Ποιος πραγματικά φταίει για τα επεισόδια στο “Ελευθερία”;

Μία γιορτή της καλαθόσφαιρας,το φάιναλ φορ του Κυπέλλου, εξελίχθηκε σε τραγωδία με τα σοβαρά επεισόδια να κάνουν το γύρο της Ευρώπης κάνοντας την Κύπρο γνωστή για όλους τους λάθους λόγους.

Η χώρα μας λοιπόν από χθες (Κυριακή) φιγουράρει σε σωρεία αθλητικών -και όχι μόνο- ιστοσελίδων με επίκεντρο τα πολύ σοβαρά επεισόδια που πραγματοποιήθηκαν κατά τη διάρκεια του πρώτου ημιτελικού μεταξύ Απόλλωνα Λεμεσού και Ανόρθωσης Αμμοχώστου τόσο εντός όσο και εκτός γηπέδου έχοντας ως αποτέλεσμα την διακοπή του, τον τραυματισμό τεσσάρων αστυνομικών, την αναβολή ολόκληρης της διοργάνωσης και εκτεταμένες ζημιές σε αυτοκίνητα καθώς και φωτιά σε υποστατικό του ΟΣΕΛ.

Μία Κύπρος που μετά από συντονισμένες ενέργειες ΚΟΚ και Πολιτείας αναμένεται να φιλοξενήσει όμιλο του Ευρωπαικού Πρωταθλήματος Καλαθόσφαιρας το 2025, άφησε να τιναχθεί στον αέρα μια διοργάνωση Κυπέλλου με τους ανεγκέφαλους ένθεν και ένθεν να γίνονται οι αρνητικοί πρωταγωνιστές. Έχουν χυθεί τόνοι μελάνι, συζητήσεις επί συζητήσεων και αναλύσεις επί αναλύσεων αναφορικά με το τι, ποιοι και πόσο ευθύνονται για αυτή την κατάσταση. Δυστυχώς όμως, όλα γύρω αλλάζουνε και όλο τα ίδια μένουν που λένε και οι στίχοι του γνωστού άσματος με αποτέλεσμα να παραμένουμε στο ίδιο έργο θεατές.

Ένα σύστημα που νοσεί εν τη γενέσει του, με την υπόθαλψη οργανωμένων συνόλων και την προστασία που αυτοί τυγχάνουν από τις ομάδες να έχει αποθρασύνει μερίδα αυτών, η δράση της Αστυνομίας και το πλάνο αρκετές φορές σφύζουν ανεπάρκειας όμως για να είμαστε δίκαιοι η στάση που καθορίζεται τείνει να είναι κατακριτέα ανεξαρτήτως αποτελέσματος αφού είτε οι μεν φωνασκούν για την υπέρμετρη βία στην προσπάθεια καταστολής, είτε οι δε διαρρηγνύουν τα ιμάτια τους για το ότι τα όργανα της τάξης παραμένουν απλοί θεατές την ώρα που οι χούλιγκαν αλωνίζουν. Ευθύνες φυσικά φέρουν και οι αρμόδιοι φορείς και ομοσπονδίες -αλήθεια κύριε Ανδρέα Μιχαηλίδη που είναι το κλειστό κύκλωμα του Ελευθερία;- όμως μείζονος σημασίας είναι η μη καλλιέργεια σωστής κουλτούρας και νοοτροπίας.

Το παζλ της συμπεριφοράς από το γεγονός ότι δεν υπάρχει ίχνος σεβασμού προς την Αστυνομία, το άθλημα ακόμα και τους ίδιους τους υπόλοιπους υγιώς σκεπτόμενους οπαδούς της ομάδας, η σιγουριά που άπτεται της ατιμωρησίας αφού αφενός οι συλλήψεις είναι ελάχιστες, οι ποινές μη αποτρεπτικές και οι διαδικασίες χρονοβόρες είναι η ρίζα του κακού και από εκεί θα πρέπει η Πολιτεία να αρχίσει κάποτε τις προσπάθειες για να αλλάξει το σύστημα που θρέφει τους χούλιγκαν. Κοτζάμ Αγγλία κατάφερε να πατάξει τον χουλιγκανισμό, πόσο δύσκολο είναι να γίνει αυτό στη μικρή νήσο Κύπρο; Πόσο δύσκολο είναι να βρεθούν και να τεθούν ενώπιον της δικαιοσύνης αυτές οι μειοψηφίες; Πώς αποδέχονται ιδιοκτήτες και πρόεδροι ομάδων να πληρώνουν χρηματικά πρόστιμα ή ακόμα και τιμωρίες των ομάδων για κεκλεισμένων των θυρών αναμετρήσεις για μερικούς ανεγκέφαλους; Πότε θα αντιληφθούν συγκεκριμένοι παράγοντες ότι με τις δηλώσεις τους φανατίζουν και προωθούν την βία και φέρουν το μερίδιο της ευθύνης που τους αναλογεί;

Η αντίδραση από πλευράς της συντεχνίας ΙΣΟΤΗΤΑ ήταν ίσως εντονότερη από κάθε άλλη φορά. Και όχι άδικα. “Δε θέλουμε αγήματα σε κηδείες συναδέλφων ή αθώων πολιτών” ήταν το μήνυμα-γροθιά στο στομάχι που ακολούθησε τις ασχήμιες του “Ελευθερία”. “Ξέρουμε τι πρέπει να γίνει…” ήταν το ξεκάθαρο μήνυμα που στάληκε σε Υπουργό Δικαιοσύνης, Αρχηγό της Αστυνομίας αλλά και τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας.

Οι προειδοποιήσεις για νεκρούς και θύματα έρχονται σωρηδόν από κάθε κατεύθυνση. Τίποτα όμως δεν φαίνεται ν’αλλάζει. Μέχρι τουλάχιστον να γίνει το κακό. Σας θυμίζει κάτι;