφέα. Μαζί με τον εκλεκτό συνάδελφο, Λάζαρο Μαύρο, αρθρογραφούσαμε πλάι-πλάι κάθε Κυριακή στην 23η σελίδα της «Σημερινής». Με λαμπρές σπουδές σε γερμανικά Πανεπιστήμια και με πλούσιο συγγραφικό έργο, ο Χρ. Γιαλλουρίδης, με τον εξίσου καταξιωμένο καθηγητή στο Τμήμα Διεθνών και Ευρωπαϊκών Σπουδών, στο Πανεπιστήμιο Πειραιώς, Παναγιώτη Ήφαιστο, πρώτοι καθιέρωσαν το Δόγμα του Ενιαίου Αμυντικού Χώρου Ελλάδος-Κύπρου.

Δίπλα από αυτούς τους δύο Έλληνες της Κύπρου, κορυφαίους στον τομέα των Διεθνών Σχέσεων και των Ευρωπαϊκών Σπουδών, ανθεί στο νησί μας μια πλειάδα ικανότατων και άξιων διεθνολόγων, οικονομολόγων, νομικών, όπως η Άννα Προκοπίου, ο Γιάννος Χαραλαμπίδης, ο Γιώργος Κέντας, ο Μιχάλης Κοντός, ο Ανδρέας Θεοφάνους, ο Αχιλλέας Κ. Αιμιλιανίδης, ο Ζήνωνας Τζιάρας και άλλοι. Τα Πανεπιστήμιά μας στελεχώνονται από ακαδημαϊκούς, οι οποίοι θα μπορούσαν κάλλιστα να αξιοποιηθούν από τον εκάστοτε Πρόεδρο και την κυβέρνησή του σε πολλούς τομείς της διακυβέρνησης του τόπου. Αλλά τι λέγομεν… Προέχει η κομματική ταυτότητα και εξάρτηση και η υποταγή στην κομματική νομενκλατούρα.

Ο Χρ. Γιαλλουρίδης σχεδόν καθημερινά, σε ραδιοτηλεοπτικούς σταθμούς, στην Ελλάδα κυρίως και στην Κύπρο, και με πυκνή αρθρογραφία, ανέλυε τη διεθνοπολιτική και διπλωματική κατάσταση και τη σύγκρουση συμφερόντων ξένων δρώντων στην περιοχή μας, σε συνάρτηση προς τα ευρύτερα εθνικά συμφέροντα του Ελληνισμού. Προειδοποιούσε αταλάντευτα για τον τουρκικό αναθεωρητισμό και ασυγκράτητο επεκτατισμό και, κυριολεκτικά, φώναζε και προειδοποιούσε για τον προδιαγραφόμενο κίνδυνο τουρκοποίησης της Κύπρου. Φωνή βοώντος… Σε πολλές συζητήσεις και αναλύσεις μας των εξελίξεων και των διαφαινόμενων κινδύνων για την Ελλάδα και την Κύπρο, η μόνιμη επωδός του ήταν:

«Πρέπει να αποκτήσουμε δύναμη. Η Ελλάδα και η Κύπρος οφείλουν να εξοπλιστούν, διότι κανένας δεν σέβεται αυτόν που στηρίζεται μόνο στο δίκαιο. Η κάθε χώρα προασπίζεται τα συμφέροντά της πρώτα διά της ισχύος. Η Τουρκία είναι επιθετική και απειλητική εναντίον των Ελλήνων επειδή απέναντί της έχει τουρκοφοβικές ηγεσίες στην Αθήνα και στη Λευκωσία». Ποιος τον άκουγε; Σχεδόν κανείς. Επιζητούσε συναντήσεις με Προέδρους της Κύπρου. Μιλούσε σε σεμινάρια και εκδηλώσεις. Με τη γενέτειρά του Μόρφου, στην καρδιά, και με τις σοφές παραινέσεις του μακαριστού πατέρα του, Κωνσταντίνου Γιαλλουρίδη, πολεμιστή της Πίνδου, αγωνιστή της ΕΟΚΑ, ανένδοτου Ενωτικού, εκλεκτού φιλόλογου, ο Χρ. Γιαλλουρίδης είχε ένα ξεκάθαρο πατριωτικό, ελληνικό υπόβαθρο, πάνω στο οποίο στηρίχτηκε για να οικοδομήσει τη φήμη και την αξία του ως ενός εκ των σημαντικότερων διεθνολόγων του Ελληνισμού.

