Η διαβεβαίωση Προέδρου και Υπουργών κατά το Σύνταγμα. Αναγκαία προσθήκη

Η λαϊκή ετυμηγορία ανέδειξε κατά το Σύνταγμα και τη σχετική Νομοθεσία τον νέο Πρόεδρο της Δημοκρατίας, ο οποίος, σε μια συγκινησιακή απλή τελετή ενώπιον της Βουλής των Αντιπροσώπων, έδωσε τη συνταγματικά προβλεπόμενη «διαβεβαίωση». Την ίδια που προβλέπεται για τους Βουλευτές και τους Υπουργούς της Δημοκρατίας μας.

Μια «διαβεβαίωση» λακωνική, που όμως δεν προβλέφθηκε ως μια απλή «φραστική ωραιολογία». Αντίθετα, περιέχει την ουσία του τεράστιου καθήκοντος της Εκτελεστικής Εξουσίας έναντι του λαού και του Κράτους Δικαίου. Εκτέλεση καθήκοντος που δεν περιόριζε στο να είναι η κάθε ενέργεια της Κυβέρνησης απλώς σύμφωνη προς το Σύνταγμα και τους Νόμους, αλλά κύρια στο να «διαφυλάσσει την ανεξαρτησία και κυριαρχία της Κυπριακής Δημοκρατίας». Μια δήλωση που θα πρέπει να δεσμεύει και να κατευθύνει κάθε απόφαση, προγραμματισμό και ενέργεια της Εκτελεστικής Εξουσίας, η οποία προφανώς χρειάζεται και τη συνδρομή της Βουλής που εκπροσωπεί απ’ ευθείας τη βούληση, προσδοκίες και ανάγκες του κάθε πολίτη.

Όταν, λοιπόν, το 1963-1964 κινδύνεψε να καταρρεύσει το Κράτος λόγω της μεθοδευμένης από την Τουρκία Τουρκοανταρσίας, πέρα από το Δίκαιο της Ανάγκης που διαμόρφωσε τότε η Βουλή στην προσπάθεια διάσωσης της λειτουργίας του Κράτους, αποφάσισε με ψήφισμά της, πριν από πενήντα εννέα χρόνια, στις 04.02.1964, και τα εξής χάριν ενότητας:

«1. Εκφράση την αμέριστον αυτής συμπαράστασιν προς την κυβέρνησιν της Δημοκρατίας διά την υπ’ αυτής ακολουθουμένην πολιτικήν επί του κυπριακού ζητήματος δι’ εν ενιαίον, ανεξάρτητον και δημοκρατικόν κράτος, απηλλαγμένον πάσης ξένης επεμβάσεως ή απειλής, συμφώνως προς τας αρχάς του Καταστατικού Χάρτου των Ηνωμένων Εθνών.

2. Διαδηλώση την στερράν αποφασιστικότητα των μελών αυτής όπως αγωνισθώσι παρά το πλευρόν της κυβερνήσεως και του λαού μέχρι της πλήρους ικανοποιήσεως των δικαίων αιτημάτων του κυπριακού λαού».

Στάση και συνδρομή της νομοθετικής εξουσίας στη διάσωση του Κράτους και των δικαιωμάτων του λαού.

Όμως, αυτό το καθήκον της «διαφύλαξης της ανεξαρτησίας και της κυριαρχίας» του Κράτους μας, που συνεχίζει να είναι μέρος της διαβεβαίωσης, ήδη έχει ανατραπεί με την παράνομη εισβολή, στρατιωτική κατοχή και εποικισμό από το 1974. Συνεπώς, αφού αυτή η αναφορά στη διαβεβαίωση είναι μια συνταγματική πρόνοια που δεν είναι κατά το Άρθρο 182 του Συντάγματος «ουσιώδες άρθρο του Συντάγματος», για το οποίο υπάρχει απαγόρευση για τροποποίησή του, πρέπει να τροποποιηθεί για να περιλαμβάνει λόγω της τούρκικης εισβολής, ως κύριο καθήκον κάθε Προέδρου, Βουλευτή και Υπουργού, τη διαβεβαίωση ότι θα επιδιώξει και θα επιτύχει «την απελευθέρωση της Δημοκρατίας της Κύπρου»!

Σκέψη που υπέβαλα στον τότε Πρόεδρο της Βουλής, πριν δώσω ως Βουλευτής το 2003 την προβλεπόμενη ίδια διαβεβαίωση, ο οποίος μου υπέδειξε ότι πρέπει να μελετηθεί το ζήτημα. Όμως, τούτο δεν έγινε μέχρι σήμερα. Συνεπώς με παραβιασμένη παράνομα την «ακεραιότητα και την ανεξαρτησία» της Δημοκρατίας, η διαβεβαίωση παραμένει, εν πολλοίς, χωρίς βαρύτητα ή σημασία. Νομίζω ότι η μελέτη του θέματος και βεβαίως η τροποποίηση, εάν αποφασιστεί, θα αποτελέσει ισχυρότατο μήνυμα προς κάθε κατεύθυνση ως σαφής ένδειξη της συνέπειάς μας στην ιδέα της απελευθέρωσης και της πλήρους αποκατάστασης της κυριαρχίας και ανεξαρτησίας του Κράτους μας. Ένα δικαίωμα κάθε Κράτους μέλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των Ηνωμένων Εθνών.

Κατά τα άλλα, καλό και επιτυχημένο ας είναι το έργο της νέας Εκτελεστικής Εξουσίας σε συνδυασμό πάντα όπως και στο τότε ψήφισμα, για την καλύτερη δυνατή συνεργασία με τη Βουλή για το καλό του τόπου και όλων των νόμιμων πολιτών του.