Ο Νέος Πρόεδρος

Παρακάτω αναδημοσιεύονται 3 άρθρα του 2017 και του 2018. Μιλούν αφ’ εαυτών. Ούτε σοφία, ούτε ιδιαίτερη ιστορική γνώση χρειάζονται για την εκτίμηση και αξιολόγησή τους. Δυστυχώς, έχουν επαληθευτεί… Σήμερα καταγράφουμε τη νέα κόλαση στην οποία θα ζήσει ο νέος Πρόεδρος Χριστοδουλίδης. Ένας Πρόεδρος, ο οποίος -όπως και οι προηγούμενοι- υπόσχεται με εκκωφαντική αισιοδοξία λύση του Κυπριακού, με τη διπλωματία την οποία θεωρεί ότι επιβλητικά κατέχει.

Ουδείς Έλλην Κύπριος επιθυμεί αποτυχία στον νέο Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας. Εύχονται μερικοί, ελπίζουν άλλοι, είναι βέβαιοι κάποιοι ότι ο νέος Πρόεδρος του 2023 θα είναι διαφορετικός και, κυρίως, αποτελεσματικός. Δηλαδή θα επιτύχει βιώσιμη λύση του Κυπριακού εκεί όπου οι άλλοι απέτυχαν. Γιατί; Επειδή αυτοαξιολογείται ως γνώστης και σχεδιαστής του τρόπου με τον οποίον θα κάμψει την τουρκική αδιαλλαξία.

Έχουμε τη γνώμη ότι θα βοηθήσουμε τον Πρόεδρο, αν του υποβάλουμε ότι για 50 χρόνια αποτύγχαναν οι προσπάθειες διπλωματικής λύσης (διά Συνομιλιών) του Κυπριακού. Γιατί; Επειδή η τουρκική αδιάλλακτη «διπλωματία» δεν κάμπτεται, αλλά διευρύνεται και εντείνεται και ενισχύεται. Ο κ. Χριστοδουλίδης πρέπει να σχεδιάσει πώς ακριβώς θα διαρρήξει την τουρκική κατακτητική αδιαλλαξία. Ο Τούρκος δεν φεύγει με διπλωματικά μέσα από όσα βιαίως και ενόπλως κατέκτησε. Αυτό λέγει η Ιστορία του και όχι εμείς… Την Κύπρο την θέλει ολόκληρη, όχι τη μισή. Έχει μισό Κυπριακό Κράτος. Το λέγει ο ίδιος, όχι εμείς…

Ο κ. Χριστοδουλίδης θα πρέπει να σχεδιάσει με τους συμβούλους και συνεργάτες του όχι βολικές τυποποιημένες διπλωματικές διαδικασίες. Αυτές είναι ίσες με το μηδέν σε αποτελεσματικότητα. Να σχεδιάσει πώς θα διαρρήξει αποτελεσματικά την τουρκική αδιαλλαξία. Δηλαδή την τουρκική κατακτητική μανία. Δηλαδή την επαναδημιουργία της Τουρκικής Αυτοκρατορίας.

Αυτή είναι η πραγματικότητα. Αυτό να μελετήσει και να διαχειριστεί ο κ. Χριστοδουλίδης. Με αυτή να ασχοληθεί. Όχι με τις διπλωματικές επαφές, τα χαμόγελα, τις χειραψίες, τα κόκκινα χαλιά και τις κωμικοτραγικές τυποποιημένες δηλώσεις ότι «συναντήσαμε θετική αναγνώριση στα αιτήματά μας»… Όλα αυτά, για 50 χρόνια έφεραν κόλαση αδιεξόδων. Η Κύπρος έδωσε, αλλά δεν πήρε τίποτε. Ο Χριστοδουλίδης δεν πρέπει να καταλήξει Πρόεδρος του μοιραίου τίποτε! Ενός τίποτε, όμως, με πολλές καταστρεπτικές συνέπειες για την προοπτική του Κυπριακού Ελληνισμού.

Θα είναι αιχμάλωτος

Οι Προεδρικές Εκλογές δεν πρόκειται να δώσουν έξοδο στα αδιέξοδα στο Κυπριακό. Ο νέος Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας (όποιος κι αν είναι), θα περπατά στην κόλαση που δημιουργήθηκε τα τελευταία 43 χρόνια στο όνειρο Συνομιλιών επί της ανεφάρμοστης ανέφικτης Διζωνικής, Δικοινοτικής Ομοσπονδίας. Ο επόμενος Πρόεδρος δεν θα είναι απλώς στην κόλαση των αδιεξόδων και των υποχωρήσεων που συμφωνήθηκαν. Θα είναι μίζερος όμηρος, αλυσοδεμένος στις καθημερινά εξελισσόμενες στην πράξη επεκτατικές βλέψεις της Τουρκίας για έλεγχο όλης της Κύπρου...

