Οι επικείμενες πυρηνικές απειλές στο κατώφλι της Κυπριακής Δημοκρατίας

Εξοχότατε κύριε Πρόεδρε,

Στον απόηχο ορισμένων πρόσφατων εξελίξεων, που θα αναλύσω παρακάτω, σας γράφω για να κρούσω τον κώδωνα του κινδύνου. Η κάθε εξέλιξη υπογραμμίζει τη σοβαρότητα των πυρηνικών απειλών που αντιμετωπίζει η Κυπριακή Δημοκρατία (ΚΔ), η διπλανή Ελλάδα και η Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ) στην οποία ανήκουν. Ταυτόχρονα, η κάθε εξέλιξη εκθέτει την προφανή αδράνεια διαδοχικών κυβερνήσεων της ΚΔ από τότε που υπογράφτηκε η διμερής Συμφωνία, της 12ης Μαΐου 2010, μεταξύ των Κυβερνήσεων της Ρωσικής Ομοσπονδίας και της Τουρκίας σε σχέση με την Κατασκευή και τη Λειτουργία ενός Πυρηνικού Σταθμού στο Άκιουγιου. (Δείτε: www.resmigazete.gov.tr/eskiler/2010/10/20101006-6-1.pdf)

Σήμερα, 13 χρόνια αργότερα, τέσσερεις πυρηνικοί αντιδραστήρες ξεφυτρώνουν στο γιγάντιο εργοτάξιο στο Άκιουγιου της Τουρκίας, υπό τον έλεγχο της Ρωσικής Υπηρεσίας Ατομικής Ενέργειας (ROSATOM) και υπό την αιγίδα του Κρεμλίνου. Σύμφωνα με το τροποποιημένο χρονοδιάγραμμα, oι αντιδραστήρες αναμένονται να τεθούν σε λειτουργία, ένας-ένας, από το 2024 ώς το 2026.

Η τοποθεσία του Άκιουγιου

Το Άκιουγιου βρίσκεται σε παραθαλάσσια περιοχή της νότιας Τουρκίας, μόνο 80 με 85 χιλιόμετρα βόρεια των ακτών της κατεχόμενης Επαρχίας Κερύνειας, περίπου 110 χιλιόμετρα βόρεια της ημι-κατεχόμενης Λευκωσίας, περίπου 120 χιλιόμετρα βόρεια της βρετανικής Βάσης στον Άγιο Νικόλαο και περίπου 350 χιλιόμετρα ανατολικά από το Καστελόριζο της Ελλάδας. Τη στιγμή της επικείμενης έναρξης λειτουργίας του πρώτου πυρηνικού αντιδραστήρα στο Άκιουγιου, θα δημιουργηθούν πραγματικοί καθώς και πιθανοί κίνδυνοι, ειδικά για την υγεία, ασφάλεια και ευημερία του κάθε ατόμου στη γειτνίασή του. Στη χειρότερη περίπτωση, μπορεί να υποστεί πυρηνική καταστροφή, παραδείγματος χάριν, ως αποτέλεσμα επίθεσης παρόμοιας με αυτήν που στόχευσε τον υπό κατασκευή πυρηνικό σταθμό στο Όσιρακ του Ιράκ στις 7 Ιουνίου 1981, ανθρώπινης αμέλειας, όπως συνέβη στον Πυρηνικό Σταθμό Τσερνόμπιλ στην Ουκρανία της τότε Σοβιετικής Ένωσης στις 26 Απριλίου 1986, ή σεισμού, όπως συνέβη στον Πυρηνικό Σταθμό Φουκουσίμα της Ιαπωνίας στις 11 Μαρτίου 2011.

Με απλά λόγια, οι τέσσερεις πυρηνικοί αντιδραστήρες υπό κατασκευήν στο Άκιουγιου αποτελούν επικείμενες πυρηνικές απειλές στο κατώφλι της ΚΔ. Επιπλέον, έχουν τη δυνατότητα να απειλήσουν τα δύο παρακείμενα απομεινάρια της βρετανικής Αποικίας του Στέμματος της Κύπρου, που είναι γνωστές ως Περιοχές Κυρίαρχων Βάσεων, τα Δωδεκάνησα της Ελλάδας και τόσα άλλα σημεία.

