ΕΟΚΑ 68 χρόνια - Μαρτυρίες αγωνιστών στη "Σ" (ΒΙΝΤΕΟ)

Την 1η Απριλίου 1955 οι Έλληνες της Κύπρου ξεσηκώθηκαν για να αποτινάξουν τον βρετανικό ζυγό, με στόχο την «Ένωσιν» με τη μητέρα Ελλάδα.

Ήταν η εποχή που η αποικιοκρατία έπνεε τα λοίσθια και η μία μετά την άλλη οι κατακτημένες χώρες επιζητούσαν δυναμικά την ανεξαρτησία τους.

Στις 10 Νοεμβρίου 1954 ο απόστρατος συνταγματάρχης Γεώργιος «Διγενής» Γρίβας (1897-1974) ως στρατιωτικός αρχηγός της οργάνωσης φθάνει στο νησί και οργανώνει τον αγώνα. Την 1η Απριλίου 1955 η ΕΟΚΑ αναλαμβάνει δράση κατά των Βρετανών αποικιοκρατών, σηματοδοτώντας την έναρξη του απελευθερωτικού αγώνα των Κυπρίων.

Παρά το αίμα που χύθηκε και τους αγωνιστές που έδωσαν τη ζωή τους ο στόχος της «Ένωσης» δεν επιτεύχθηκε. Με τις συμφωνίες του Λονδίνου και της Ζυρίχης τον Φεβρουάριο του 1959, η Κύπρος έγινε ανεξάρτητο κράτος.

Στο αφιέρωμα της «Σημερινής» για τον απελευθερωτικό αγώνα παρουσιάζονται οι ιστορίες τριών ανθρώπων που συμμετείχαν στον αγώνα ως μέλη της ΕΟΚΑ.

ΜΑΡΟΥΛΑ ΙΑΚΩΒΙΔΟΥ - ΒΙΟΛΑΡΗ

Η Μαρούλα Βιολάρη - Ιακωβίδου γεννήθηκε στο χωριό Σπήλια το 1937 και είναι η πρώτη Κυπρία δημοσιογράφος. Μπήκε στη δημοσιογραφία το 1955, μετά την αποφοίτησής της από το Παγκύπριο Γυμνασιο.

Με το ψευδώνυμο "ΝΕΦΕΛΗ" εντάσσεται στις τάξεις της ΕΟΚΑ και χρησιμοποιώντας την δημοσιογραφική της ιδιότητα και την ευχέρεια που είχε να διακινείται ελεύθερα λειτουργεί σαν σύνδεσμος στον αγώνα μεταφέροντας στις αποσκευές της μηνύματα της οργάνωσης χωρίς να γίνεται αντιληπτή.

Η κυρία Ιακωβίδου κάνει ιδιαίτερη αναφορά στον ρόλο της γυναίκας στον απελευθερωτικό αγώνα αυτόν της αγωνίστριας, της φυλακισμένης, της γυναίκας που βίωσε τα βασανιστήρια των Άγγλων αλλά δεν πρόδωσε, της γυναίκας που φιλοξενούσε αντάρτες στο σπίτι της , της αδελφής, της συζύγου αλλά και της μάνας των ηρώων που θυσιάστηκαν για την πατρίδα.

ΡΕΝΟΣ ΛΥΣΣΙΩΤΗΣ

Το 1955 επιστρέφει στην Κύπρο νεαρός τότε απόφοιτος νομικής και σχεδόν αμέσως αναλαμβάνει μαζί με άλλους δικηγόρους την υπεράσπιση των ανταρτών που συλλαμβάνονται από τους Άγγλους.

Φανερά συγκινημένος και με δάκρυα στα μάτια περιγράφει όλα όσα διαδραματίστηκαν στην δίκη των Παναγίδη και Κουτσόφτα οι οποίοι απαγχονίστηκαν.

Ο ίδιος αργότερα γίνεται οργανωτικό στέλεχος της ΕΟΚΑ συλλαμβάνεται και αρχικά μεταφέρεται στα κρατητήρια της Ομορφίτας για 18 μέρες και μετέπειτα στα κρατητήρια Πύλας για 2 χρόνια όπου εκεί καταφέρνει να περάσει μια φωτογραφική μηχανή και με αυτή καταγράφει την ζωή των κρατουμένων.

Με το τέλος του αγώνα συναντάτε για πρώτη φορά με τον Αρχηγό Διγενή.

ΧΑΜΠΗΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΗΣ

Ετών 15 τότε, ο δημοσιογράφος Χαμπής Χαραλαμπίδης αναλαμβάνει με την προτροπή του νονού του και με την βοήθεια άλλων νεαρών, να φτάσουν σε ασφαλές μέρος οι αντάρτες μαζί με τον Γεώργιο Γρίβα στην Κακοπετριά.

Το χωριό Κακοπετριά προστάτευσε αρκετές φορές τους αντάρτες τόσο στα σπίτια των κατοίκων όσο και στα κρησφύγετα που δημιουργήθηκαν στην περιοχή

Ο Αρχηγός Διγενής θεωρούσε ως ασφαλές μέρος την Κακοπετριά και αρκετές φορές ζήτησε εκεί καταφύγιο.