Ο επόμενος Πρόεδρος τι θα συζητά; Mε ποιους θα συζητά; Με τους «αδελφούς» Τουρκοκύπριους; Αυτοί είναι αποδεδειγμένα ήδη προσαρτημένοι στην Τουρκία. Στρατιωτικά, Οικονομικά, Εθνικά και Πολιτικά. Είναι κάτω από τον πλήρη έλεγχο της Άγκυρας. Τι είδους Συνομιλίες, για ποια λύση και με ποιους «εχθρούς» ή «φίλους» θα συζητά σε νέες Συνομιλίες που ευαγγελίζονται και πάλιν έναρξή τους, οι Κυβερνώντες και όχι μόνο...

Μέσα σε αυτήν τη σκληρή πραγματικότητα όλοι οι υποψήφιοι Πρόεδροι, όλα τα πολιτικά κόμματα έπρεπε (όπως εγκαίρως τους υποβάλαμε), να δεσμευτούν ότι η επόμενη Κυβέρνηση θα είναι Οικουμενική... Όλοι μέσα και όλοι μαζί να δουν τι μπορούν να κάμουν, έστω τώρα. Έστω μετά από 43 χρόνια βολικών υποχωρήσεων και ασφυξίας αδιεξόδων. Πώς θα μπορέσουν να προστατεύσουν αυτόν τον τόπο από την Τουρκοποίηση; Αυτήν τη δέσμευση μέχρι σήμερα την αρνούνται, την απαξιούν, δεν την κατανοούν. Και οδηγούν όλοι μαζί, ο καθένας με τον τρόπο του (τον εγωισμό του, την αλαζονεία του, την κουφότητά του), τον Κυπριακό Ελληνισμό σε νέα Εθνική Συμφορά.

Ας σημειώσουν την ημερομηνία. Ας θυμούνται τι εδώ καταγράφεται σήμερα. Η Τουρκία εννοεί όσα λέγει. Σχεδιάζει όσα υπόσχεται για τον πλήρη έλεγχο της Κύπρου. Η δική μας ηγεσία παίζει (όπως για 43 χρόνια έπαιζε) με τη μοίρα αυτού του Λαού. Βαφτίζει την αμηχανία της ευφυΐα. Την αδυναμία της, νέα Στρατηγική. Τα αδιέξοδα, επιτυχία με προοπτική. Και την ανεύθυνη φλυαρία της την βαφτίζει υπεύθυνη πολιτική. Τις αποτυχίες 43 ετών τις χαρακτηρίζει ως τη μόνη... στρατηγική.

Επικαλούνται όλοι οι ηγέτες τις αποφάσεις του Εθνικού Συμβουλίου. Αποφάσεις που για 43 χρόνια αποτυγχάνουν, επειδή δεν είναι αποφάσεις. Δεν καθορίζουν συγκεκριμένη πολιτική και μέσα αποτελεσματικής υλοποίησής της. Είναι «αποφάσεις» για να ικανοποιούνται οι διάφορες μικροπολιτικές κομματικές θέσεις και απόψεις. Και για να εμπαίζεται ο Λαός ότι το Εθνικό Συμβούλιο είναι σοβαρό και υπεύθυνο Σώμα, που ξέρει τι κάμνει. Με υλικά ερειπίων και στάχτες δεν κτίζονται νέες προοπτικές και στρατηγικές...

Σημερινή, 26.11.2017

Καυτή Καρέκλα

Τι δυνατότητες έχει ο νέος Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας να αναγκάσει την Τουρκία να υποχωρήσει στις αξιώσεις της για λύση του Κυπριακού; Σχεδόν ουδεμία δυνατότητα. Η Τουρκία είναι ΙΣΧΥΡΗ και η Κυπριακή Πολιτεία αδύναμη, de facto διχοτομημένη, τουρκοκρατούμενη. Επί 43 χρόνια η ηγεσία, οι Πρόεδροι της Κύπρου υπόσχονταν Λύση του Κυπριακού. Γιατί παρ’ όλες τις υποσχέσεις τους απέτυχαν; Γιατί η Τουρκία έπαιρνε και δεν έδινε, στις ατέλειωτες Συνομιλίες, αλλ’ οι δικοί μας ηγέτες «πετύχαιναν»; Γιατί στο Κραν Μοντανά, στην Ελβετία, θάφτηκαν όλες οι προσδοκίες για συμφωνία στη Διζωνική, Δικοινοτική Ομοσπονδία;

