«Ούλλοι λέσιν τζιαι πολέσιν τζι ο στραβός τζιει που πονεί...»
Κύριοι του ΡΙΚ… SONG CONTEST σημαίνει διαγωνισμός ΣΥΝΘΕΣΗΣ και ΟΧΙ διαγωνισμός ΤΡΑΓΟΥΔΙΣΤΗ!
Τι τα θες τώρα, Σιδερά… θα διερωτηθούν ορισμένοι. Έχουμε τόσες και τόσες μπερδεψοδουλειές στο κεφάλι μας. Με την Eurovision θα ασχοληθούμε τώρα; Κι έχουν δίκιο! Σκάνε γάιδαρο τα όσα διαβάζουμε καθημερινά στις ειδήσεις…
Δεν περνάει μέρα που να μη μας γκαστρώσουν με κάποιο καινούργιο Γουοτεργκέιτ. Παντού σκάνδαλα! Οικονομικά, πολιτικά, δικαστικά, εκκλησιαστικά, κοινωνικά, ποδοσφαιρικά, ροζ, κόκκινα, μπλε και «πράσσειν άλογα»…
Το μόνο θετικό είναι πως το ποδόσφαιρό μας έγινε δημοφιλές σε όλη την Ασία! Παίζει, ας πούμε, φιλικό ποδοσφαιρικό αγώνα η Κάτω Δευτερά με τα Καμπιά… Τελικό σκορ: 17-3! Και να ’σου στοιχήματα με το τσουβάλι στην Κίνα, την Ταϊλάνδη, στο Λάος το Βιετνάμ… Χιλιάδες οι μάντηδες, οι χαρτορίχτρες κι οι καφετζούδες που μάντεψαν το σκορ… Κερδίζοντας εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ, λίρες, ρούβλια, δολάρια και γεν… γενικά!
Μπράβο μας!
Η αλήθεια είναι πως κάτι μου ήρθε στο μυαλό να γράψω για τα «οξύμωρα φαινόμενα» που συμβαίνουν στον ΔΗΣΥ… μετά τη «δύση» του. Αλλά, με πρόλαβε ο Γιώργος Καλλινίκου. Ο «δεν μασάω τα λόγια μου» εξαίρετος αυτός δημοσιογράφος, σε άρθρο του στον «Φιλελεύθερο», με τίτλο «Το μετέωρο βήμα της Αννίτας Δημητρίου», εμπεριστατωμένα και με αναμφισβήτητα επιχειρήματα, αναλύει την οξύμωρη απόφαση της ηγεσίας του δεξιόστροφου εθνικοαπελευθερωτικού κόμματος, που κάποτε είχε για μότο του «Την Πατρίδα ουκ ελάττω παραδώσω», να συνεχίσει να χτυπά έναν δικό του άνθρωπο, γέννημα και θρέμμα του ΔΗΣΥ, κάτω από τη μέση…
Επιπλέον ήθελα να απαντήσω και στον «μουχτάρη» της «εκλιπούσας» από τον χάρτη των Η.Ε., Τ.Δ.Β.Κ (Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti), τον
Τατάρ αφέντη, ο οποίος με τρία ντοκτορά στην γκεμπελική προπαγάνδα, ισχυρίστηκε πως «το νησί ουδέποτε στην ιστορία ήταν ελληνικό»…
Θα του έλεγα πως «…όποια πέτρα κι αν σηκώσει, ελληνικά βασίλεια θα βρει. Ελληνικά βασίλεια, Έλληνες ρηγάδες και θεούς του Ολύμπου!». Θα του έλεγα επίσης πως «το κύμα μέσα από το οποίο αναδύθηκε η Αφροδίτη η Κυπρογενέα, την Πέτρα του ΡΩΜΙΟΥ είναι που χαϊδολογεί αιώνες τώρα κι όχι τα βοτσαλάκια του Φατίχ Σουλτάν Μεχμέτ!». Αλλά, να που και πάλι με πρόλαβε άλλος ένας εξαίρετος δημοσιογράφος. Ο Άριστος Μιχαηλίδης. Ο οποίος, στο άρθρο του «Μα, είναι δυνατόν να τα έχει τετρακόσια…», τα λέει στον Τατάρ έξω απ’ τα δόντια…
Γι’ αυτό και εγώ, σαν ένας από τους λιγοστούς εναπομείναντες «ψάλτες» στον καλλιτεχνικό χώρο της Κύπρου, αποφάσισα να τα ψάλω ένα χεράκι στους ιθύνοντες του ΡΙΚ. Οι οποίοι χρόνια τώρα κακοδιαχειρίζονται τη συμμετοχή μας στον διαγωνισμό ΤΡΑΓΟΥΔΙΟΥ της Eurovision.
