Εκλογές ΔΗΣΥ: Στη «ζυγαριά» οι υποψηφιότητες

Κλειδώνει την ερχόμενη Τρίτη, 21.2.2023, το ψηφοδέλτιο για τις εσωκομματικές προεδρικές εκλογές του ΔΗΣΥ. Όπως όλα δείχνουν, υποψήφιοι θα είναι οι Αβέρωφ Νεοφύτου, Χάρης Γεωργιάδης και Δημήτρης Δημητρίου, που έχουν ήδη ανακοινώσει επίσημα την πρόθεσή τους.

Ενδεχόμενες εκπλήξεις

Πηγές της «Σημερινής» ανέφεραν πως αν και είναι απομακρυσμένο ενδεχόμενο, δεν μπορεί κανείς να αποκλείσει μέχρι την 21η Φεβρουαρίου να υπάρξει εκδήλωση ενδιαφέροντος από στέλεχος που μέχρι τώρα δεν έχει εκφραστεί.

Οι ίδιες πηγές δεν απέκλεισαν επίσης το ενδεχόμενο διεκδικητές που θα θέσουν επίσημα υποψηφιότητα την 21η Φεβρουαρίου, να αποσυρθούν μέχρι την 11η Μαρτίου που θα γίνουν οι εκλογές και να υποστηρίξουν άλλον διεκδικητή, προσδίδοντας έτσι δυναμική στην υποψηφιότητά του.

Παιχνίδια με τα ασφυκτικά χρονοδιαγράμματα

Το ελάχιστο χρονικό περιθώριο που απομένει μέχρι την 11η Μαρτίου -από την επίσημη υποβολή μέχρι την ψηφοφορία είναι μόλις 18 ημέρες- , θεωρείται από πολλούς πως ευνοεί τον Αβέρωφ Νεοφύτου. Την άποψη αυτή εξέφρασαν αρκετά στελέχη και ψηφοφόροι του κόμματος, που υποστηρίζουν πως της εσωκομματικής εκλογικής διαδικασίας για ανάδειξη Προέδρου, έπρεπε να προηγηθεί απολογισμός της ήττας των Προεδρικών.

Ένας τέτοιος απολογισμός θα «έκοβε πόντους» από τον Αβέρωφ Νεοφύτου, αφού θα καθιστούσε σαφές πως αυτός είναι που βαρύνεται περισσότερο από κάθε άλλον για την ιστορική ήττα των Προεδρικών.

Από την άλλη, το αντεπιχείρημα της «αβερωφικής τάσης», είναι η ανάγκη για άμεσες διαδικασίες, προκειμένου να αποφευχθεί η περαιτέρω εσωστρέφεια του κόμματος. Όσο πιο γρήγορα γυρίσει η σελίδα των Προεδρικών, τόσο το καλύτερο για τη συνοχή του κόμματος, υποστηρίζει η «τάση» αυτή.

Αβέρωφ: Αντιμέτωπος με τις αντιφάσεις του

Ο Πρόεδρος του ΔΗΣΥ διεκδικεί την επανεκλογή του στην προεδρία του κόμματος σε μια τρομερά δύσκολη γι’ αυτόν συγκυρία. Η ζυγαριά έχει από τη μια την πολυετή και σημαντική, για την παράταξη, προσφορά του και από την άλλη το «Βατερλώ» των εκλογών, αλλά πολύ περισσότερο της διαχείρισης της εκλογικής ήττας. Γεγονότα που βάζουν σε σκέψεις του συναγερμικούς για το εάν εξαντλήθηκαν ή όχι τα πολιτικά αποθέματα του κ. Νεοφύτου.

Τα μέλη του Συναγερμού πιστώνουν στον Αβέρωφ πως, σε όλη την πολιτική του καριέρα, είτε ως Υπουργός είτε ως Πρόεδρος του ΔΗΣΥ, πέτυχε μια σειρά από πράγματα, τα οποία απαιτούσαν υψηλή πολιτική ικανότητα.