Στις Συνομιλίες πηγαίναμε για 4 δεκαετίες για να «κάμψουμε» την τουρκική αδιαλλαξία, όπως υπογράμμιζαν οι ηγέτες μας. Κάψαμε την υπόθεσή μας, αντί να κάμψουμε την τουρκική αδιαλλαξία. Το Κυπριακό, από θέμα Τουρκικής Εισβολής και Κατοχής, έγινε θέμα δύο Κρατών. Από θέμα απελευθέρωσης της πατρίδος μας, κατήντησε θέμα αδυναμίας προάσπισης της μισής πατρίδας μας… Όλοι, όμως, οι Πρόεδροι πετύχαιναν «πρόοδο» και ανακοίνωναν «επιτυχίες»… Συνεχίζουν και σήμερα οι Κυβερνώντες να επαίρονται για τις επιτυχίες τους στο Κραν Μοντανά…

Οι λόγοι είναι απλοί, καθαροί, ψηλαφητοί. Οι ηγέτες κοροΐδευαν και κοροϊδεύουν τον Λαό για να τον κυβερνούν και να τον οδηγούν (χωρίς να το επιδιώκουν) προς την καταστροφή. Έλεγαν ψέματα. Ήταν υποκριτές και αναξιόπιστοι. Λαΐκιζαν και πανηγύριζαν για τις ήττες τους και τις βάφτιζαν νίκες. Με τον πλέον εθνικά και πολιτικά αήθη τρόπο. Και αυτός είναι ο πρώτος λόγος. Συνεχίζουν οι ηγέτες να εξαπατούν τον Λαό. Θέλουν… ηδονική Εξουσία. Την εξουσία σ’ ένα μικρό, αδύναμο, τριχοτομημένο κρατίδιο. Ένα «χωριό» Τουρκοκατακτημένο και… Αγγλοκρατούμενο, 800.000 κατοίκων.

Η Τουρκία θέλει την Κύπρο ολόκληρη και το λέγει καθαρά. Εδώ και δεκαετίες. Ήδη την επιθυμία της αυτήν την έχει ικανοποιήσει. Τον στόχο της τον έχει στρατιωτικά υλοποιήσει. Κατέχει τη μισή Κύπρο και θέλει να επιβάλει λύση μη λειτουργική, ώστε να καταρρεύσει κι αυτή και να υλοποιήσει τον υπόλοιπο σχεδιασμό της. Να ελέγχει πλήρως όλη την Κύπρο. Έχει αποδειχθεί ότι το τι εμείς θέλουμε δεν μετρά. Μετρά μόνο αυτό που επιβάλλει η Ισχυρή Τουρκία.

Οι δικοί μας ηγέτες με τις δεκαετίες των Συνομιλιών συνήργησαν, βοήθησαν, έστρωσαν την προώθηση των επεκτατικών Τουρκικών Σχεδίων. Με πιο δυνατή γεωστρατηγικά και άλλως πως Τουρκία πάμε για νέες Συνομιλίες προς «κάμψη της τουρκικής αδιαλλαξίας». Kαι ο Λαός πιστεύει, χειροκροτεί, ελπίζει και αναλόγως ψηφίζει. Και μετά θα έλθει αμηχανία, χάος, ΑΔΥΝΑΜΙΑ. Και νέες υποχωρήσεις σε ενδεχόμενες νέες Συνομιλίες, που και πάλι θα βαφτιστούν πρόοδος και επιτυχίες;

Ο νέος Πρόεδρος πρέπει να γνωρίζει ότι απ’ εδώ και μπρος δεν θα μπορεί να βαφτίζει τις αποτυχίες, επιτυχίες. Ούτε τρόπο, ούτε χρόνο θα έχει. Θα είναι τέτοια και τόσα τα αδιέξοδα, θα είναι τόσο προκλητική και επιθετική η τουρκική συμπεριφορά, ώστε θα είναι σαρωτική η δημιουργία νέων τετελεσμένων σε βάρος μας. Ο νέος Πρόεδρος πρέπει να έχει όχι απλώς συναίσθηση των υφιστάμενων αδιεξόδων. Πρέπει να έχει επίγνωση τού ότι το Κραν Μοντανά έφερε τέτοια αδιέξοδα, που όποιο δρόμο από τους γνωστούς πάρει πια η ελληνική πλευρά, θα είναι Γολγοθάς…

Τα αδιέξοδα είναι ασφυκτικά. Είτε γίνουν νέες, άγονες και επικίνδυνες Συνομιλίες είτε δεν γίνουν, η προοπτική είναι δραματικά οδυνηρή. Ο νέος Πρόεδρος μπορεί να θέλει την Καρέκλα, αλλά θα κάθεται πάνω στη φωτιά και τη λάβα της ανίσχυρης Κύπρου και της αδίστακτης κατακτητικής τουρκικής βουλιμίας.

