Στη Γάζα δοκιμάζεται ο Ανθρώπινος Πολιτισμός

Τα σκληρά παθήματα του 20ού αιώνα, ποσώς δεν έγιναν μαθήματα. Η απηνής επικυριαρχία της βίας, οι δολοφονίες χιλιάδων αμάχων σ’ έναν φαύλο κύκλο αντεκδικήσεων και αντιποίνων, έχει αναχθεί σε ρουτίνα. Και η ανθρωπότητα, οι υπερεθνικοί θεσμοί που δημιουργήθηκαν μέσα στις στάχτες του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, όπως ο ΟΗΕ και η ΕΕ, πέραν των εκκλήσεων και των επαναλαμβανόμενων ανέξοδων διακηρύξεων, μοιάζουν ανήμποροι και τελικά εξοικειωμένοι, αν όχι συμφιλιωμένοι, με τη λογική των πολεμικών συρράξεων και της κατίσχυσης των όπλων αντί της συνδιαλλαγής, του διαλόγου, της εφαρμογής του Διεθνούς Δικαίου και της ειρηνικής επίλυσης διαφορών.

Η ευρισκόμενη σε εξέλιξη αιματηρή κρίση στη Μέση Ανατολή αποτελεί το πιο χαρακτηριστικό δείγμα της παραφροσύνης, του απύθμενου μίσους και της ανικανότητας της διεθνούς κοινότητας να παρέμβει για τον τερματισμό της αιματοχυσίας. Καμιά αμφιβολία για τις ασήκωτες εγκληματικές ευθύνες της Χαμάς για την πυροδότηση της κρίσης. Το δολοφονικό πογκρόμ της 7ης Οκτωβρίου άνοιξε τις πύλες της κολάσεως. Και της δικαιολογημένης αντίδρασης του Ισραήλ, όσο κι αν το τελευταίο βαρύνεται με ευθύνες για την επί μακρόν άλυτη δίκαιη παλαιστινιακή υπόθεση. Με την υπονόμευση της συμφωνίας του Όσλο, με τον εποικισμό παλαιστινιακών εδαφών και τις συνεχείς δολοφονίες Παλαιστινίων.

Οι συνεχείς και αδιάκριτοι βομβαρδισμοί στη Γάζα, ακόμα και στη Δυτική Όχθη, ο αποκλεισμός της Γάζας σε τρόφιμα, φάρμακα και καύσιμα, στο όνομα εξουδετέρωσης της Χαμάς, συνιστά παραβίαση των κανόνων του διεθνούς δικαίου του πολέμου. Αυτό που βρίσκεται σε εξέλιξη στη Γάζα δεν είναι πόλεμος. Είναι μια επιχείρηση γενοκτονίας ενός λαού που προκαλεί αποτροπιασμό και αποστροφή για κάθε πολιτισμένο άνθρωπο. Ίδια και χειρότερη συμπεριφορά από την κτηνώδη και αδιάκριτη βία που επέδειξε η Χαμάς στις 7 Οκτωβρίου.

Ένα συντεταγμένο κράτος δεν μπορεί να καταδικάζει έναν ολόκληρο λαό, ακόμα και τους αμάχους, στο όνομα καταπολέμησης μιας τρομοκρατικής οργάνωσης που δεν εκπροσωπεί τον παλαιστινιακό λαό. Όπως και η χερσαία επιχείρηση εντός της Γάζας, που αναπόφευκτα στρέφεται εναντίον «δικαίων και αδίκων» και έχει ως πρώτιστα θύματα τους αμάχους. Προκαλώντας αισθήματα τυφλής εκδίκησης στους ανά τον κόσμο Άραβες και Μουσουλμάνους, με κίνδυνο διάχυσης τρομοκρατικών επιθέσεων που ήδη έχουν αρχίσει. Και με περαιτέρω κίνδυνο την εκδήλωση νέων προσφυγικών κυμάτων που θα κατακλύσουν κυρίως την Ευρώπη, η οποία ήδη αντιμετωπίζει προβλήματα από τα μεταναστευτικά ρεύματα. Και ακόμα με πιθανά νέα πλήγματα στην παγκόσμια οικονομία από την αύξηση των τιμών ενέργειας.

Δυστυχώς, οι Η.Π.Α, που θα μπορούσαν να ενεργήσουν για επίδειξη αυτοσυγκράτησης από πλευράς Ισραήλ, έχουν ενθαρρύνει την κλιμάκωση της βίας, όσο κι αν ο Πρόεδρος Μπάιντεν δειλά-δειλά συμβούλεψε τον Νετανιάχου «να μη διαπράξει τα σφάλματα που διέπραξαν οι ΗΠΑ μετά την 11η Σεπτεμβρίου» και «να μην επικυριαρχήσει η οργή».

Ο ΟΗΕ, παρά τις συνεχείς ορθές παρεμβάσεις του Αντόνιο Γκουτέρες, επιβεβαιώνει την κρίση αποτελεσματικότητας που διέρχεται τις τελευταίες δεκαετίες, παρακολουθώντας ανήμπορος το λουτρό αίματος στη Μέση Ανατολή.

Η δε ΕΕ, της οποίας το ανώτατο θεσμικό όργανο, το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, συνήλθε δέκα ολόκληρες ημέρες (!) μετά την εκδήλωση της κρίσης, για μιαν ακόμα φορά αποδεικνύεται κατώτερη των περιστάσεων, χωρίς κοινή εξωτερική πολιτική. Ενώ θα μπορούσε και θα έπρεπε να λειτουργήσει ως έντιμος διαμεσολαβητής.

Η στάση των χωρών - μελών της ΕΕ στην ψηφοφορία στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ, στο ψήφισμα με το οποίο εζητείτο η κατάπαυση του πυρός για να αποφευχθεί η ανθρωπιστική κρίση, καταδεικνύει μια βαθιά κρίση και διχασμό στην ευρωπαϊκή οικογένεια. Η δε ποντιοπιλατική στάση της Κυπριακής Δημοκρατίας εγγράφεται ως απαράδεκτη και αδικαιολόγητη για μια χώρα, θύμα παραβίασης των κανόνων του Διεθνούς Δικαίου.

Τέλος, η παρανομούσα και εγκληματούσα Τουρκία σε ολόκληρη την περιοχή, «χωρίς περίσκεψη και χωρίς αιδώ» μιλά για εγκλήματα πολέμου. Ένοχη για γενοκτονίες και για εθνοκαθάρσεις παρουσιάζεται ως κήνσορας, τιμητής και δήθεν μεσολαβητής.

Στη Γάζα δοκιμάζεται ο ανθρώπινος πολιτισμός και οι αντοχές της διεθνούς κοινότητας στη βία και την αυθαιρεσία. Θα υπάρξει ανάληψη ευθυνών και δράσης έστω και την υστάτη;

*Πρώην Πρόεδρος της Βουλής των Αντιπροσώπων