Η ιστορία του Σιωνισμού ξεκινά το 1897
Η ιδέα του Κράτους του Ισραήλ γεννήθηκε το 1897 από τον Θεοντόρ Χερτζλ (σήμερα θεωρείται ο πνευματικός πατέρας του Σιωνισμού), ο οποίος έγραψε το βιβλίο «Το Εβραϊκό Κράτος» και οργάνωσε μεγάλο σιωνιστικό συνέδριο στη Βασίλεια με εκπροσώπους από την κοσμική και τη θρησκευτική κοινότητα των Εβραίων. Οι Ραβίνοι ήταν ενάντια σε κάτι τέτοιο, όμως στο όραμα του Χερτζλ ο διαχωρισμός μεταξύ κράτους και θρησκείας ήταν ζωτικής σημασίας.
Ανάμεσα στις υποψήφιες χώρες για τη δημιουργία κράτους για τους Εβραίους ήταν, εκτός από την περιοχή της Παλαιστίνης, που τότε ήταν κάτω από την Οθωμανική Αυτοκρατορία, η Αργεντινή και η Ουγκάντα. Η εντύπωση ή μάλλον το ψέμα ότι η Παλαιστίνη αποτελούσε «γη χωρίς ανθρώπους» και χωρίς ανάπτυξη, καλλιεργούνταν για να δικαιολογήσει τις σιωνιστικές βλέψεις.
Η μετακίνηση εβραϊκών πληθυσμών ξεκίνησε στις αρχές του 20ού αιώνα. Οι Εβραίοι αγόραζαν γη και ασχολούνταν κυρίως με το εμπόριο. Επίσης άρχισαν να δημιουργούνται τα κιμπούτς, ιδιόμορφες κοινότητες με σοσιαλιστικά και αμεσοδημοκρατικά στοιχεία, που οικονομικά βασίζονταν κυρίως στη γεωργία. Οι ομάδες Εβραίων που έφτασαν είχαν ξεκάθαρο στόχο να δημιουργήσουν κάποτε το δικό τους κράτος και φρόντιζαν αυτό να γίνεται εμφανές στους Άραβες.
Οι Άγγλοι συνεισέφεραν στη διάκριση τύπου Απαρτχάιντ δημιουργώντας δύο κατηγορίες πολιτών, τους Άραβες και τους Εβραίους. Αυτό εξυπηρετούσε στην παράταση της παραμονής των Βρετανών στην περιοχή, αφού θα έκαναν επιδιαιτησία σε τυχόν διαταραχές που θα προέκυπταν. Ό,τι έκαναν σε άλλες αποικίες τους, όπως στην Ινδία και στην Κύπρο (το γνωστό «διαίρει και βασίλευε). Όλα τα πιο πάνω συνέβαλαν στην καλλιέργεια εχθρότητας μεταξύ Αράβων και Εβραίων και έτσι ξεκίνησαν βίαιες διαμάχες, που διαρκούν μέχρι σήμερα, οι οποίες έχουν μετεξελιχθεί σε πόλεμο.
Το 1919 στην υπό αγγλική διοίκηση Παλαιστίνη ζούσαν 700.000 Άραβες και περίπου 70.000 Εβραίοι. Μετά τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο μεγάλος αριθμός εβραϊκών πληθυσμών αναχώρησαν από την Ευρώπη με πλοία και κατεύθυνση προς τη Βρετανία, τις ΗΠΑ και άλλες χώρες. Οι ΗΠΑ και η Βρετανία δεν δέχτηκαν τα γεμάτα με Εβραίους επιζώντες του Ολοκαυτώματος πλοία. Τους έκλεισαν τις πόρτες, έτσι ώστε να τους εξωθήσουν προς την Παλαιστίνη. Οι Βρετανοί όμως της Παλαιστίνης έκαναν το ίδιο και έτσι 50.000 Εβραίοι βρέθηκαν στην Κύπρο μεταξύ 1946-47.
Το 1947 χρειάστηκε να γίνει πολύ “lobbying” για να επιτευχθεί η πλειοψηφία 2/3 στα Ηνωμένα Έθνη και να ψηφιστεί η δημιουργία ενός Ισραηλινού Κράτους και ενός Παλαιστινιακού (λύση δύο κρατών). Οι Βρετανοί απείχαν, παρόλο που είχαν πριν υποσχεθεί στους Σιωνιστές ότι θα τους βοηθούσαν να δημιουργήσουν το κράτος τους (Διακήρυξη Μπάλφουρ, 1917 από Υπουργό Εξωτερικών Βρετανίας προς Λόρδο Ρόθτσιλτ, αποτελεί βρετανική δέσμευση για την εγκαθίδρυση εθνικής εβραϊκής εστίας στην Παλαιστίνη).
Μεγάλο ποσοστό Εβραίων σήμερα, κυρίως υπερορθόδοξων, απορρίπτουν τον Σιωνισμό ως βλασφημία. Αντιτάσσονται στην ύπαρξη Ισραηλινού Κράτους γιατί πιστεύουν πως ο Θεός τούς τιμώρησε σε εξορία μέχρι τον ερχομό του Μεσσία…
*ΑΛΕΞΗΣ ΜΑΚΡΙΔΗΣ