Έρχομαι τώρα στις πρόσφατες εξελίξεις.

Βιβλική τραγωδία

Η πρώτη εξέλιξη ξέσπασε, με τρομακτικό τρόπο, στις 6 Φεβρουαρίου 2023. Λόγω συνταρακτικών σεισμών, συμπεριλαμβανομένου του σεισμού 7,8 Ρίχτερ στο Γκαζιαντέπ, βιβλική τραγωδία χτύπησε τη νοτιοανατολική Τουρκία και τη βόρεια Συρία. Κατέρρευσαν αμέτρητες κακο-σχεδιασμένες ή κακο-κατασκευασμένες οικοδομές, σκοτώθηκαν δεκάδες χιλιάδες συνάνθρωποί μας και εκτοπίστηκαν εκατομμύρια άλλοι. Ως συνέπεια, νέες ανατριχιαστικές ανησυχίες εκφράστηκαν για την τοποθεσία του Πυρηνικού Σταθμού Άκιουγιου στα δυτικά των περιοχών που κουνήθηκαν στις 6 Φεβρουαρίου.

Δυο ημέρες αργότερα, άρθρο του Antony Ashkenaz δημοσιεύτηκε στον ιστότοπο της βρετανικής εφημερίδας «Daily Express».  Επικεντρώθηκε στους «φόβους» για πιθανή μελλοντική «πυρηνική φρίκη» (‘‘nuclear horror’’) στο Άκιουγιου, το οποίο «βρίσκεται 16 μίλια [δηλαδή 25 χιλιόμετρα] από το ρήγμα Ecemis, όπου η ευρωασιατική τεκτονική πλάκα συναντά την αφρικανική τεκτονική πλάκα». Ο Ashkenaz παρουσίασε τις έντονες ανησυχίες που εκφράστηκαν από, μεταξύ άλλων, τον Δρα Paul Dorfman της Μονάδας Έρευνας Επιστημονικής Πολιτικής στο Πανεπιστήμιο του Sussex στην Αγγλία (και μέλος της Επιτροπής Ακτινοπροστασίας της Κυβέρνησης της Ιρλανδίας). Σύμφωνα με τον Δρα Dorfman, «φαίνεται πως είναι πλήρης παραφροσύνη [‘‘complete madness’’] η κατασκευή ενός νέου πυρηνικού σταθμού σε μια σεισμική ζώνη που απέχει 16 μίλια από μια γραμμή ρήγματος σεισμού». (Δείτε: www.express.co.uk/news/science/1732239/turkey-earthquake-nuclear-horror-akkuyu-reactor-russia-rosatom-disaster-latest)

Η έκδοση εντάλματος σύλληψης κατά του Πούτιν  

Η δεύτερη εξέλιξη πραγματοποιήθηκε στις 17 Μαρτίου 2023, όταν το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο εξέδωσε εντάλματα σύλληψης για δύο άτομα. Ο ένας είναι ο Βλαντιμίρ Βλαντιμίροβιτς Πούτιν, Πρόεδρος της Ρωσίας, που «φέρεται να είναι υπεύθυνος για το έγκλημα πολέμου της παράνομης απέλασης πληθυσμού (παιδιών) και της παράνομης μεταφοράς πληθυσμού (παιδιών) από τις κατεχόμενες περιοχές της Ουκρανίας στη Ρωσική Ομοσπονδία». Εξαιτίας της εμπλοκής του Πούτιν στον Πυρηνικό Σταθμό Άκιουγιου, μέσω της ρωσικής κρατικής ROSATOM, αυτή η εξέλιξη σημαίνει ότι η ασφάλεια της ΚΔ ουσιαστικά βρίσκεται, εν μέρει, στα χέρια ενός φερόμενου ως εγκληματία πολέμου, ο οποίος θεωρείται φυγάς από τη διεθνή ποινική δικαιοσύνη.

Εδώ, σημειώνω ότι η Ρωσία είναι επιθετικό κράτος που κατηγορείται για παράνομη εισβολή, κατοχή και εθνοκάθαρση των εδαφών ενός γειτονικού κράτους. Ωστόσο, ούτε έχει υπογράψει ούτε έχει γίνει κράτος μέρος του Καταστατικού της Ρώμης για το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο του 1998. Ακριβώς το ίδιο ισχύει για την Τουρκία.

