Η φωτιά δίπλα μας…
Η Γάζα και το Ισραήλ έχουν μετατραπεί σε κόλαση. Και οι επιπτώσεις, οι δραματικές επιπτώσεις, είναι ορατές. Και όλα αυτά συμβαίνουν στη γειτονιά μας. Η φωτιά είναι δίπλα μας. Και καμιά θάλασσα δεν μπορεί να την σβήσει, εάν επεκταθεί με διάφορους τρόπους στο δικό μας σπίτι. Το ερώτημα είναι, τι πράττουμε και πώς;
Τελικώς, οι διεθνείς εξελίξεις θέτουν το Κυπριακό στη σκιά άλλων πολεμικών συγκρούσεων, όπως αυτές στη Γάζα, στο Ισραήλ και στην ευρύτερη περιοχή, μεταξύ των οποίων περιλαμβάνεται και η δική μας πατρίδα. Κάτω, λοιπόν, από τη σκόνη των βομβαρδισμών γίνονται κινήσεις στο Κυπριακό και αναμένονται εξελίξεις στον διορισμό απεσταλμένου του ΓΓ του ΟΗΕ. Καλώς να ορίσει, θα μπορούσε να ισχυριστεί κάποιος. Όμως, πώς θα υπάρξει παραγωγική διαμεσολάβηση, όταν η τουρκική πλευρά επιμένει σε δύο κράτη; Πού θα πάμε; Σε νέο αδιέξοδο ή στην υιοθέτηση νέων τουρκικών θέσεων στη λογική του τετραγωνισμού του κύκλου, που θα ενταφιάζει ακόμη και αυτήν την ομοσπονδία με το ορθό περιεχόμενο;
Αυτή είναι η μια όψη του νομίσματος. Υπάρχει και η άλλη. Και αφορά στα προβλήματα που είναι πιθανό να αντιμετωπίσουμε λόγω πολέμου, όπως είναι το νέο κύμα προσφύγων από τη Γάζα. Ήδη, η Ελλάδα ανησυχεί από το δρομολόγιο Γάζα, Αίγυπτος, Τουρκία, Ελλάδα. Όταν η Αθήνα ανησυχεί, εμείς τι θα πρέπει να κάνουμε, όταν νέα κύματα προσφύγων θα μπορούν να φθάνουν είτε απευθείας από τη Γάζα είτε από την Αίγυπτο; Ακόμη δε και αν φτάσουν στην Τουρκία, πιο εύκολο είναι να τους στείλει η Άγκυρα σε μας, μέσω κατεχομένων, αντί στον Έβρο και στα νησιά. Εκτός και αν ο Ερντογάν ο «μεγαλοπρεπής», και ενίοτε «ανθρωπιστής», μας κατανείμει ισομερώς το πρόβλημα, από το οποίο θα γεννηθούν νέα κοινωνικά, οικονομικά ζητήματα, καθώς και ασφάλειας. Διότι, είτε το θέλουμε είτε όχι, η Χαμάς έχει κηρύξει Ιερό Πόλεμο και εμείς ανήκουμε γι’ αυτούς στον «κόσμο του κακού και του πολέμου» και όχι στον «κόσμο του Ισλάμ και της ειρήνης».
Οι Ισραηλινοί κατελήφθησαν εξαπίνης. Και ενώ ήταν παράδειγμα στα θέματα ασφάλειας προς μίμηση, έχουν γίνει παράδειγμα προς αποφυγήν. Η φωτιά, λοιπόν, είναι δίπλα μας. Και είναι ορατή. Δεν υπάρχει καμιά δικαιολογία να της επιτρέψουμε να μας πιάσει στον ύπνο.
