Ανθρώπινες αξίες και δεξιότητες

Κάθε μέρα είναι ένα θείο δώρο. Και σίγουρα δεν είναι ίδια ούτε με τη χθεσινή ούτε και με την επόμενη, και έτσι πρέπει να την αντιμετωπίζουμε. Όταν ξυπνάμε το πρωί να κοιτάμε τον ουρανό, να λέμε καλημέρα και να δοξάζουμε τον Ύψιστο που μας έχει καλά. Να βλέπουμε πάντα αυτό το διαφορετικό με αισιοδοξία και ως μια καινούργια «πρόκληση». Ποτέ δεν πρέπει να κλεινόμαστε μέσα στη μαυρίλα. Να απελευθερώνουμε πρέπει τις υγιείς δυνάμεις μας και να αφήνουμε να φανεί το χαμόγελό μας το ζωηρό. Η λέξη-κλειδί είναι η αποδοχή. Να νιώθω ασφάλεια για ό,τι το μέλλον προβλέπει για μένα. Αυτό δεν σημαίνει μοιρολατρία για τη ζωή. Απλώς σημαίνει πως, ό,τι συνέβη, συνέβη για κάποιο λόγο. Κι αφού συμβαίνει, πρέπει να το δεχθώ και να προσπαθήσω να το αλλάξω.

Η γνώση, η γνώμη, η προσωπική ελευθερία, η φτώχια και η αλαζονεία

Ο κάθε άνθρωπος που διαθέτει κάποιες έμφυτες δεξιότητες, πρέπει να γνωρίζει ότι είναι κηδεμόνας αυτού του ταλέντου του κι όχι ιδιοκτήτης του. Η βάση της γνώσης είναι σίγουρα προσωπική υπόθεση. Ωστόσο, κανένας δεν αξίζει κάτι περισσότερο ή λιγότερο από κάποιον άλλον.

Η γνώμη των άλλων έχει την αξία της, ωστόσο τα πάντα εξαρτώνται από εμάς. Κι εδώ πρέπει να τίθενται σε πρώτη προτεραιότητα οι ιδιαίτερες ικανότητες του καθενός. Προχωρούμε λοιπόν όλοι μαζί πάντοτε ιεραρχώντας κατά τον καλύτερο δυνατόν τρόπο τις προτεραιότητές μας. Η δύναμη που υπάρχει μέσα μας, μας δίνει εφόδια για να αντιμετωπίσουμε όλα όσα μας συμβαίνουν.

Οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν μια μπερδεμένη άποψη για την ελευθερία. Και έχουν την γνώμη πως μπορούν να κάνουν ό,τι θέλουν. Αγνοώντας, τις περισσότερες φορές σκοπίμως, ότι η δική τους ελευθερία δεν πρέπει να δημιουργεί προβλήματα στους άλλους ανθρώπους. Η ελευθερία δεν έχει καμία σχέση με τα υλικά αγαθά. Δεν έχει σχέση με το πόσο πλούσιος είμαι. Ελευθερία σημαίνει πρωτίστως αποδέσμευση από εμμονές και εγωισμούς. Είμαι ελεύθερος και ασφαλής, διότι έχω μια δύναμη μέσα μου ψυχική που μπορεί να αντιμετωπίζει ό,τι συμβαίνει μέσα στη ζωή. Ελευθερία σημαίνει να νιώθω ασφαλής μέσα στην ανασφάλεια που κυριαρχεί στις μέρες μας. Η ιστορία των ανθρώπων είναι γεμάτη με παραδείγματα ελεύθερων/γενναίων ανθρώπων με αστείρευτα αποθέματα ψυχικής δύναμης. Υπάρχουν άνθρωποι που έκαναν σπουδαία πράγματα χωρίς να βλέπουν! Να ζωγραφίζουν χωρίς να έχουν χέρια!