(Δείτε στο www.icc-cpi.int/news/situation-ukraine-icc-judges-issue-arrest-warrants-against-vladimir-vladimirovich-putin-and και https://treaties.un.org/Pages/ViewDetails.aspx?src=TREATY&mtdsg_no=XVIII-10&chapter=18&clang=_en)

«Καταστολή κατά ατόμων που διευκολύνουν τους ολιγάρχες»

Η τρίτη εξέλιξη ξεδιπλώθηκε, σε δύο αλληλένδετα και συντονισμένα στάδια, στις 12 Απριλίου 2023. Πρώτον, η κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτείων της Αμερικής (ΗΠΑ) δημοσίευσε ανακοινωθέν με τίτλο ‘‘Treasury Targets Russian Financial Facilitators and Sanctions Evaders Around the World’’ ( δηλ. «Το Υπουργείο Οικονομικών στοχεύει όσους βοηθούν Ρώσους οικονομικά και φυγάδες από κυρώσεις σε όλον τον κόσμο»). Δεύτερον, η βρετανική κυβέρνηση, ως πρώην μέλος της ΕΕ, δημοσίευσε παρόμοιο ανακοινωθέν με τίτλο ‘‘New sanctions announced target those who have knowingly assisted sanctioned Russia oligarchs to hide their assets in complex financial networks’’ (δηλ. «Οι νέες κυρώσεις που ανακοινώθηκαν στοχεύουν εκείνους που εν γνώσει τους βοήθησαν Ρώσους ολιγάρχες που αντιμετωπίζουν κυρώσεις να κρύψουν τα περιουσιακά τους στοιχεία μέσω πολύπλοκων χρηματοπιστωτικών δικτυών»). Οι λεπτομέρειες στο κάθε ανακοινωθέν προκάλεσαν τεράστιες συνέπειες για την ΚΔ.

Ο κάθε φερόμενος ως εμπλεκόμενος δικαιούται το τεκμήριο της αθωότητας. Τούτου λεχθέντος, εγείρεται ένα αναπόφευκτο ερώτημα. Από τη σύναψη της Ρωσοτουρκικής Συμφωνίας της 12ης Μαΐου 2010, μήπως η πολιτική διαδοχικών κυπριακών κυβερνήσεων σε σχέση με το Άκιουγιου επηρεάστηκε από τον δουλικό τρόπο με τον οποίο αντιμετώπιζαν το Κρεμλίνο, τον φερόμενο ρόλο της ΚΔ προς όφελος «ολιγαρχών» στον κύκλο του Πούτιν ή το απαξιωμένο κυπριακό κρατικό πρόγραμμα που εξέδιδε «χρυσά διαβατήρια» σε πολίτες της Ρωσίας που λαχταρούσαν υπηκοότητα της ΕΕ μέσω της ΚΔ; Αν ναι, μήπως έτσι εξηγείται η προφανής «νεκρική σιγή» της ΚΔ εν όψει του Άκιουγιου, την οποία έθιξα σε άρθρο στη «Σημερινή» της 20ής Σεπτεμβρίου 2020, υπό τον τίτλο «Η νεκρική σιγή εν όψει των αναδυόμενων πυρηνικών κινδύνων στο Άκιουγιου»; (Δείτε: https://simerini.sigmalive.com/article/2020/9/20/e-nekrike-sige-en-opsei-ton-anaduomenon-purenikon-kindunon-sto-akiougiou/)

Τελετή στο Άκιουγιου

Η τέταρτη εξέλιξη πραγματοποιήθηκε μέσω μιας παρατεταμένης ρωσοτουρκικής τελετής στο Άκιουγιου, στις 27 Απριλίου 2023, μια ημέρα μετά τη Διεθνή Ημέρα Μνήμης για την Πυρηνική Καταστροφή στο Τσερνόμπιλ και ανάμεσα στην προεκλογική περίοδο στην Τουρκία. Σύμφωνα με ανακοινωθέν της ROSATOM, η τελετή σηματοδότησε την έκδοση της «συμβολικής άδειας» που επιτρέπει «την παράδοση της πρώτης παρτίδας φρέσκου πυρηνικού καυσίμου» από τη Ρωσία προς τον Πυρηνικό Σταθμό Άκιουγιου, το οποίο είναι «το μεγαλύτερο έργο στην ιστορία της ρωσοτουρκικής συνεργασίας».