Για να είμαι απόλυτα ειλικρινής, δεν γνωρίζω τι είναι αυτό που «ψήνεται» στο ΡΙΚ. Απλώς, «ψύλλοι στ’ αφτιά μου μπήκανε» πως «κάποιοι», όνομα και μη χωριό, ζήλεψαν την προσπάθεια του κυρίου Γκουτέρες και προσπαθούν κι αυτοί να «τετραγωνίσουν τον κύκλο». Από τη μια, συνειδητοποίησαν πως η εμπορευματοποίηση της Eurovision και το πετσόκομμα των Κυπρίων καλλιτεχνών δεν πάει άλλο. Κάτι πρέπει να κάνουν. Από την άλλη, όμως, είναι και τα συμφέροντα! Δεν επιθυμούν να τα «τσουγκρίσουν» με τη δισκογραφική εταιρεία με την οποία έχουν συνάψει συμφωνίες… «για το καλό μας»!
Άδηλες συμφωνίες τις οποίες ουδέποτε μας ανακοίνωσαν…
Χρόνια τώρα το ΡΙΚ και οι «σύντεχνοί» του μας επιβάλλουν ξενόφερτους στιχουργούς, συνθέτες, ενορχηστρωτές, τραγουδιστές, χορευτές, χορογράφους, ενδυματολόγους, παραγωγούς και βάλε. Λες και όλοι εμείς, οι «εκλιπόντες» ιθαγενείς καλλιτέχνες της Κύπρου, είμαστε ακατάλληλοι, ανίκανοι, άτεχνοι, ανεπαρκείς, άχρηστοι, χαμένη υπόθεση, καμένο χαρτί… και δεν έχουμε ταλέντο να γράψουμε ένα τρίλεπτο «τραγουδάκι» της προκοπής.
Προφανώς δεν άντεξαν άλλο στο ψαλτήρι. Πριν από καμιά εβδομάδα το ΡΙΚ ανακοίνωσε πως, σε συνεργασία με τη δισκογραφική εταιρία PANIK, θα ετοιμάσει «Ριάλιτι σόου» για να βρουν ΤΡΑΓΟΥΔΙΣΤΗ.
Πάλε καλά. Αλλά αυτό δεν αρκεί! Το ΡΙΚ, πρώτιστα οφείλει να επιλέξει το ΤΡΑΓΟΥΔΙ που θα μας εκπροσωπήσει. Και δικαίωμα συμμετοχής στον διαγωνισμό αυτό πρέπει να έχουν μόνο Κύπριοι δημιουργοί. Και όχι ουρανοκατέβατοι συνεργάτες ξένων δισκογραφικών εταιριών… Η δισκογραφική εταιρεία PANIK τη δουλειά της κάνει. Ασφαλώς και θα κοιτάξει τα συμφέροντά της. Να είστε σίγουροι πως θα φροντίσει να παραμείνει το αφεντικό κι ο κουμανταδόρος του «Ριάλιτι Σόου» που ψήνεται… Κι ο νοών νοείτω!
Ποιος μου εξασφαλίζει πως, αφού επιλέξουμε Κύπριο ή Ελλαδίτη ερμηνευτή, οι υπόλοιποι συντελεστές δεν θα είναι… «λαμπρά αστέρια του ΞΕΝΟΥ πενταγράμμου» της PANIK και πάλι; Μιας κι από το δικό της κομπόδεμα θα καλυφθούν τα έξοδα των καλλιτεχνών και του entourage των συνοδών του ΡΙΚ. «Άσπρα… κόκκινα… κίτρινα μπλε»… όχι καραβάκια στο Αιγαίο, όπως μας λέει το γνωστό άσμα της Βίκυ Μοσχολιού, αλλά… «ευρώπουλα». Πάνω από το τραπέζι… κάτω από το τραπέζι… υπόγεια… πλάγια και ινκόγκνιτο!
