Ο σερίφης και ο σουλτάνος…
Η παγκόσμια κοινότητα ζει σε καθεστώς αβεβαιότητας και τρόμου. Ο πόλεμος στην Ουκρανία και τώρα αυτός στη Γάζα σηματοδοτούν το τέλος της μεταψυχροπολεμικής εποχής. Και τη μετακίνηση των τεκτονικών πλακών προς ένα πολυπολικό σύστημα, το οποίο ο άλλοτε πανίσχυρος σερίφης της «Pax Americana» αδυνατεί να ελέγξει.
Τόσο η Κύπρος όσο και η Ελλάδα βρίσκονται, από γεωπολιτικής άποψης, στο κέντρο του κυκλώνα. Όσο και αν δεν θέλουμε να το βλέπουμε. Οι εξελίξεις είναι μιαν ανάσα από εμάς. Και ο Ερντογάν ξεσαλώνει. Εξακολουθεί να κρατά όλα τα σχοινιά. Και στο ΝΑΤΟ, με την άρση του βέτο για την ένταξη της Σουηδίας, και με το Ισλάμ, αποκαλώντας μάλιστα την τρομοκρατική Χαμάς ως επαναστατική απελευθερωτική οργάνωση, που έχει την ευλογία του Αλλάχ. Και οι ηγεσίες μας έχουν ακόμη την ψευδαίσθηση ότι μπορεί να κατευνάσουν το θηρίο. Όσο, δε, για τον ΓΓ του ΟΗΕ, στον οποίο πολλά επενδύουμε, χάνει όλο και πιο πολύ τον διεθνή του ρόλο και την αξιοπιστία του. Η χαριστική βολή δόθηκε από το Ισραήλ, που ζητά την παραίτησή του.
Το διεθνές σύστημα βρίσκεται σε πορεία συγκρουσιακή και τα Ην. Έθνη είναι τόσο αδρανή, που παραπέμπουν στην αποτυχία της Κοινωνίας των Εθνών, όπως αυτή καταγράφηκε ιστορικά πριν από το ξέσπασμα του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Το ίδιο συμβαίνει και με την ΕΕ, ενώ η Ρωσία με το Ιράν και την Τουρκία ώς την Κίνα οικοδομούν τον δικό τους άξονα συμφερόντων επί του εδάφους, ως αντιστάθμισμα της κυριαρχίας των ΗΠΑ στη θάλασσα. Και οι απειλές είναι παντού πλέον και πουθενά, καθότι η Λερναία Ύδρα της τρομοκρατίας καραδοκεί. Κάθε κίνηση στη Γάζα την ξυπνά στην Ευρώπη και αλλού και ταράζει συθέμελα την παγκόσμια οικονομία.
Είναι καλύτερα να βλέπουμε καθαρά τη ζοφερή πραγματικότητα, αντί να στρουθοκαμηλίζουμε. Είμαστε μεν μικρό κράτος, αλλά έχουμε μια δυσανάλογη με το μέγεθός μας γεωπολιτική σημασία, την οποία οφείλουμε, μαζί με την Ελλάδα, να επαναξιολογήσουμε επί τη βάσει των νέων δεδομένων για να μη μας πλακώσουν οι εξελίξεις. Για να δούμε πώς θα επιβιώσουμε. Πώς θα αντιμετωπίσουμε υφιστάμενες και εν δυνάμει απειλές. Και δη την τουρκική. Είναι, δε, άξιον απορίας με την αναρχία που επικρατεί πώς θα γίνει η όποια διαχείριση της παραφροσύνης του Σουλτάνου, όταν δεν μπορεί να το πράξει επιτυχώς ακόμη και αυτός ο σερίφης του παγκόσμιου συστήματος…
