Ο Πολιτισμός πεταμένος σε σκουπιδοτενεκέδες και σε κάδους ανακύκλωσης!
Στην πρώτη παρουσίαση των προγραμματικών του θέσεων, ο νεοεκλεγείς Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας, αξιότιμος κύριος Νίκος Χριστοδουλίδης, επέλεξε να κάνει αρχή με την «Παιδεία και τον Πολιτισμό». Δυστυχώς, όμως, στα μέσα του δρόμου κάπου «έχασε την πυξίδα». Κι η καμπάνια του κυρίου Χριστοδουλίδη στράφηκε σε άλλα θέματα. Ομολογουμένως, πιο ζωτικής σημασίας. Όπως είναι το Κυπριακό, η οικονομία, η διαφθορά και βάλε.
Δεν αδικώ τον κύριο Χριστοδουλίδη, ούτε και τους υπόλοιπους δεκατρείς επίδοξους μνηστήρες του θρόνου, οι πλείστοι των οποίων κατάπιαν τη γλώσσα τους. Μούγκα! Ούτε μια λέξη δεν βρήκαν να πουν για τους τροβαδούρους της Κύπρου! Βλέπετε, κατά την εκτίμησή τους ο «πολιτισμός δεν πουλά»… Δεν δίνει ψήφους! Σιγά τώρα που θα σπαταλούσαν τον πολύτιμο χρόνο που τους πρόσφεραν οι σελέμπριτι τηλεπερσόνες που παρουσίασαν τα ντιμπέιτ σε ένα τόσο αμελητέο θέμα!
Κι όμως! Έχουν κάνει λάθος. Γιατί ο «πολιτισμός» δεν είναι κάτι απροσδιόριστο. Κάτι θολό κι ομιχλιασμένο! Πίσω από τη λέξη «πολιτισμός» κρύβονται οι «θεράποντες των τεχνών». Οι Κύπριοι καλλιτέχνες. Και δίπλα τους, οι χιλιάδες ψηφοφόροι, οι οποίοι αποτελούν την άμεση οικογένειά τους.
Οργανοπαίχτες, τραγουδιστές, ηθοποιοί, χορευτές, σκηνοθέτες και οι αφανείς ήρωες που κρύβονται πίσω από τις κουρτίνες και τα φανταχτερά φώτα μιας συναυλίας ή μιας θεατρικής παράστασης. Σκηνογράφοι, ενδυματολόγοι, ηχολήπτες, φωτιστές, μακιγιέρ… και όχι μόνο. Ζωγράφοι… γλύπτες… συγγραφείς… ποιητές…
Οι «εργάτες» αυτοί, κύριοι, είναι τα κύτταρα του πολιτισμού. Οι πλείστοι εκ των οποίων φυτοζωούν. Αποξεχασμένοι και αβοήθητοι προσπαθούν να τα βγάλουν πέρα με μίζερες απολαβές. Αν οι επίδοξοι μνηστήρες της εξουσίας είχαν την οξύτητα να αφουγκραστούν τους αναστεναγμούς και τις πονεμένες κραυγές των τροβαδούρων της Κύπρου, ίσως τότε να μην πετούσαν τον «πολιτισμό» σε σκουπιδοτενεκέδες και σε κάδους ανακύκλωσης· μαζί με τα υπόλοιπα πλαστικά και τα νάιλον αντικείμενα που καθημερινά πετούν στα σκουπίδια.
Πάει, όμως. Οι εκλογές τελείωσαν. Τα «θα και θα και θα», με τα οποία μας καράφλιασαν οι φιλοκυδείς πολιτικατζήδες, μπήκαν στο συρτάρι, μέσα στο οποίο θα παραμείνουν κλειδωμένα μέχρι τις ερχόμενες εκλογές. Όπου και πάλι τα «θα»… θα τα δούμε να πετιούνται «από ‘ξαρχής κι αντρειωμένα να καμακώνουν το θεριό με το καμάκι του ήλιου». Σαν τη Ρωμιοσύνη του Γιάννη Ρίτσου. Να φαντάζουν σε γιγαντοαφίσες (τις οποίες παρεμπιπτόντως οι φορολογούμενοι θα πληρώσουν και πάλι) φωτισμένες με neonlights. Στο «long and winding road» μιας νέας πολιτικής αντιπαράθεσης…
Τα μόνα «θα», που για την ώρα συνεχίζουν να στροβιλίζουν πάνω από τα κεφάλια των Κυπρίων ψηφοφόρων, είναι τα «θα» που έχει εκστομίσει ο λαοφίλητος νέος Πρόεδρος κατά την διάρκεια της εκλογικής του καμπάνιας. Αναμένοντας με αγωνία να δουν αν θα τα διεκπεραιώσει ή όχι.