Παρά το στάτους του Προέδρου Πούτιν ως καταζητουμένου, παρευρέθη στην τελετή μέσω τηλεδιάσκεψης. Το ίδιο έκανε ο Πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν. Έτσι, αν και σιωπηρά, οι Πρόεδροι Πούτιν και Ερντογάν έστειλαν ξεκάθαρο γεωπολιτικό, γεωστρατηγικό και γεωοικονομικό μήνυμα. Η εμφάνιση του Πυρηνικού Σταθμού Άκιουγιου αποτελεί το επιστέγασμα ενός νέου ρωσοτουρκικού ενεργειακού άξονα, που έχει σπρώξει την Τουρκία ακόμη πιο μακριά από τη «Δύση», στην οποία δήθεν ανήκει και ακόμη πιο κοντά στη σφαίρα επιρροής του Κρεμλίνου.

Στην τελετή, σύμφωνα με ξεχωριστό ανακοινωθέν του Κρεμλίνου, ο Πρόεδρος Πούτιν «τόνισε» ότι «στην κατασκευή πυρηνικών σταθμών παραγωγής ενέργειας» η ROSATOM χρησιμοποιεί «τα πιο σύγχρονα μηχανολογικά σχέδια, μαζί με τη σχετική τεχνολογία» και ότι αυτά «βασίζονται στα υψηλότερα πρότυπα φυσικής ασφάλειας …». Στο ίδιο πνεύμα, ο Πρόεδρος Ερντογάν ισχυρίστηκε ότι «στον σχεδιασμό και στην υλοποίηση αυτού του πυρηνικού σταθμού που κατασκευάσαμε στο Άκιουγιου, η ασφάλεια ήταν η κορυφαία προτεραιότητα».

(Βίντεο της τελετής αναρτήθηκε από την Προεδρία της Τουρκίας στο www.youtube.com/watch?v=-_zFDoWDJp4 και τα προαναφερθέντα ανακοινωθέντα δημοσιεύτηκαν στο www.akkuyu.com/first-batch-of-fuel-was-delivered-to-akkuyu-npp/update και http://en.kremlin.ru/events/president/news/71006 αντίστοιχα.)

Ανομολόγητες αλλά ανησυχητικές πραγματικότητες

Εκ πρώτης όψεως, τα σχόλια των Πούτιν και Ερντογάν για την «ασφάλεια» φαίνονται καθησυχαστικά. Εντούτοις, ποιος μπορεί να εμπιστευτεί αυτούς τους αυταρχικούς Προέδρους και τα κράτη τους; Όταν μίλησαν στην τελετή, δεν είπαν λέξη για την πυρηνική καταστροφή στο Τσερνόμπιλ και για τις ευθύνες του Κρεμλίνου. Ούτε επισήμαναν ότι απ' όλα τα 46 κράτη μέλη του Συμβουλίου της Ευρώπης, η Τουρκία έχει αποκτήσει το χειρότερο ρεκόρ παραβιάσεων στην ιστορία του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Πριν από την αποχώρησή της από το Συμβούλιο το 2022, η Ρωσία απέκτησε το δεύτερο χειρότερο ρεκόρ. (Δείτε στο www.echr.coe.int/Documents/Overview_19592021_ENG.pdf)

Εξίσου ανησυχητική είναι μια άλλη πραγματικότητα, που δεν προβλήθηκε από τους Προέδρους Πούτιν και Ερντογάν. Η Τουρκία συνεχίζει να κρατάει απόσταση από τη μία διεθνή σύμβαση μετά την άλλη που προωθεί την ευημερία των εργαζομένων, την πυρηνική ασφάλεια ή την προστασία του περιβάλλοντος. Αυτές περιλαμβάνουν τις ακόλουθες συμβάσεις, τις οποίες η Τουρκία δεν έχει καν υπογράψει:

• τη Σύμβαση της Βιέννης σχετικά με την αστική ευθύνη ως προς τις πυρηνικές ζημίες του 1963,
• τη Σύμβαση για τον Επαγγελματικό Καρκίνο του 1974,
• τη Σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας του 1982,
• τη Σύμβαση Espoo για την Εκτίμηση των Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων σε Διασυνοριακό Πλαίσιο του 1991,  
• τη Σύμβαση του Aarhuus για την Πρόσβαση σε Πληροφορίες, τη Συμμετοχή του Κοινού στη Λήψη Αποφάσεων και την Πρόσβαση στη Δικαιοσύνη για Περιβαλλοντικά Θέματα του 1998,
• τη Συνθήκη για την Απαγόρευση των Πυρηνικών Όπλων του 2017.