Βέβαια… Υποθέσεις κάνω. «ΙΣΩΣ» λέω… μη μου κινήσουν καμία αγωγή και μου έρθει κεραμίδα στο κεφάλι! ΙΣΩΣ. Όπως λέμε… Μπύρα Carlsberg! «ΙΣΩΣ η καλύτερη μπύρα στον κόσμο»;..
Το έργο σας, κύριοι του ΡΙΚ, είναι πάρα πολύ απλό.
- Καλείτε ΚΥΠΡΙΟΥΣ στιχουργούς και συνθέτες να συμμετάσχουν σε διαγωνισμό τραγουδιού που θα εξαγγείλετε.
- Επιλέγετε 15-20 τραγούδια.
- Η επιλογή του ΤΡΑΓΟΥΔΙΣΤΗ ή ΤΡΑΓΟΥΔΙΣΤΡΙΑΣ, ενορχηστρωτή, χορευτών, χορογράφου, ενδυματολόγου και παραγωγού είναι ευθύνη των δημιουργών. Και όχι του ΡΙΚ ή της οποιασδήποτε δισκογραφικής εταιρείας.
- 15-20 τραγούδια διαγωνίζονται σε ένα φαντασμαγορικό show, όπου ο κόσμος της Κύπρου θα έχει τον κύριο λόγο στην επιλογή του καλύτερου ΤΡΑΓΟΥΔΙΟΥ.
Με τον τρόπο αυτό θα δώσετε την ευκαιρία σε περισσότερους από 150 ΚΥΠΡΙΟΥΣ καλλιτέχνες, στιχουργούς, συνθέτες, ενορχηστρωτές, σκηνοθέτες, χορευτές, χορογράφους, ενδυματολόγους, παραγωγούς και βάλε, να προβάλουν τη δουλειά τους. Λαμβάνοντας μέρος σε ένα φαντασμαγορικό show, το οποίο θα παρακολουθήσει η μισή Κύπρος, και το οποίο αναμφίβολα θα αποβεί πολύ επικερδές για το ΡΙΚ. Τα δε έσοδα από τις διαφημίσεις θα είναι υπερ-αρκετά για να καλύψουν το κόστος της αποστολής μας στον διαγωνισμό.
Κύριοι του ΡΙΚ. Ευθύνη σας είναι να δώσετε ΚΙΝΗΤΡΟ στους εκατοντάδες νέους καλλιτέχνες της Κύπρου να γράψουν τραγούδια. Να ενορχηστρώσουν. Να χορογράψουν, να σκηνοθετήσουν και όλα τα υπόλοιπα. Για να μπορούν κι αυτοί να ονειρεύονται πως κάποια μέρα, το «Impossible Dream», θα μπορούσε να γίνει πραγματικότητα!
Κλείνω αναφέροντας… by the way, πως αυτά που λέω τα έχω πράξει! Το 1981, στην πρώτη εμφάνιση της Κύπρου στην Eurovision με το τραγούδι «Μόνικα», όπου ήμουν στιχουργός, δεν πήγα εγώ να τραγουδήσω με τον φίλο και συνεργάτη μου Δώρο Γεωργιάδη, για να δώσω ευκαιρία σε νέους καλλιτέχνες! Την Αλέξια, τον Άριστο Μοσχοβάκη, τον Roger Lee και την Αρετή Κασάπη…
Το ίδιο έπραξα και το 1983, με το τραγούδι «Η Αγάπη Ακόμα Ζει». Επιλέγοντας τους πρωτοεμφανιζόμενους Κωνσταντίνα, Ευρυδίκη, Έλενα Πατρόκλου, Τζον Βίκερς και Στέλιο Κωνσταντίνου...
Κλείνω, λέγοντας, μιας και το έφερε η κουβέντα, πως το τραγούδι «Μόνικα» πήρε την έκτη θέση! Και το «Αγάπη Ακόμα Ζει» την 16η. Κάτι όμως που κανείς δεν θυμάται είναι ότι…
«Quote… Unquote»
«Είναι η μία και μοναδική φορά που η Ελλάδα (η επιτροπή της ΕΡΤ συγκεκριμένα) έδωσε μηδέν στην Κύπρο, πιθανόν ως «αντίποινα» για το πενιχρό 6άρι που πήρε το 1981»…
Προσθέτω πως, αν η επιτροπή μάς έδινε 12, θα παίρναμε την 8η θέση. Αυτά για την ιστορία.
Κι όπως θα έλεγε και ο Perry Mason… “I rest my case”…