Με καλογνωμιά και τη στοιχειώδη ευγένεια που οφείλουμε να έχουμε όλοι οι δικαιωτές αρθρογράφοι, θα αφήσω να περάσουν οι πρώτες εκατό μέρες της διακυβέρνησης του Νίκου Χριστοδουλίδη προτού αρχίσω τα ταμ-ταμ. Αυτό όμως δεν με σταματά από το να μοιραστώ κάποιες σκέψεις μου με τους νέους πολιτευτές, οι οποίοι θα αναλάβουν τα ηνία της Παιδείας και του Πολιτισμού. Εξάλλου ο ίδιος ο Πρόεδρος πρόσφατα δήλωσε πως…
«Θα τονίσω και στα μέλη του Υπουργικού την ανάγκη επαφής με την κοινωνία, δεν πρέπει να χάσουμε τον διάλογο, να ακούμε, να προβληματιζόμαστε…».
Ας προβληματιστούμε, λοιπόν!
Η Παιδεία κι ο Πολιτισμός είναι ο ακρογωνιαίος λίθος, πάνω στον οποίο οφείλει να επενδύσει ανοιχτόχερα η νέα κυβέρνηση για να μπορέσει να δημιουργήσει μια «πολιτισμένη» κοινωνία. Μια χρηστή και ενάρετη κοινωνία. Ακηδεμόνευτη από πελατειακές σχέσεις, δωροληψίες κι απαλλαγμένη από το αφήνιασμα της διαπλοκής, το οποίο κοντεύει να γίνει μέρος του DNA μας… Για να μπορέσει όμως να θεραπεύσει τις πληγές του παρελθόντος, πρώτα πρέπει να θεραπεύσει τους «θεράποντες των τεχνών».
Τους Κύπριους καλλιτέχνες…
Σαράντα τόσα χρόνια παιδεύομαι ο ζάβαλης με τη μουσική, το θέατρο, τα Γράμματα και τις Τέχνες. Έχω ξεσκονίσει τα πάντα. Δεν μπορεί. Κάτι πρέπει να έχω αποκομίσει από το πολύχρονο ταξίδι μου προς την Ιθάκη…
Ακούστε, λοιπόν, κύριοι Υπουργοί… υφυπουργοί και λοιποί πολιτευτές τη φωνή ενός γέροντα τροβαδούρου. Οι καλλιτέχνες δεν ζητούν «ελεημοσύνη». Κι ούτε επιχορηγήσεις ή/και επιδόματα. Αυτό που αναμένουν από τους κυβερνώντες είναι να αξιοποιήσουν τους πρωτομάστορες της τέχνης, επενδύοντας υπολογίσιμα κονδύλια, τα οποία θα δώσουν την ευκαιρία στους «εργάτες των τεχνών» να προβάλλουν τa έργα τους.
Τι εννοώ με «υπολογίσιμα κονδύλια»; Ένα απλό παράδειγμα είναι η αλαφράδα και ακρισία με την οποία η Πολιτεία αντιμετωπίζει την παραγωγή κινηματογραφικών ταινιών στην Κύπρο. Ενώ η κυβέρνηση της Τουρκίας αξιοποιεί τη «Βιομηχανία του Κινηματογράφου» για να προβάλει την τουρκική κουλτούρα - τάχατες - επιχορηγώντας τους παραγωγούς, σκηνοθέτες και σεναριογράφους με εκατοντάδες εκατομμύρια δολάρια κάθε χρόνο… η αλυσόδετη Κύπρος διαθέτει γύρω στις €650.000!