Μέχρι τη στιγμή που η Τουρκία θα συμμορφωθεί με όλες αυτές τις συμβάσεις και όχι μόνο, οι ρωσοτουρκικές κρατικές διαβεβαιώσεις για την «ασφάλεια» του Πυρηνικού Σταθμού Άκιουγιου θα παραμείνουν κενά λόγια. Εν τω μεταξύ, σημειώνω ότι η Συνθήκη για την Απαγόρευση των Πυρηνικών Όπλων τέθηκε σε ισχύ το 2022 και ότι τα 68 κράτη μέλη περιλαμβάνουν μόνο τρία μέλη της ΕΕ – την Αυστρία, την Ιρλανδία και τη Μάλτα. Εκτός από την Τουρκία, στους μη υπογράφοντες περιλαμβάνονται 24 μέλη της ΕΕ, τις ΗΠΑ, το ΗΒ και τη Ρωσία. (Δείτε: https://treaties.unoda.org/t/tpnw)

Σε αυτό το κατακερματισμένο διεθνές περιβάλλον συσσωρεύονται οι ενδείξεις ότι η Τουρκία επιθυμεί να αποκτήσει πυρηνικά όπλα. Στις 20 Απριλίου 2023, σχετικά αποχαρακτηρισμένα αμερικανικά έγγραφα είδαν το φως της δημοσιότητας μέσω του Αρχείου Εθνικής Ασφάλειας του Πανεπιστημίου George Washington στις ΗΠΑ. Τρεις μέρες αργότερα, αναλύθηκαν από τον Μάριο Ευρυβιάδη σε άρθρο με τίτλο «Από το 1963 οι Τούρκοι απαιτούσαν πυρηνικά όπλα από την Ουάσιγκτον: “Ομιλούν” τα απόρρητα έγγραφα της αμερικανικής κυβέρνησης». (Δείτε στο https://nsarchive.gwu.edu/briefing-book/cuban-missile-crisis-nuclear-vault/2023-04-20/jupiter-missiles-and-cuban-missile και https://hellasjournal.com/2023/04/apo-to-1963-i-tourki-apetousan-pirinika-opla-apo-tin-ouasigkton-omiloun-ta-aporrita-engrafa-tis-amerikanikis-kivernisis/ αντίστοιχα).

Προκύπτει ένα ερώτημα. Σήμερα, το ορατό τουρκικό πολιτικό πυρηνικό πρόγραμμα συνοδεύεται από μια κρυφή τουρκική εκστρατεία με στόχο τη διατήρηση ή την απόκτηση πυρηνικών όπλων;

Εκκένωση στην Ουκρανία

Η τελευταία εξέλιξη που θα αναφέρω είναι αυτή της 6ης Μαΐου 2023, όταν η Διεθνής Υπηρεσία Ατομικής Ενέργειας (ΔΥΑΕ) ανακοίνωσε, σύμφωνα με πληροφορίες που έλαβε, ότι αναμένεται να ξεσπάσει νέα ρωσο-ουκρανική μάχη κοντά στον ρωσοκατεχόμενο Πυρηνικό Σταθμό Zaporizhzhia στην Ουκρανία και ότι κάτοικοι εκκενώνονται από τη διπλανή πόλη Enerhodar. Ο Γενικός Διευθυντής της ΔΥΑΕ, Rafeal Mariano Grossi, προειδοποίησε: «Πρέπει να δράσουμε τώρα για να αποτρέψουμε την απειλή ενός σοβαρού πυρηνικού ατυχήματος και των επιπτώσεών του για τον πληθυσμό και το περιβάλλον» (Δείτε: www.iaea.org/newscenter/pressreleases/update-156-iaea-director-general-statement-on-situation-in-ukraine).

