Νοέμβριος 2002: Η εμφάνιση της λύσης Κόφι Ανάν

Η απλή εμφάνιση του Σχεδίου λύσης τότε, τον Νοέμβριο του 2002, ήταν η αφορμή για τον κυρίαρχο λαό, υπεύθυνα και αγωνιστικά, να προχωρήσει χωρίς οργανωτική βάση, με κύριο οδηγό το περί δικαίου συναίσθημά του, σε συνδυασμό με την ιστορική μνήμη θυσιών και αγώνων που προηγήθηκαν και που συνετέλεσαν στο να ορθώσει το δημοκρατικό ανάστημά του.

Ο λαός, υπερβαίνοντας τις απόψεις των κομμάτων, ανέδειξε τη δύναμή του και επιβεβαίωσε ότι η αξίωση και η διεκδίκησή του, έναντι του εισβολέα κατακτητή, ήταν και παρέμενε ως προϋπόθεση, η λειτουργική και βιώσιμη λύση του Κυπριακού κατά τις αρχές και τις αξίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Τα σχέδια κάποιων εδώ και στο εξωτερικό, για ταυτόχρονη τότε διευθέτηση τριών ξεχωριστών ζητημάτων (ένταξη Κύπρου στην Ε.Ε., ημερομηνία Τουρκίας για την προώθηση ή ολοκλήρωση της πορείας της προς την Ευρώπη και λύση του Κυπριακού) ως μοναδική δήθεν «ευκαιρία» για να «κλείσει» το κυπριακό πρόβλημα, δεν πέτυχαν. Ο λαός διέγνωσε ορθά ότι μια τέτοια λύση θα ήταν καταστροφική!

Διεφάνη σαφώς ότι υπήρξε μια μεθοδευμένη και συστηματική κίνηση των ξένων διαμεσολαβητών με στόχο αντίθετο προς τα συμφέροντα των νόμιμων πολιτών της Κύπρου, η οποία είχε τη σαφή συμμετοχή «δικών» μας ανθρώπων, ακόμη και μερικών που χειρίζονταν το θέμα λύσης του Κυπριακού διεθνούς προβλήματος. Στόχος να «τελειώνουμε», με το να δεχθούμε μια λύση μη λειτουργική, με παρεκκλίσεις από το κεκτημένο και τα ανθρώπινα δικαιώματα και με διαφαινόμενη βέβαιη την προοπτική για τουρκοποίηση.

Οι δηλώσεις όπως μη διενεργηθούν εκλογές το 2003 και η συστηματική, ραδιοφωνική, τηλεοπτική και διαπροσωπική προσπάθεια ωραιοποίησης του σχεδίου, όπως και η κινδυνολογία ότι η de facto κατάσταση με την ένταξή μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, χωρίς λύση θα καταστεί de jure, αποτελούσαν ένα από τα πολλά σφάλματα, με τα οποία η διαχρονική υποχωρητικότητά μας διευκόλυνε την Τουρκία ή ενθάρρυνε τους ξένους διαμεσολαβητές. Αποτελούσαν «παράδοση» αμαχητί, στο πλαίσιο μάλιστα των επιθυμιών της Τουρκίας. Όλα αυτά, μετά τη συνεχιζόμενη τραγωδία λόγω τής, από το 1974, βάρβαρης εισβολής και των αποτελεσμάτων της. Όμως προέβλεψαν ορθά. Απλώς παρουσίασαν ωραιοποιημένο στον λαό το Σχέδιο Ανάν και δεν έλαβαν υπόψη τη λαϊκή δύναμη και το βάθος τού προβληματισμού για τη μοίρα του τόπου. Προφανώς απέτυχαν να κατανοήσουν τα αποθέματα αυτοπεποίθησης και πίστης στο δίκαιο, που προεξόφλησαν το ΟΧΙ στο δημοψήφισμα. Η φιλοπατρία και η Ιστορία καθοδήγησαν τον λαό.

Όμως, εκείνος ο ενθουσιασμός, η αγωνιστική διάθεση και υπερήφανη αντίδραση, αντί να γιγαντωθούν μετά την ένταξή μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση το 2004, εγκαταλείφθηκαν αδικαιολόγητα. Ο καναπές σε αντιδιαστολή αντικατοχικού αγώνα. Είναι και πάλι η ώρα του κυρίαρχου λαού, που δεν μπορεί να αγνοήσει το Διεθνές Δίκαιο, τη συνταγματική τάξη, την ανάγκη διασφάλισης του απόλυτου σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της υπεροχής του κοινοτικού κεκτημένου με εφαρμογή του σ’ όλη την επικράτεια. Παρά την αδράνειά μας, δεν μπορεί να επιβάλει ο οποιοσδήποτε στον λαό, σχέδιο λύσης απλώς για να ικανοποιηθεί η τουρκική βουλιμία. Ο λαός οφείλει να καταστεί και πάλι ο κυρίαρχος της τύχης και των δικαιωμάτων του. Πρέπει να αναδείξει τη δύναμή του, ως ο ρυθμιστής του μέλλοντός του.

*Δικηγόρος – πρώην Βουλευτής