Οξύνους, άνθρωπος έξω καρδιά και με απίστευτο χιούμορ, διορατικός και άριστος γνώστης και αναλυτής της γεωπολιτικής και των διεθνών σχέσεων, ο Χρ. Γιαλλουρίδης σε πολλές αναλύσεις του προειδοποιούσε για τους εκ Τουρκίας κινδύνους, για τον Ελληνισμό. Στο τελευταίο άρθρο του (1.1.2023), στη «Σημερινή», με τίτλο: «Η ελληνική Πολιτεία στον διαμορφούμενο νέο κόσμο», έγραφε και τα εξής:

«Το μήνυμα που εν προκειμένω αναδεικνύεται για ιστορικά έθνη, τα οποία συμμετέχουν στο διεθνές σύστημα ως περιορισμένης δύναμης κρατικές οντότητες, όπως η Ελλάδα και που είναι αποφασισμένα να επιβιώσουν, αλλά και να διαδραματίσουν ρόλο στον εν εξελίξει διαμορφούμενο κόσμο, παραπέμπει στην αναγκαιότητα ανάπτυξης όλων εκείνων των εσωτερικών, ιστορικών, πολιτιστικών και εν γένει δυνάμεων εμπέδωσης συνθηκών ευρύτερης εσωτερικής συνοχής, με ταυτόχρονη συνομολόγηση συμμαχιών με άλλα έθνη κράτη στο πλαίσιο ταύτισης συμφερόντων που να παραπέμπουν στο αρχαιοελληνικό ‘‘μόνοι και μετά πολλών’’, στέλνοντας διεθνώς το μήνυμα πως στο αυριανό διεθνοπολιτικό τοπίο διεκδικείται αυτοδικαίως η συμμετοχή στη διαμόρφωση του επερχόμενου νέου τοπίου, προβάλλοντας συνθήκες ισχυρής αντίστασης στις απόπειρες παρεμβατικής διείσδυσης του διεθνούς κατά ταύτα παράγοντα».

Σε ανάλυσή του στη γνωστή ιστοσελίδα Huffington Post, έγραψε: «Η Άγκυρα αντιμετώπισε εξ αρχής τον Ελληνισμό ως ενιαίο χώρο, θεωρώντας πως η Κύπρος είναι συνέχεια του ελληνικού κράτους στο πλαίσιο της διεκδικούμενης από τον κυπριακό αποικιοκρατούμενο λαό αυτοδιάθεσης - ένωσης. Στο πλαίσιο αυτό η στρατηγική της συνίστατο στο να διεμβολίσει το μέτωπο Ελλάδος - Κύπρου, αποκόπτοντας την Αθήνα από την Λευκωσία...». Και ξανά: «Η στρατηγική προσέγγιση του τουρκικού παράγοντα, επίμονα και διαρκώς, ήταν η συρρίκνωση του Ελληνισμού ως κρατικών οντοτήτων Ελλάδος και Κύπρου και η μετατροπή τους σε ελεγχόμενες από την Τουρκία εν είδει ‘φινλανδοποίησης’ ζώνες».

Σε συνέντευξη που είχε παραχωρήσει στην HuffPost (2021), με τίτλο «Ψηφίσματα χωρίς κυρώσεις δεν πρόκειται να συνετίσουν την Τουρκία», υπογράμμιζε: «Η Τουρκία αντιμετωπίζεται μόνο δια της ισχύος και της πρόκλησης κόστους, μόνο έτσι θα μαζέψει την επιθετική και αναθεωρητική πολιτική της στην περιοχή». Ρεαλιστής, ο Χρ. Γιαλλουρίδης, έλεγε: «Μην ξεχνάτε ότι η γεωπολιτική θέση της Τουρκίας είναι εξαιρετικά κρίσιμη, όχι μόνο γιατί είναι δίπλα στη Ρωσία, αλλά γιατί ελέγχει και τα Στενά». Αναφερόμενος στον ρωσικό παράγοντα σχολίαζε: «Οι Ρώσοι μπορεί να μας αγαπούν, αλλά στο τέλος παντρεύονται τους Τούρκους. Άλλωστε στην πολιτική και ιδίως στη διεθνή πολιτική, είναι άλλο πράγμα η αγάπη και άλλο η πολιτική πράξη».

Σκληρός και ανένδοτος πολέμιος του τερατουργήματος Ανάν, υπογράμμιζε: «Εάν το είχαμε υπογράψει, σήμερα η Κύπρος θα είχε ήδη τουρκοποιηθεί». «Το Κυπριακό κράτος δεν πρέπει να χαθεί», έλεγε, «εάν γίνει αυτό, χάνουμε το όποιο πλεονέκτημα, χάνουμε το παιχνίδι». Και η επωδός του: Η Ελλάδα οφείλει να αναπτύξει αποτρεπτική ισχύ έναντι της Τουρκίας με παράλληλη θωράκιση της Κύπρου και αξιοποίηση της «πολιτισμικής μας ισχύος». Ποιος τον ακούει; Οι τρεις βασικοί υποψήφιοι για την προεδρία της Δημοκρατίας -Αβ. Νεοφύτου, Ν. Χριστοδουλίδης, Α. Μαυρογιάννης- βάλθηκαν εργολαβικά να κατεδαφίσουν την Κυπριακή Δημοκρατία και, διά της τουρκοδιζωνικής, να την παραδώσουν αύτανδρη σε μια νέα τουρκοκρατία. Εκείνο το βροντερό ΟΧΙ του 2004, έπεσεν άπνουν υπό τις τουρκοδιζωνικές ιαχές τους…