Το «τίμημα» της υπόσκαψης του Κράτους Δικαίου
Το μέγιστο των πληγμάτων στην έννοια του Κράτους Δικαίου ήταν η σε βάρος της Κυπριακής Δημοκρατίας τουρκική στρατιωτική εισβολή και η κατοχή έκτοτε που συνδυάστηκε μεθοδευμένα και πρόσθετα με τον παράνομο εποικισμό και τη δημογραφική αλλοίωση του κοινωνικού και φυσικού χαρακτήρα της Κύπρου. Προφανέστατα τα δύσκολα για τον τόπο άρχιζαν από τη συνομολόγηση των άδικων προβλέψεων των συμφωνιών Ζυρίχης και Λονδίνου και τις έκτοτε μεθοδεύσεις της Τουρκίας με την Τουρκανταρσία του 1963-64. Προφανώς τα πλήγματα στην οικονομία από εξωγενείς παράγοντες και εσωτερικές καταστάσεις δεν επέτρεψαν λειτουργία του κράτους υποταγμένη απόλυτα στην έννοια της υπεροχής του Νόμου έναντι πάντων, ενώ παράλληλα συνετέλεσαν από τα λάθη πολιτικής στην πιο έντονη διάρρηξη του οικογενειακού ιστού.
Πρόσθετα η πελατειακή σχέση και το ρουσφέτι που ανέχθηκαν και διαμόρφωσαν οι κομματικοί μηχανισμοί και γενικότερα η όλη πολιτική αντίληψη από την εγκαθίδρυση του Κράτους για να διατηρούν ή να αυξάνουν τα εκλογικά ποσοστά τους, διαμόρφωσαν με το πέρασμα του χρόνου μια νοοτροπία από κάποιους αρχικά ελάχιστους αξιωματούχους που φρόντισαν να «αξιοποιήσουν» την ιδιότητά τους ως αξιωματούχων ή ανώτατων λειτουργών του Κράτους, για προσωπικό, ίδιο, όφελος. Σ’ αυτό ενίοτε ευθύνη έχει και ο απλός πολίτης μέσω της κομματικής ταυτότητας και της αμφίδρομης εξάρτησης. Μια κατάσταση, που τα τελευταία χρόνια απέκτησε ευρύτατη εξάπλωση και σιωπηρή αποδοχή.
Ήταν η χείριστη των μορφών εκπλήρωσης του καθήκοντος σεβασμού προς την Πατρίδα και το Κράτος Δικαίου, που μπορούσε κάποιος να προσφέρει ή να ανεχθεί, αντί της εκπλήρωσης των νομίμων καθηκόντων του και της τήρησης της νομιμότητας.
Το θέμα είναι ότι δεν υπήρξε, για τους ίδιους λόγους διαπλοκής, παρά σε ελάχιστες περιπτώσεις, η κατάλληλη τιμωρία. Αντί η πολιτική εξουσία, κρατική ή κομματική, να αποτελεί το παράδειγμα τήρησης της νομιμότητας, έγινε στην ουσία διά των σφαλμάτων της και της διαφθοράς, η αφορμή να καθίσταται πεποίθηση πολλών ότι οι πολίτες πρέπει να ακολουθούν συστηματικά και μόνο την τεθλασμένη οδό!
Μια κοινωνία που εν πολλοίς θυμίζει ένα συνονθύλευμα πολιτών, οι οποίοι αδιαφορούν για το μέλλον του τόπου και σιωπούν, αντί να διεκδικούν αποφασιστικά και συνεχώς να ζουν σε ένα κράτος ισότητας και ευνομίας. Άλλως θα βρεθούμε ενώπιον νέων καταστρεπτικών συνεπειών είτε γιατί η Τουρκία μάς παγιδεύει με την προώθηση εκατοντάδων παράνομων αλλοδαπών είτε με τη διασύνδεση κάποιων με άλλες παράνομες επιδιώξεις ή ακόμα και ενδεχόμενο ορατών ή αόρατων εκβιασμών.
Εν ολίγοις έχουμε ως κοινωνία αλλοτριωθεί σε σχέση με τις έννοιες της φιλοπατρίας και φιλάλληλες σε τέτοιο βαθμό, που δεν αρκούν οι απλές εξαγγελίες για πάταξη της διαφθοράς και για πραγμάτωση ενός Κράτους αξιοσέβαστου έναντι πάντων. Χρειάζονται άμεσα βαθιές τομές, πριν είναι πολύ αργά. Τομές όμως που προϋποθέτουν διαδρομή ατόμων και κομμάτων, χωρίς συμμετοχή στην όποια διαπλοκή.