Από την άλλη αντισταθμίζει ο αποκλεισμός από τον Β’ γύρο των Προεδρικών, οι ευθύνες γι’ αυτόν τον αποκλεισμό, αλλά πολύ περισσότερο η διαχείριση της ήττας με τις αντιφάσεις και τις συναισθηματικά φορτισμένες και ως εκ τούτου πολιτικά επικίνδυνες υποδείξεις, είτε για την επιλογή της 2ης Κυριακής είτε για τον στιγματισμό στελεχών και μελών που έκλιναν προς τον Νίκο Χριστοδουλίδη.

Αρνητικό φορτίο, που γυρίζει σαν μπούμερανγκ «αναξιοπιστίας» για τον κ. Νεοφύτου, είναι επιπλέον και οι δικαιολογίες που αποσκοπούν στο να διασκεδάσουν τις πολιτικές αγαρμποσύνες μεταξύ A’ και B’ γύρου

Το μπούμερανγκ της Καίτης και των «αποστατών»

Αρνητικό φορτίο, που γυρίζει σαν μπούμερανγκ «αναξιοπιστίας» για τον κ. Νεοφύτου, είναι επιπλέον και οι δικαιολογίες που αποσκοπούν στο να διασκεδάσουν τις πολιτικές αγαρμποσύνες μεταξύ Α και Β γύρου.

Η Καίτη Κληρίδου, σε ανάρτησή της μία μέρα πριν από τις εκλογές του Β΄ γύρου, καλούσε τους Συναγερμικούς να στηρίξουν Μαυρογιάννη, λέγοντας πως ο Χριστοδουλίδης είναι η προσπάθεια του Αναστασιάδη να καλύψει τα νώτα του για να μην αποκαλυφθεί η ανάμειξή του στη διαφθορά. Ακριβώς την επόμενη μέρα της ανάρτησης, κατά την ψηφοφορία του Β’ γύρου, ο Αβέρωφ Νεοφύτου επέλεξε να πάει στις κάλπες συνοδευόμενος από την Καίτη Κληρίδου, στέλνοντας έτσι ένα σαφέστατο μήνυμα για το πώς τοποθετείται στις εκλογές της Β΄ Κυριακής αλλά και βάσει ποιών κριτηρίων… Όμως, λίγες μόλις ημέρες μετά την επικράτηση του Νίκου Χριστοδουλίδη, ο κ. Νεοφύτου δήλωσε πως «δεν υιοθετεί την άποψη της Καίτης»!

Επίσης, μεταξύ Α’ και Β’ γύρου η λέξη που χρησιμοποίησε περισσότερο από κάθε άλλην ο κ. Νεοφύτου και οι συν αυτώ ήταν οι «αποστάτες». Τα αποτελέσματα όμως του Β’ γύρου, τα οποία μεταξύ άλλων έδειξαν πως το 70% με 75% των Συναγερμικών στήριξαν τον «αποστάτη» Νίκο Χριστοδουλίδη, ανάγκασαν τον κ. Νεοφύτου να ανασκευάσει και να αφήνει ανοιχτό ακόμα και το ενδεχόμενο ανάκλησης των διαγραφών των «αποστατών».

Χάρης: Συνεργατισμός και Ανανέωση στη ζυγαριά

Ο Χάρης Γεωργιάδης προσπαθεί να κεφαλαιοποιήσει την όποια απογοήτευση των μελών του Συναγερμού προς τον Αβέρωφ Νεοφύτου και να κερδίσει «πόντους» ως δύναμη ανανέωσης.