Αυτή η προειδοποίηση μάς υπενθυμίζει ότι υπάρχουν τρέχοντες καθώς και αναδυόμενοι πυρηνικοί κίνδυνοι πέρα από το Άκιουγιου. Μάλιστα, η Τουρκία σκοπεύει να κατασκευάσει τουλάχιστον δύο άλλους πυρηνικούς σταθμούς στην επικράτειά της και η Αίγυπτος, με τη βοήθεια της προαναφερόμενης ROSATOM, κατασκευάζει τον πρώτο της πυρηνικό σταθμό στην παραθαλάσσια περιοχή της Ελ Ντάμπα, στα νοτιοανατολικά της Κρήτης και στα νοτιοδυτικά της ΚΔ (Δείτε στο https://cnpp.iaea.org/countryprofiles/Turkey/Turkey.htm και www.sis.gov.eg/Story/176389/El-Dabaa-Nuclear-Energy-Plant-Project?lang=en-us αντίστοιχα).

Η πιθανή «εκκένωση της Κύπρου»

Η εκκένωση της ουκρανικής πόλης Enerhodar φέρνει στον νου τις δηλώσεις του Δρος Κώστα Ν. Παπανικόλα, Προέδρου του Ινστιτούτου Κύπρου, το 2015.  Τότε, στο «Sigma», εκτίμησε ότι η πιθανότητα ενός «τεράστιου» ατυχήματος στο Άκιουγιου είναι «εξαιρετικά μικρός», αλλά υπονοήθηκε ότι τέτοιο περιστατικό δεν μπορεί να αποκλειστεί. Σε ξεχωριστή συνέντευξη στο Κυπριακό Πρακτορείο Ειδήσεων, προειδοποίησε ότι: «Οι μελέτες έχουν δείξει ότι σοβαρό ατύχημα στο Άκιουγιου, αντίστοιχο λ.χ. αυτού της Φουκουσίμα, θα απαιτούσε ίσως και εκκένωση της Κύπρου, καθότι βρίσκεται στην πρώτη ζώνη επικινδυνότητας…».

(Δείτε στο www.youtube.com/watch?v=hlnDHEhOKqM και www.cyi.ac.cy/images/cyi_in_news/2018/FYI_-_OMM_-_AKKOUYIOU_NUCLEAR_STATION_-_02.05.2018.pdf αντίστοιχα.

Αναπάντητα ερωτήματα

Αυτή δεν είναι η πρώτη φορά που, ως ακαδημαϊκός σε σχολή νομικής, συνεισφέρω στον δημόσιο διάλογο για την πυρηνικοποίηση της Τουρκίας. Από το 2018, οι συνεισφορές μου περιλαμβάνουν ακαδημαϊκό άρθρο που δημοσιεύτηκε στις 30 Νοεμβρίου 2022, μετά από αξιολόγηση από ομότιμους, στο βρετανικό «Journal of Balkan and Near Eastern Studies» (στο https://doi.org/10.1080/19448953.2022.2143855).

Επίσης, περιλαμβάνουν άρθρα και ανοιχτές επιστολές που έχουν δημοσιευτεί στη «Σημερινή». Παράδειγμα είναι η ανοιχτή επιστολή που δημοσιεύτηκε στη «Σημερινή» στις 15 Αυγούστου 2021 (στο https://simerini.sigmalive.com/article/2021/8/15/uparkhoun-skhedia-prolepses-kai-antimetopises-opoiasdepote-purenikes-katastrophes-sto-akiougiou/) την οποία, στις 27 Οκτωβρίου 2021, έστειλα απευθείας στον τότε Προέδρο Νίκο Αναστασιάδη με αντίγραφο στον τότε Υφυπουργό παρά τω Προέδρω. Ταυτόχρονα, υπέβαλα στην Προεδρία εκτεταμένες εκδόσεις δώδεκα ερωτήσεων, που αρχικά παρουσίασα στην προαναφερόμενη ανοιχτή επιστολή. Το κάθε ερώτημα επικεντρώθηκε στην πυρηνικοποίηση της Τουρκίας ή στην αντίδραση της ΚΔ ως μέλους της ΕΕ.

