Σκέψεις πάνω στο oυκρανικό ζήτημα
Πέρασε μόλις ένας χρόνος από τον καιρό που η Ρωσία εισέβαλε στην Ουκρανία στις 24 Φεβρουαρίου 2022. Όχι μόνο δεν ελαττώθηκε η ένταση της διαμάχης από τις 24 Φεβρουαρίου 2022, αλλά νέους τρόπους διεξαγωγής της προσπαθούν οι εμπόλεμοι να εξεύρουν.
Ας δούμε όμως μερικά σημεία που δεν έχουν ίσως τύχει αρκετής ανάλυσης. Πρέπει κάποιος να αναλογισθεί ότι οι Ουκρανοί, πολεμώντας στη χώρα τους, πολεμούν «υπέρ βωμών και εστιών». Πολεμούν για να διαφυλάξουν τη χώρα τους, τα σπίτια τους, τις περιουσίες τους και ό,τι έχουν στη ζωή. Είναι φυσικό να μάχονται όσο ανδρεία μπορούν.
Από την άλλη μεριά, για τη Ρωσία είναι πολύ δύσκολο να πολεμούν σε μια ξένη χώρα, περιστοιχισμένοι από εχθρικές δυνάμεις και εχθρικό πληθυσμό. Και ο τρόπος που η Ρωσία μεταχειρίσθηκε την Ευρώπη την ανάγκασε να πεισμώσει και να φέρεται περισσότερο εχθρικά απέναντί της (βλ. Edward Carr, “Ukraine’s fighting chance”, The World Ahead 2023, The Economist, σελ. 13). Μια εξήγηση για τη φιλική στάση της Δύσης απέναντι στην Ουκρανία.
Εκτός από την Ευρώπη, που είναι εχθρική προς τη Ρωσία από την αρχή της διαμάχης, οι μεγάλες ξένες Δυνάμεις είναι φιλικές προς τις ρωσικές θέσεις. Και μιλούμε για τη Κίνα, την Ινδία και άλλες (ενθ.). Οι μη ευρωπαϊκές Δυνάμεις υποστηρίζουν γενικά τη Ρωσία, πράγμα που συνηγορεί στη συνέχιση του πολέμου.
Ο πόλεμος συνεχίζεται. Απλώς, θα έχει ελπίδες να διευθετηθεί, αν όχι μόνον οι εμπόλεμοι αλλά και οι «σύμμαχοί» τους, θα ικανοποιήσουν τα συμφέροντά τους.