Υιοθέτησε μια πιο αποστασιοποιημένη στάση μεταξύ Α’ και Β’ γύρου αναφορικά με την επιλογή υποψηφίου, και έψεξε ήδη από τη θυελλώδη συνεδρία του Πολιτικού Γραφείου στις 7 Φεβρουαρίου, όσους λαμβάνουν αποφάσεις στη βάση μη πολιτικών κριτηρίων, βάζοντας στο κάδρο τον Αβέρωφ Νεοφύτου. Μια πιο προσεκτική ανάγνωση των όσων ανέφερε ο κ. Γεωργιάδης στη συνεδρία του Πολιτικού Γραφείου οδηγεί στο συμπέρασμα πως η κριτική του δεν αφορούσε μόνο την απόφαση για το ποιον θα στηρίξει το κόμμα στον Β’ γύρο των εκλογών, αλλά ακόμα και την απόφαση για το ποιος ήταν τελικά ο υποψήφιος του Συναγερμού και πολύ περισσότερο για την προεκλογική τακτική που υιοθετήθηκε και είχε ως επίκεντρο την «εμμονική αντιπολίτευση» στον Νίκο Χριστοδουλίδη.

Ο Χάρης Γεωργιάδης προτάσσει την υιοθέτηση ενός νέου μοντέλου λειτουργίας του κόμματος, με συχνή εναλλαγή ηγεσίας, και το οποίο θα είναι περισσότερο συλλογικό παρά προσωποκεντρικό, αφού, όπως είπε, δεν υπάρχουν πλέον οι προσωπικότητες που μπορούν να ηγηθούν μιας παράταξης για 20 - 30 χρόνια.

Έντονο στίγμα στη διαμόρφωση του πολιτικού προφίλ του Χάρη Γεωργιάδη άφησε η παρουσία του στο Υπουργείο Οικονομικών στην πρώτη διακυβέρνηση Αναστασιάδη. Του αποδίδεται η με αφοσίωση και προσήλωση διεκπεραίωση των σκληρών όρων του μνημονίου, που είχαν ως αποτέλεσμα τη γοργή, πλην όχι αναίμακτη, έξοδο της κυπριακής οικονομίας από τα προγράμματα επιτήρησης. Στο βιογραφικό του πάντως δεσπόζει και η υπόθεση με το κλείσιμο του Συνεργατισμού. Δεν του χρεώνεται φυσικά η κακοδιαχείριση ετών, αλλά το τελευταίο κεφάλαιο της ιστορίας του Συνεργατισμού, το οποίο ο ίδιος εν πολλοίς διαμόρφωσε με λάθος χειρισμούς και επιλογές προσώπων και αποφάσεων -σύμφωνα με σχετικά πορίσματα- που κατέστησαν εν τέλει αναπόφευκτο το λουκέτο.

Ο Χάρης Γεωργιάδης θα πρέπει να ξεκαθαρίσει μια και καλή τα περί «νέου ρεαλισμού», επειδή ο λόγος του ως δυνητικoύ Προέδρου του Συναγερμού έχει, εκ των πραγμάτων, άλλη βαρύτητα και άλλη πολιτική σημασία

Στα θολά νερά του «νέου ρεαλισμού»

«Θολό» σημείο σε ό,τι αφορά την περίπτωση του Χάρη Γεωργιάδη είναι και το «δόγμα» του «νέου ρεαλισμού». Πρόκειται για προσέγγιση του Χάρη Γεωργιάδη που δημοσιοποίησε το 2021 μέσω άρθρου του στην «Καθημερινή» και που σε γενικές γραμμές υποστηρίζει ότι όπως ο Γλαύκος Κληρίδης αμέσως μετά την εισβολή του ’74 βρήκε το σθένος να ορίσει πως η μόνη ρεαλιστική λύση είναι η ΔΔΟ, έτσι και τώρα πρέπει να βρεθεί αντίστοιχο σθένος για να καταστεί σαφές ότι ο «νέος ρεαλισμός» θέλει αυτήν τη μορφή λύσης να έχει ξοφλήσει στη βάση των δεδομένων επί του εδάφους, του δημογραφικού και του ναυαγίου των προσπαθειών επίτευξης λύσης στο Κραν Μοντανά. Πλην όμως αυτή είναι μια προσέγγιση που λέει τι δεν είναι ο «νέος ρεαλισμός», αλλά όχι τι είναι! Συνεπώς είναι κάτι που ο κ. Γεωργιάδης θα πρέπει να ξεκαθαρίσει μια και καλή, επειδή ο λόγος του ως δυνητικού Προέδρου του Συναγερμού έχει, εκ των πραγμάτων, άλλη βαρύτητα και άλλη πολιτική σημασία.