Στον αιώνα της αφθονίας με τους χιλιάδες εύπορους, οι περισσότεροι των οποίων απέκτησαν πλούτο αμύθητο με δόλια μέσα, οι πλείστοι άνθρωποι ζουν κάτω από άθλιες συνθήκες. Χωρίς σπίτι, χωρίς νερό, χωρίς ηλεκτρισμό, χωρίς τα βασικά είδη διατροφής και χωρίς καμιά υγειονομική περίθαλψη. Οι πλούσιες χώρες γίνονται ακόμα πλουσιότερες κλέβοντας την περιουσία των φτωχών χωρών. Και οι «ανεπτυγμένοι λαοί» ειρηνεύονται, χλευάζουν και εκμεταλλεύονται τους λεγόμενους «υπανάπτυκτους».

Η αλαζονεία δεν έχει θέση στις ψυχές των ανθρώπων. Σεμνά και ταπεινά να προχωρούμε στη ζωή βάζοντας τα σωστά όρια στα θέλω μας, προβάλλοντας σθεναρή αντίσταση σε εκείνους που ασταμάτητα προσπαθούν να μας εκτρέψουν από τη σωστή πορεία εμπλέκοντάς μας στα γρανάζια του δικού τους τρόπου σκέψης, που εντάσσεται στη λογική της ισοπέδωσης των αρχών πάνω στις οποίες εδράζεται μια ευνομούμενη και πολιτισμένη κοινωνία. Και εδώ είναι που έρχεται να θέσει τα δικά της ιδιοτελή κριτήρια η διεθνής τάξη πραγμάτων, αυτή που στη γλώσσα των σύγχρονων εξουσιαστών της παγκόσμιας τάξης ονομάζεται παγκοσμιοποίηση.

Η παγκοσμιοποίηση, για την οποία έγινε τόσο μεγάλη κουβέντα τις τελευταίες δεκαετίες, η παγκοσμιοποίηση για την οποία γράφτηκαν τόσα πολλά θετικά, αλλά και ακόμα περισσότερα αρνητικά (κυρίως από τους υποψιασμένους ρομαντικούς και οραματιστές μιας κοινωνίας ανθρώπινης με ίσα δικαιώματα και ευκαιρίες για όλους), φαίνεται πως τώρα άρχισε να δείχνει ξεκάθαρα το αληθινό της πρόσωπο. Η πανδημία του COVID-19 – κορωνοϊού απέδειξε την ευκολία με την οποία μπορούν να μας κλείσουν όποτε το αποφασίσουν στα σπίτια μας, όπως τους ποντικούς μέσα στις ποντικότρυπες!

Όχι, δεν αμφισβητείται η ύπαρξη και η επικινδυνότητα του κορωνοϊού. Αυτό που αμφισβητείται από όσους διαθέτουν κοινή λογική είναι ο τρόπος δημιουργίας του και ο εύκολος τρόπος εξάπλωσής του. Αντί λοιπόν να προσπαθήσουν να τον περιορίσουν στον χώρο δημιουργίας του (καθόλου δύσκολο ασφαλώς), τον άφησαν να εξαπλωθεί παντού στον κόσμο με τις γνωστές συνέπειες. Κι όταν, ύστερα από τρία σχεδόν χρόνια, άνοιξαν τις ποντικότρυπές μας, ανακαλύψαμε πως σε τίποτε δεν ήμασταν ίδιοι! Η αντικοινωνική συμπεριφορά, η εγκληματικότητα και παραβατικότητα, περισσότερο στους νέους μας, δεν πρέπει να είναι ανεξάρτητη των όσων προηγήθηκαν τα χρόνια του κορωνοϊού.

Εν κατακλείδι:

Τα όσα συμβαίνουν τα τελευταία χρόνια στο παγκόσμιο στερέωμα, νομίζω πως δίνουν σε όλους μας το δικαίωμα να σκεφτόμαστε καχύποπτα. Η ζωή μας έχει μετατραπεί σε μια πραγματική κόλαση. Μόνο αν είναι κανείς παρανοϊκός δεν αντιλαμβάνεται αυτήν την τρέλα, η οποία ματώνει την καθημερινότητά μας. Πόλεμοι παντού! Γιατί, άραγε; Θυμίζω πως οι βιομηχανίες παραγωγής όπλων και το εμπόριο ναρκωτικών αποτελούν τις πλέον επικερδείς δραστηριότητες. Μιλάμε για τρισεκατομμύρια…

*Καθηγητής, Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας, από το Μονάγρι Λεμεσού, av.avgoustiνοs@gmail.com