Επιτέλους διεκδίκηση - Ας διεκδικήσουμε ακόμη πιο ξεκάθαρα
Η περηφάνια και η ιστορική μνήμη θυσιών και αγώνων των ανθρώπων αυτού του τόπου, με αφετηρία τον Αγώνα του 1955-59 και το ιστορικό ΟΧΙ του 2004, ενάντια στις πιέσεις των μεγάλων (φίλων και εχθρών), επανέρχονται με βάση τις αποφασιστικές προσπάθειες προς την Ευρωπαϊκή Ένωση για το ευρωπαϊκό άλυτο πρόβλημα που παράλληλα απαιτεί από κοινού δράση λαού και κράτους!
Ο κυρίαρχος λαός διακήρυξε μέσα από τις δύο επικρατέστερες της δεύτερης Κυριακής των εκλογών υποψηφιότητες τη θέλησή του για αλλαγή με σύμπνοια, συνεργασία και πάνω απ’ όλα με φιλοπατρία. Ο Πρόεδρος Χριστοδουλίδης έχει εξαγγείλει τις δεσμεύσεις του, αλλά η προϋπόθεση για να πετύχει χάριν του συμφέροντος του τόπου, είναι η λαϊκή κυρίαρχη δύναμη της συσπείρωσης προς υψηλούς στόχους, όπως: η απελευθέρωση και η επικράτηση του διεθνούς και ενωσιακού δικαίου σ’ ολόκληρη την επικράτεια και σ’ όλους τους νόμιμους πολίτες της Κυπριακής Δημοκρατίας. Παράλληλα πρέπει να επιτευχθεί η λαϊκή επιθυμία για κάθαρση σε βάθος της διαφθοράς και της διασύνδεσης με γενικότερη αλλαγή νοοτροπίας έξω και αντίθετα προς τις έννοιες της πελατειακής κομματικής σχέσης και το «ρουσφέτι».
Προφανώς και δεν είναι εύκολο έργο. Όπως επίσης δεν αναμένεται να δώσει άμεσα και προφανή αποτελέσματα. Πρέπει όμως με βάση και τις γενικότερες συγκυρίες να υπάρξει μια συνεχής και σταθερή περί τούτου υπεύθυνη στάση συνέπειας για να υπάρξουν δείγματα μιας πραγματικής μεταβολής στη διεθνή περί την Τουρκία αντίληψη. Δηλώσεις ως οι πρόσφατες από τον Τουρκοκύπριο ηγέτη, που ξεπερνούν την τουρκική επεκτατική πολιτική, καταδεικνύουν απλώς μιαν αλαζονεία, που πρέπει να γίνει αντιληπτή από χώρες που διέπονται από τη δημοκρατική αρχή και αρχές ισοπολιτείας.
Κάθε χώρα και κάθε λαός που υφίστανται, όπως η Κυπριακή Δημοκρατία, στρατιωτική παράνομη κατοχή, με μεθοδευμένο παράνομο εποικισμό, με χιλιάδες εκτοπισμένους μέσα στην ίδια την πατρίδα τους και με οργανωμένη δημογραφική αλλοίωση στην υπό κατοχή περιοχή που αφορά περιουσίες, ιερά, αρχαία μνημεία και γενικότερα την καθημερινότητα του κάθε πολίτη, δεν μπορούν να μη διεκδικούν με καθαρές θέσεις από το ίδιο το κράτος και τον ίδιο τον παθόντα λαό.
Συνεπώς, η γνωστή για τις καταστροφές που έφερε, διχόνοια, δεν έχει πλέον θέση για ό,τι αφορά τις εσωτερικές αλλαγές και τη διεθνή διεκδίκησή μας. Είναι η ώρα που θα προσμετρηθεί για μία ακόμη φορά το μπόι του καθενός ως ατόμου, εξουσίας και συνολικής δύναμης δικαιωμάτων. Οφείλουμε ν’ αναδειχθούμε το ίδιο αγωνιστές ως η ιστορία του τόπου κατέγραψε για τον λαό τούτο και τις δίκαιες διεκδικήσεις του.