Δημητρίου: Το πλεονέκτημά του είναι ταυτόχρονα και μειονέκτημα

Ο Δημήτρης Δημητρίου επιδιώκει να κεφαλαιοποιήσει και αυτός την απογοήτευση που έχει ο Συναγερμικός κόσμος προς το πρόσωπο του Αβέρωφ Νεοφύτου, αλλά και την όποια επιφυλακτικότητα υπάρχει για την υποψηφιότητα του Χάρη Γεωργιάδη, που τον βαραίνουν (λίγο ή πολύ, η κάλπη θα το δείξει) το πέρασμά του από το ΥΠΟΙΚ και η υπόθεση με το κλείσιμο του Συνεργατισμού.

Για την περίπτωση του Δημήτρη Δημητρίου, φαίνεται πως το στοιχείο που μπορεί ν’ αποτελεί το συγκριτικό του πλεονέκτημα έναντι των ανθυποψηφίων του, μπορεί ταυτόχρονα ν’ αποτελεί και το μειονέκτημά του

Ο Δημητρίου είναι εκ των πραγμάτων μια τολμηρή υποψηφιότητα για τα κυπριακά δεδομένα, αφού είναι μόλις 42 ετών και διεκδικεί την προεδρία του μεγαλύτερου κόμματος του τόπου και μάλιστα σε μιαν από τις δυσκολότερες περιόδους της ιστορίας του.

Για την περίπτωση του Δημήτρη Δημητρίου, φαίνεται πως το στοιχείο που μπορεί να αποτελεί το συγκριτικό του πλεονέκτημα έναντι των ανθυποψηφίων του, μπορεί ταυτόχρονα να αποτελεί και το μειονέκτημά του. Και αυτό δεν είναι άλλο από τη μικρότερη έκθεσή του σε θέσεις εξουσίας, που τον καθιστά από τη μία άφθαρτο συγκριτικά με τους Αβέρωφ και Χάρη, αλλά ταυτόχρονα και λιγότερο πεπειραμένο.

Ένα επιπλέον δυνατό όπλο του κ. Δημητρίου, στο οποίο σίγουρα λογαριάζει και ο ίδιος, είναι η δημοφιλία του στους Συναγερμικούς ψηφοφόρους, που τον κατέταξαν πρώτο σε σταυρούς προτίμησης στις βουλευτικές του 2021. Πλην όμως το διακύβευμα της εσωκομματικής αναμέτρησης είναι εντελώς διαφορετικό απ’ αυτό των Βουλευτικών και, ως εκ τούτου, στις εκλογές της 11ης Μαρτίου θα μετρήσουν άλλα κριτήρια για τους ψηφοφόρους, απ’ αυτά που μετρούν στις Βουλευτικές.

Ο ίδιος πάντως προτάσσει μιαν ανανεωτική προεδρία ενότητας, που θα καθιερώσει νέα στοιχεία λειτουργίας του κόμματος, είτε σε ό,τι αφορά τεχνικά είτε σε ό,τι αφορά θεσμικά ζητήματα. Η «επένδυσή» του στην πρόταξη της ενότητας του κόμματος απαντάται από τη στάση του μεταξύ Α’ και Β΄ γύρου, που δεν εκδηλώθηκε δημόσια υπέρ του κ. Μαυρογιάννη ή του κ. Χριστοδουλίδη και ταυτόχρονα σε «ρόλο πυροσβέστη», επέκρινε της δημόσιες τοποθετήσεις που έρχονταν σε σύγκρουση με την απόφαση του Πολιτικού Γραφείου. Επιπλέον, η θέση του για εισαγωγή του θέματος επανεγγραφής στα μητρώα μελών όσων «Χριστοδουλιδικών» έχουν διαγραφεί τις προηγούμενες μέρες, είναι μια ακόμα ένδειξη της διάθεσής του για «επούλωση» των προεκλογικών πληγών.