Επειδή ακολούθησε σιωπή από την Προεδρία, της ξαναέστειλα τα δώδεκα ερωτήματα σε επακόλουθες επιστολές με ημερομηνίες 3 Ιανουαρίου, 24 Ιουνίου, 24 Αυγούστου και 31 Οκτωβρίου 2022. Έστειλα αντίγραφα σε άλλους ανώτερους συνεργάτες του Προέδρου Αναστασιάδη. Ουδείς μού απάντησε.

Παρά το γεγονός ότι έλαβα δισέλιδη επιστολή, με ημερομηνία 11 Ιανουάριου 2023, από το Τμήμα Επιθεώρησης Εργασίας του Υπουργείου Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων, που έδωσε κάποιες πληροφορίες σε σχέση με ένα από τα δώδεκα ερωτήματα, όλα ουσιαστικά παρέμειναν αναπάντητα. Επομένως, στις 23 και 25 Ιανουαρίου 2023 επικαλέστηκα τον Περί του Δικαιώματος Πρόσβασης σε Πληροφορίες του Δημόσιου Τομέα Νόμο του 2017 και υπέβαλα στην Επίτροπο Πληροφοριών της ΚΔ επίσημο παράπονο για τη συμπεριφορά της Προεδρίας. Στις 3 Φεβρουαρίου, η Επίτροπος απέρριψε το παράπονό μου. Στις 16 Φεβρουαρίου υπέβαλα ένσταση και στις 23 Φεβρουαρίου 2023, η ίδια Επίτροπος την απέρριψε και αυτή. Θα επανέλθω σε αυτήν τη διαδικασία σε μελλοντική δημοσίευση. Εν τω μεταξύ, τα δώδεκα ερωτήματα που έθεσα στις 27 Οκτωβρίου 2021 παραμένουν αναπάντητα από την Προεδρία της ΚΔ.  

Εξοχότατε κύριε Πρόεδρε,

Τα δώδεκα αναπάντητα ερωτήματα αφορούν την πυρηνική ασφάλεια, την εθνική ασφάλεια, τη δημόσια υγεία, την προστασία του περιβάλλοντος και την εξωτερική πολιτική της ΚΔ. Επομένως, για να παρουσιαστεί μια ξεκάθαρη, οργανωμένη και ολοκληρωμένη εικόνα, μπορείτε να συντονιστείτε με όλους τους υπουργούς σας, ούτως ώστε να απαντηθούν, επιτέλους, όλα αυτά τα ερωτήματα, μαζί με τα επιπρόσθετα ερωτήματα που έχω ήδη θέσει σε αυτήν τη νέα ανοιχτή επιστολή και που θέτω παρακάτω;

Πρώτον, από τη σύναψη της Ρωσοτουρκικής Συμφωνίας της 12ης Μαΐου 2010, οι κρατικοί μηχανισμοί της ΚΔ προσπάθησαν να αποτρέψουν την κατασκευή του Πυρηνικού Σταθμού Άκιουγιου; Εάν ναι, ποια μέτρα έλαβαν και γιατί απέτυχαν; Αν όχι, γιατί όχι;

Δεύτερον, από τότε που η Ρωσία εισέβαλε στην Ουκρανία το 2014, η ΚΔ έχει καλέσει την ΕΕ ή οποιοδήποτε κράτος εκτός της ΕΕ, όπως το ΗΒ, να επιβάλει κυρώσεις κατά της ROSATOM ή οποιωνδήποτε άλλων ρωσικών κρατικών φορέων που δραστηριοποιούνται στο Άκιουγιου; Αν ναι, τι προέκυψε; Αν όχι, γιατί όχι;

Τρίτον, από την εγκατάσταση της Προεδρίας σας την 1η Μαρτίου 2023, η Κυβέρνησή σας έχει προετοιμάσει τους κατοίκους και διάφορους τομείς της ΚΔ για μια επικείμενη αλλά επικίνδυνη εποχή που θα επισκιάζεται από διπλανούς πυρηνικούς αντιδραστήρες; Αν ναι, τι έχει κάνει; Αν όχι, γιατί όχι;

Αναμένω τις απαντήσεις σας, που σκοπεύω να δημοσιεύσω για ευαισθητοποίηση του κοινού.

Με εκτίμηση,

ΚΛΕΑΡΧΟΣ Α. ΚΥΡΙΑΚΙΔΗΣ

*Οι απόψεις του είναι προσωπικές.