Σημερινή, 19.1.2018

Ο Νέος Πρόεδρος

Έχει αποδειχθεί, πέραν πάσης αμφιβολίας, ότι οι πολιτικοί ηγέτες των Ελλήνων απέτυχαν στην προάσπιση των Εθνικών Συμφερόντων τα τελευταία 50 χρόνια. Οι Τούρκοι πέτυχαν και στα στρατιωτικά και στα διπλωματικά μέτωπα. Μετέτρεπαν τους εκβιασμούς σε νομιμοποιημένη διπλωματική διεκδίκηση. Βάφτιζαν αποτελεσματικά τις κατακτητικές προθέσεις και έμπρακτες επιτυχίες τους, σε φυσιολογική και λογική επιβολή...

Η Τουρκία δεν σταμάτησε και δεν θα σταματήσει να ελαύνεται από το Αυτοκρατορικό Σύνδρομο. Η ανασύσταση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας δεν είναι απλό σύνθημα. Δεν είναι πρόσκαιρος πολιτικός καιροσκοπισμός. Είναι μελετημένη πολιτική. Με στρατηγικούς στόχους και τακτικούς σχεδιασμούς. Είναι στρατιωτικά, οικονομικά, ψυχολογικά και διπλωματικά σχεδιασμένη και συγκροτημένη η τουρκική επεκτατική πολιτική.

Η Θράκη, το Αιγαίο και η Κύπρος είναι μια πτυχή αυτής της επεκτατικής Στρατηγικής της Τουρκίας. Η επιβλητική επιρροή της στις Βαλκανικές χώρες είναι άλλη πτυχή. Αυτές τις χώρες (όπως και την Ελλάδα και την Κύπρο) τις θεωρεί ως πρώην επαρχίες τής πάλαι ποτέ Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και μελλοντικές Ζώνες Ελέγχου της. Όποιος αδυνατεί ή αποφεύγει να κατανοήσει αυτήν την πραγματικότητα, δεν μπορεί να ερμηνεύσει όσα εξελίσσονται στην περιοχή. Και όσα θα διαδραματιστούν στο άμεσο και στο προσεχές μέλλον. Και στην Ανατολική Μεσόγειο και στο Αιγαίο και στα Βαλκάνια.

Μ’ αυτήν την Τουρκία συνομιλεί η Κύπρος εδώ και 43 χρόνια. Συνομιλεί, όμως; Συνομιλεί ή εκμετρεί τις τελευταίες της στιγμές, ως Κυπριακή Πολιτεία; Τα δεδομένα που συνθέτουν την πραγματικότητα έπρεπε να αφυπνίζουν τους Ελλαδίτες και τους Κύπριους πολιτικούς ηγέτες. Οι εύκολες επικοινωνιακές σκοπιμότητες ενδοελληνικών αλληλοεπισκέψεων στην Αθήνα και Λευκωσία δεν αντιμετωπίζουν τα εν εξελίξει Τουρκικά Σχέδια. Δεν ανατρέπουν, ούτε αποτρέπουν την επεκτατική Τουρκική Στρατηγική. Τα λόγια δεδηλωμένης αδυναμίας, για ειρηνικές προθέσεις και βούληση φιλίας με την Τουρκία, προκαλούν αν όχι σαρκασμούς και καγχασμούς, τουλάχιστον βιτριολικό οίκτο... Τόσο για την αφέλεια, όσο και για την ενδημική αυταπάτη στις προσδοκίες των ηγετών μας.

Ο Νέος Πρόεδρος της Κύπρου θα έχει στο άμεσο μέλλον απέναντί του μια Τουρκία πιο απειλητική και πιο εκβιαστική, στην προώθηση και υλοποίηση των επεκτατικών της Σχεδίων. Θα ξεκαθαρίζει στην πράξη τι εννοεί όταν διακηρύττει ότι η Κυπριακή Δημοκρατία εξέλιπε. Πώς θα αντιδράσει τότε ο Πρόεδρος της Κύπρου; Θα διαμαρτυρηθεί στα Ηνωμένα Έθνη; Θα επαναλάβει το καταστροφικό παρελθόν ή θα ανοίξει και ακολουθήσει νέο, ρεαλιστικό και αποτελεσματικό δρόμο; Στις εκλογές προσέρχεται ο Λαός, ανενημέρωτος, ακατατόπιστος, συγχυσμένος και αμήχανος. Πιο αμήχανος και πιο ανήσυχος από τους διεκδικητές της Προεδρίας. Κι αυτή η πραγματικότητα δεν επιτρέπει αυθαίρετη και αβάσιμη αισιοδοξία για το μέλλον του Κυπριακού Ελληνισμού.

Σημερινή, 21.1.2018