Οι Τούρκοι παραγωγοί, ανενόχλητοι, διαστρεβλώνοντας την ιστορία, κατάφεραν να είναι δεύτεροι παγκοσμίως σε παραγωγές ταινιών, τηλεοπτικών σειρών και ντοκιμαντέρ… Και μάλιστα στην τούρκικη γλώσσα! Μιας και αυτό τους επιβάλλει ο «χορηγός» τους. Ο κύριος Ερντογάν! Ταινίες και σειρές τις οποίες μοσχοπουλούν διεθνώς τσάμπα και βερεσέ. Μία συν μία δωρεάν. Με τον τρόπο αυτό κατάφεραν να διοχετεύσουν την τουρκική προπαγάνδα, όχι μόνο στην Ευρώπη, την Ασία και την Αμερική αλλά… και στην Ελλάδα και στην πολύπαθη Κύπρο! Ναι! Δυστυχώς, χωρίς τσίπα ντροπής, αγοράζουμε τουρκικές τηλεοπτικές σειρές και show, επειδή ακριβώς είναι «τζάμπα πράμα» και τις προβάλλουμε στους ναΐφ και απονήρευτους Έλληνες τηλεθεατές.
Ντροπή!
Δεν λέω πως η μικρή Κύπρος έχει τη δυνατότητα να ανταγωνιστεί την τούρκικη προπαγανδιστική μηχανή, η οποία στα πρότυπα του Υπουργού Προπαγάνδας της Ναζιστικής Γερμανίας, Γιόσεφ Γκέμπελς, καταφέρνει να κάνει το άσπρο μαύρο. Με τελευταίο παράδειγμα την τηλεοπτική σειρά που γύρισε στην Κύπρο, η οποία φέρει τον αγγλικό τίτλο «Once upon a time in Cyprus», όπου παρουσιάζονται οι «θηριωδίες» των Ελληνοκυπρίων κ.λπ. κ.λπ.
Απλά ρωτάω: Δεν έπρεπε η κυβέρνησή μας να δημιουργήσει ένα αντίστοιχο ταμείο για να δίνεται η δυνατότητα σε Κύπριους δημιουργούς να αντιπαραθέσουν, με δικές τους σειρές και κινηματογραφικές ταινίες, την αλήθεια;
Κλείνω προτρέποντας τους νέους υπουργούς και υφυπουργούς to be, να επιστρατεύσουν τους «εργάτες των τεχνών», τους οποίους οι προηγούμενες κυβερνήσεις έχουν χώσει σε αραχνιασμένα συρτάρια και να τους αξιοποιήσουν. Αυτό το οποίο άμεσα χρειάζεται η Κύπρος είναι η εφαρμογή…
ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗΣ ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΑΣ.
Ο πολιτισμός πρέπει να είναι σημαιοφόρος στον αγώνα που δίνει η Κύπρος για την απελευθέρωσή της. Κι η «στρατιά» του πολιτισμού δεν χρειάζεται Καλάσνικωφ για να χτυπήσει τον οχτρό. Όπλο της έχει το ανεξάντλητο ταλέντο των Κυπρίων καλλιτεχνών και την αγάπη που τρέφουν για την πατρίδα τους.
Με κινηματογραφικές ταινίες, ντοκιμαντέρ, θεατρικές παραγωγές και μουσικά σχήματα, οι καλλιτέχνες της Κύπρου θα μπορούσαν να οργώσουν όλον τον πλανήτη. Αυτό δεν θα έβαζε απλώς «ψωμί» στο τραπέζι εκατοντάδων αν όχι χιλιάδων καλλιτεχνών της Κύπρου. Θα προέβαλλε διεθνώς τα ήθη και έθιμά μας, την μυθολογία μας, τις αδιαμφισβήτητες ελληνικές μας ρίζες και με έμμεσο τρόπο θα γνωστοποιούσε τα τραγικά γεγονότα της εισβολής και κατοχής. Ανατρέποντας την τουρκική προπαγάνδα.
Αναπτύσσοντας το «ΕΝΤΕΡΤΑΙΝΜΕΝΤ INDUSTRY» στο νησί, το κέρδος μας είναι τριπλό. Δίνουμε δουλειά στους «εργάτες της τέχνης», ενισχύουμε την Τουριστική μας Βιομηχανία, μα, πάνω απ’ όλα, αξιοποιώντας τις προαναφερόμενες μορφές της τέχνης, προβάλλουμε το ΔΙΚΙΟ παγκοσμίως!
