Ερντογάν ο «μεγαλοπρεπής»…

Ο πόλεμος στη Γάζα εξελίσσεται σε πραγματικό μακελειό. Κανείς δεν γνωρίζει πότε θα τελειώσει και πώς θα είναι ο νέος χάρτης, για τον οποίο γίνεται πολύς λόγος. Και ο Ερντoγάν ο «μεγαλοπρεπής» επιμένει να εμφανίζεται «ειρηνοποιός», προσδοκώντας να οικοδομήσει πάνω στη δική μας πλάτη και στα ερείπια των Παλαιστινίων τη νέα Οθωμανική Αυτοκρατορία.

Τα είπε χύμα τις προηγούμενες μέρες ο Τούρκος Πρόεδρος. Χωρίς περιστροφές και με ωμή γλώσσα κατήγγειλε το Ισραήλ για εγκλήματα πολέμου, για εισβολή και κατοχή. Και ούτε η Αθήνα, ούτε η Λευκωσία είπαν λέξη. Έτσι, για την τιμή των όπλων. Αρνούνται πεισματικά να του πουν ότι στην Κύπρο υπάρχει κατοχή. Και ότι είναι ο τελευταίος που δικαιούται να παραδίδει μαθήματα πολιτισμού, ειρήνης και ηθικής. Πονηρά δε σκεπτόμενος ο Ερσίν Τατάρ συνδέει τη λύση των δύο κρατών στην Παλαιστίνη με το Κυπριακό. Για να κερδίσει τις εντυπώσεις εσωτερικά και διεθνώς. Και δη στον μουσουλμανικό κόσμο. Αλλά και στον Δυτικό. Και πάλι από πλευράς μας σιωπή! Γιατί, άραγε; Θα χαλάσει το καλό κλίμα; Ήδη οι Τούρκοι έχουν θέσει το πρώτο βέτο στην επιλογή απεσταλμένου. Είναι σαφές το μήνυμα: Εάν θα διοριστεί απεσταλμένος από τον ΟΗΕ, θα είναι του χεριού τους. Για να θέσουν χωρίς άγχος τα δύο κράτη στο τραπέζι. Αλλιώς, λύση γιοκ.

Ούτε ο Ερντογάν μπορεί να υποτιμηθεί, ούτε οι εξελίξεις του πολέμου στη Γάζα. Διότι, δεν είναι μόνο το πεδίο της μάχης, είναι και ό,τι μπορεί να προκύψει. Όπως η διάχυση της ανθρωπιστικής κρίσης μέσα από κύματα προσφύγων και μη. Επειδή, μάλιστα, βρισκόμαστε μιαν ανάσα από την εμπόλεμη ζώνη, θα πλημμυρίσουμε πρώτοι. Και δεν αντέχουμε άλλο. Ήδη, πνιγόμαστε απ’ όσους επί σκοπώ μάς στέλνει η Τουρκία μέσω κατεχομένων στην πρακτική ενός νέου οιονεί εποικισμού. Γιατί να μη συνεχίσει; Ποιος και τι τον εμποδίζει; Είναι αδίστακτος. Και, ως εκ τούτου, δεν θα σταματήσει μπροστά στις τραγωδίες και στον ανθρώπινο πόνο. Το αντίθετο συμβαίνει. Τα εργαλειοποιεί. Είναι προσηλωμένος στο αυτοκρατορικό του όραμα, του οποίου τμήμα αποτελούν και η Κύπρος και η Παλαιστίνη. Και οι ημέτεροι έχουν ακόμη την ψευδαίσθηση ότι μπορούν να συνεννοηθούν μαζί του. Πώς; Στη λογική του αφέντη και του ραγιά;